Δημοφιλείς αναρτήσεις

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008

Περίσσευμα αλαζονείας

Επιβάλλεται, αν ένας πολιτικός επιθυμεί να διασώσει την όποια εικόνα του, να σκύβει το κεφάλι και να προβαίνει σε μια κάποια αυτοκριτική. Ακόμα περισσότερο, οφείλει να σέβεται τους θεσμούς, από τους οποίους κρίνεται και να φροντίζει να διατηρεί χαμηλούς τόνους.
Στην περίπτωση, όμως, του Υπουργού Επικρατείας, κ. Ρουσσόπουλου, τα παραπάνω αποτέλεσαν ψιλά γράμματα. Αφού, λοιπόν, παρουσίασε τον εαυτό του ως ένα αγνό αγωνιστή με 20ετή παρουσία στο χώρο της δημοσιογραφίας, προερχόμενο από ταπεινή οικογένεια και σαφώς όχι από κάποιο πολιτικό "τζάκι", όπως ο Πρόεδρος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., χαρακτήρισε την επίθεση εναντίον του ως πολιτικό κανιβαλισμό χωρίς αποδείξεις, καταλήγοντας ότι ουδείς είναι σε θέση να αμφισβητήσει την ηθική ακεραιότητά του.
Το γεγονός ότι η νεότερη πολιτική ιστορία της Ελλάδος βρίθει παραδειγμάτων πολιτικών, που αποποιήθηκαν με ευκολία των όποιων ευθυνών τους για το έργο τους κατά τη διάρκεια της πολιτικής θητείας τους, επ' ουδενί λόγω μπορεί να αποτελέσει ελαφρυντικό για τον κ. Ρουσσόπουλο, o οποίος, όντας στενός συνεργάτης του θιασώτη του ρητού "σεμνά και ταπεινά" κ. Πρωθυπουργού, όφειλε να τηρήσει αυτή την οδηγία. Ούτε, βέβαια, αποτελεί δικαιολογία η μη επίσημη απόδοση, ακόμα, κατηγοριών προς τον κ. Ρουσσόπουλο, καθόσον, όταν κατέχεις μια δημόσια θέση, η οποία σου επιτρέπει να ασκήσεις εξουσία σε τρίτα πρόσωπα, κυριως τότε οφείλεις όχι μόνο να δείχνεις έντιμος και σωστός αλλά και να είσαι και, βέβαια, να μη δίνεις την παραμικρή αφορμή στο ίδιο σου το κόμμα.
Το χειρότερο απ' όλη αυτή την αρνητική επίδειξη έπαρσης του κ. Ρουσσόπουλου είναι ότι με την επιλογή του να χαρακτηρίσει τον Πρόεδρο του ΠΑ.ΣΟ.Κ., κ. Παπανδρέου, ως γεννηθέντα πολιτικά ισχυρό, χαρακτήρισε τοιουτοτρόπως άθελά του και τον άμεσο πολιτικό προϊστάμενο και φίλο του, κ. Πρωθυπουργό, αλλά και αρκετούς ομόσταβλους συναδέλφους του, όπως τον κ. Παπαληγούρα, τον κ. Σκανδαλάκη (3η γενιά βουλευτών, παρακαλώ!!), την κα. Καλαντζάκου και άλλους. Αλλά, δυστυχώς, όταν η αλαζονεία περισσεύει, η αμετροέπεια θεριεύει. Και αυτό δεν το διδάχθηκε στα 20 χρόνια της δημοσιογραφικής του σταδιοδρομίας ο κ. Ρουσσόπουλος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: