Με το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου να συγκλονίζει την κυβέρνηση και τις μάλλον άτσαλες προσπάθειες της ανώτατης ηγεσίας της πολιτικής δικαιοσύνης της χώρας να παρεμποδίσει την αποτελεσματική διερεύνηση της υπόθεσης αυτής, θα περίμενε κανείς ότι ο κ. Πρωθυπουργός θα εξωθούσε σε παραίτηση τους υπευθύνους για την κατάσταση αυτή. Δε χωρεί αμφιβολία ότι κάθε άνθρωπος είναι αθώος, μέχρις ότου αποδειχθεί το αντίθετο δικαστικώς και αμετακλήτως, ωστόσο, όταν μιλάμε για πρόσωπα, που συμμετέχουν στη νομή της εξουσίας και επιβάλλεται να διαθέτουν την έξωθεν καλή μαρτυρία, τότε είναι φρόνιμη η απομάκρυνσή τους από το αξίωμά τους, μέχρι να αποδειχθεί η αθωότητα ή η ενοχή τους.
Δεν θα καταφύγω σε κρίσεις, τύπου "αυτά δε θα συνέβαιναν ποτέ σε μια πολιτισμένη χώρα", καθόσον τόσο στην Ιταλία όσο και στις Η.Π.Α., δύο χώρες, που με καθαρό μυαλό κανείς δεν θα χαρακτήριζε ως υπανάπτυκτες, υπάρχουν τέτοια παραδείγματα. Αισθάνομαι ,όμως, την ανάγκη να σταθώ στην εμμονή του κ. Πρωθυπουργού να κωφεύει σε όσες φωνές του επισημαίνουν τις ευθύνες των Υπουργών εκείνων, των κ.κ. Ρουσσόπουλου και Χατζηγάκη, δηλαδή, αλλά και τρίτων προσώπων, που ανήκουν στο στενό περιβάλλον του, όπως οι κ.κ. Αγγέλου και Αδριανός, για τις παραπάνω νωπές, ακόμα, ιστορίες αλλά και για άλλες παλαιότερες.
Σαφώς και κάθε πρωθυπουργός οφείλει να μη λαμβάνει αποφάσεις εν θερμώ παρά να σταθμίζει τα πραγματικά περιστατικά, που παρατίθενται και, σύμφωνα με τη γνώμη των επικριτών, στοιχειοθετούν την ευθύνη των συνεργατών του και στη συνέχεια να λαμβάνει τις αποφάσεις εκείνες, που θα ωφελήσουν τη χώρα του.
Ωστόσο, οι κατηγορίες εις βάρος των ανωτέρω προσώπων διατυπώνονται ανοικτά εδώ και αρκετούς μήνες ακόμα και από στελέχη του ίδιου του κυβερνώντος κόμματος. Δεν μπορούμε, φυσικά, να μιλήσουμε, στην παρούσα φάση, τουλάχιστον, για αποδείξεις αλλά για ενδείξεις, οι οποίες, όμως, όσο περνάει ο καιρός αποκτούν σάρκα και οστά, προδίδοντας ότι όχι μόνο υπάρχει κάτι σάπιο στο βασίλειο της Δανιμαρκίας αλλά ότι η οσμή του έχει αρχίσει ήδη να ενοχλεί πολλούς εντός του βασιλείου αυτού.
Όταν ανήλθε στην εξουσία η Νέα Δημοκρατία προ τετραετίας, υποσχέθηκε διαφάνεια, σεμνότητα και ταπεινότητα στους πολίτες, που έλπιζαν ότι, έπειτα από 20, σχεδόν, χρόνια διατάρακτης νομής της εξουσίας από το ΠΑ.ΣΟ.Κ., θα έβλεπαν μια διαφορετική αντιμετώπιση των προβλημάτων της χώρας. Δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε, αν τα προβλήματα αυτά έτυχαν της καταλληλης αντιμετώπισης. Η σταδιακή, όμως, φθορά του κυβερνώντος κόμματος αντί να επιβάλει την απομάκρυνση από την κυβέρνηση και το στενό πρωθυπουργικό περιβάλλον των προσώπων εκείνων, που ευθύνονται για την κάθε άλλο παρά ελκυστική εικόνα της Ν.Δ. τον τελευταίο καιρό, οδήγησε τον κ. Πρωθυπουργό στη διατήρησή τους στην εξουσία δια της μεθόδου της κωφεύσεως. Οι πρόσφατες εμφανίσεις του κ. Πρωθυπουργού κατέστησαν ξεκάθαρο ότι ουδεμία απομάκρυνση από την εξουσία των παραπάνω προσώπων πρόκειται να λάβει χώρα, χωρίς, όμως, να αιτιολογηθεί η ισχυρογνωμοσύνη αυτή. Και, κυρίως, χωρίς να ληφθεί υπόψη η ολοένα διογκούμενη δυσαρέσκεια τόσο των πολιτών όσο και της ίδιας της κοινοβουλευτικής ομάδος του κυβερνώντος κόμματος, του κατ' εξοχήν υποστηριγματός του στην άσκηση της εξουσίας.
Είναι, πραγματικά, δυσάρεστη η επιμονή σε πρόσωπα, τα οποία ομολογουμένως έχουν πλήξει σημαντικά την εικόνα του κυβερνώντος κόμματος και, κυρίως, η άρνηση της πραγματικότητας αναφορικά με τα πρόσωπα αυτά. Και αποδεικνύεται από την φθίνουσα πορεία του κόμματος αυτού αλλά και από την άνοδο στις δημοσκοπήσεις μιας αξιωματικής αντιπολίτευσης, που εξακολουθεί να αδυνατεί να αρθρώσει επαρκή και ουσιώδη πολιτικό λόγο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου