Για την αξιοποίηση των πνευματικών δικαιωμάτων, ρε γαμώτο!

Ας πούμε, ότι έχουν δίκιο, όσοι μέμφονται τον κ. Πάτροκλο Σταύρου, δικαιούχο των πνευματικών δικαιωμάτων του Νίκου Καζαντζάκη, για πλημμελή διαχείρισή τους. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν, ότι σε μια εποχή, όπου οι περισσότεροι εν Ελλάδι εκδοτικοί οίκοι επιμελούνται τα βιβλία τους με αξιοζήλευτο μεράκι, τα βιβλία του Καζαντζάκη εξακολουθούν να εκδίδονται χωρίς επίμετρο, βιογραφικό σημείωμα του συγγραφέα, ερμηνευτικά σχόλια, κριτικές και όλα εκείνα τα στοιχεία, που χαρακτηρίζουν μια σύγχρονη έκδοση. Χρειάστηκε να ξεκινήσει ο κ. Σταύρου μια δικαστική διαμάχη σε βάρος της επιτροπής, που στα τέλη Δεκεμβρίου συνέστησε το Υπουργείο Πολιτισμού με σκοπό να αξιοποιήσει καλύτερα το έργο του Νίκου Καζαντζάκη, για να αντιληφθούμε και μια παράμετρο, η οποία θα περνούσε στα κρυφά, αν στη θέση του κ. Σταύρου βρισκόταν κάποιος αδαής περί την πνευματική ιδιοκτησία άνθρωπος. Και αυτή η παράμετρος ήταν η πρόθεση του κράτους να παραμερίσει τον κ. Σταύρου από τη διαχείριση των πνευματικών αυτών δικαιωμάτων με τη αρωγή, μάλιστα, και μιας μερίδας πνευματικών ανθρώπων, οι οποίοι θεωρούν, ότι η αξιοποίηση του έργου του μεγάλου Έλληνα δημιουργού δεν γίνεται με τον προσήκοντα τρόπο. Αξίζει κανείς να σταθεί στην στάση, που τήρησε ο εκ των μελών της επιτροπής αυτής, κ. Γιατρομανωλάκης. Πέρα από την ενόχληση, που νοιώθει για την απόφαση του Αρείου Πάγου, με την οποία ο κ. Σταύρου κατέστη μοναδικός και αδιαφιλονίκητος κληρονόμος των πνευματικών δικαιωμάτων του Νίκου Καζαντζάκη, ο κ. Γιατρομανωλάκης ουδόλως έδειξε να πειράζεται από την καραμπινάτη παρανομία, που επεχείρησε το κράτος και στην οποία και ο ίδιος υπήρξε συνένοχος. Μάλιστα, έδειξε να δικαιολογεί την ενέργεια του Υπουργείου Πολιτισμού, αναρωτώμενος πως είναι δυνατό να νομιμοποιείται να εκδίδει το έργο του Καζαντζάκη ο κ. Σταύρου, αφ' ης στιγμής δεν μόχθησε γι' αυτό και ενδεχόμενα δεν το κατανόησε. Φυσικά, ο νόμος δεν εξετάζει, αν ο διάδοχος του δημιουργού συμμετείχε στην παραγωγή του έργου αυτού ούτε ενδιαφέρεται για τις νοητικές ικανότητές του. Απλά ορίζει, ότι αυτός αποκλειστικά έχει το δικαίωμα αξιοποίησης των πνευματικών δικαιωμάτων του δημιουργού και μετά από αυτόν οι διάδοχοί του για χρονικό διάστημα 70 ετών από το θάνατο του δημιουργού. Ξεκάθαρα πράγματα, αν μη τι άλλο, για τα οποία δεν απαιτούνται ιδιαίτερες πνευματικές . Αν, λοιπόν, ο κ. Γιατρομανωλάκης ενοχλείται από τον τρόπο αξιοποίησης του έργου του Καζαντζάκη εκ μέρους του κ. Σταύρου, μπορεί να διαμαρτυρηθεί για τον τρόπο, με τον οποίο αυτό αξιοποιείται. Ως πνευματικός άνθρωπος διαθέτει αρκετά επιχειρήματα για το θέμα αυτό. Αλλά η όποια πλημμελής διαχείριση του καζαντζάκειου έργου δεν δίνει κανένα δικαίωμα είτε στον κ. Γιατρομανωλάκη είτε σε οποιονδήποτε πνευματικό ή μη άνθρωπο της Ελλάδος να λειτουργεί ως κλασσικός νεοέλληνας και να γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του το νόμο, στο όνομα, τάχαμου, ενός υπέρτατου σκοπού. Διότι αν υπέρτατος σκοπός μιας χώρας είναι η προστασία της πολιτιστικής της κληρονομίας, εξίσου σημαντικό είναι το κράτος και οι πολίτες αυτής της χώρας να σέβονται το νόμο. Κάτι το οποίο, εν προκειμένω, δεν συνέβη.