Ευκαιρία να κοπεί το κάπνισμα

Επειδή πλησιάζει η μέρα, που η χώρα μας θα εφαρμόσει το νόμο περί απαγορεύσεως του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους, χρήσιμο είναι να δούμε τη λογική αυτού του μέτρου, που τόσο έχει πολεμηθεί.

Κατ' αρχάς, δε νομίζω, ότι υπάρχει λογικός νους, που να αρνείται, οτι το τσιγάρο βλάπτει σοβαρά την υγεία. Από τα τέλη της δεκαετίας του '30, όταν ερευνητές του Πανεπιστημίου "Τζων Χόπκινς" στις Η.Π.Α. συνδύασαν για πρώτη φορά τον καρκίνο των πνευμόνων με το κάπνισμα, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι και τα ιατρικά στοιχεία για τις βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος είναι αδιάσειστα.

Φυσικά, καθένας από μας έχει το αδιαμφισβήτητο δικαίωμα να διαχειρίζεται την υγεία του, όπως αυτός κρίνει, επομένως και να την επιβαρύνει καπνίζοντας. Δεν υπάρχει κάποια σοβαρή αντίρρηση σε αυτό το θέμα, ωστόσο, το ζήτημα δεν είναι, αν θα απαγορευτεί σε κάποιον να καπνίζει αλλά αν πρέπει να απαγορεύεται το κάπνισμα σε χώρους, όπου συναθροίζονται μη καπνιστές, οι οποίοι επιβαρύνονται εξίσου από τον καπνό με τους καπνιστές. Και σε αυτό το σημείο, ο νόμος είναι πολύ σωστός, αφού το δικαίωμά μου να απολαμβάνω το τσιγάρο μου δε συνεπάγεται, ότι δικαιούμαι να το απολαύσω όπου μου "καπνίσει", ήτοι σε χώρους, όπου υπάρχουν και μη καπνιστές.

Και αν οι καπνιστές είναι η πλειοψηφία σε ένα χώρο, θα ρωτήσει κάποιος. Δε νομίζω, ότι στέκει μια λογική αυτού του τύπου. Πλειοψηφία είναι και οι χριστιανοί Ορθόδοξοι στη χώρα μας (τυπικά, τουλάχιστον) αλλά δεν πρέπει να δικαιούνται να απαγορεύσουν σε κάποιον να ασκεί τα λατρευτικά του καθήκοντα, αν οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις διαφοροποιούνται από αυτές της πλειοψηφίας (λέμε τι δεν πρέπει να γίνεται και όχι τι γίνεται στην πραγματικότητα, για να εξηγούμαστε). Εν ολίγοις, τα ανθρώπινα δικαιώματα δημιουργήθηκαν για να βοηθήσουν κάποιες μειοψηφίες να απολαύσουν κάποιες ελευθερίες. Ήτοι, δε νοείται ένας περιορισμός των ατομικών ελευθεριών μας μειοψηφίας, που επιθυμεί να σκέφτεται και πράττει διαφορετικά.

Και η συνήθεια ετών, όταν βγαίνουμε έξω, να καπνίζουμε, μπορεί να κοπεί από τη μια στιγμή στην άλλη; Στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού, που εφαρμόστηκε ο σχετικός νόμος περί απαγορεύσεως του καπνίσματος, επετεύχθη η μείωση του αριθμού των καπνιστών και σαφώς και δεν έπαυσε να βγαίνει ο κόσμος για να διασκεδάσει. Απλά, έπαψε να ταυτίζει τη διασκέδαση με το ασύστολο κάπνισμα άλλως, όταν πρόκειται να καπνίσει, εξέρχεται από το μαγαζί, όπου διασκεδάζει και καπνίζει έξω.

Υπάρχει η άποψη, ότι με αυτό το μέτρο οι καπνιστές θα αρχίσουν να υφίστανται ένα ιδιότυπο ρατσισμό. Συγγνώμη αλλά εδώ μιλάμε για προστασία της υγείας των τρίτων μη καπνιστών, η οποία ως έννομο αγαθό είναι ασύγκριτα υπέρτερο από το δικαίωμα να καπνίζουμε, οπότε το επιχείρημα περί ρατσισμού δε στέκει. Όσο για την γκετοποίηση των καπνιστών, που πολλοί φοβούνται, επίσης δεν ευσταθεί ως επιχείρημα, διότι ο καπνιστής θα μπορεί να καπνίσει είτε σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους είτε εκτός μαγαζιού. Και, σε κάθε περίπτωση, χειρότερη γκετοποίηση ή ρατσισμό, αν προτιμάτε, υφίστανται οι μη καπνιστές, που υποχρεούνται να ανεχθούν τον καπνό των τρίτων σε κάθε μαγαζί.

Και, εντέλει, κάποια στιγμή θα πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε τους νόμους. Η τάση μας να τους αγνοούμε επιδεικτικά και να αποδίδουμε την ψήφιση και εφαρμογή τους σε σκοτεινά κέντρα, που θέλουν να μας ελέγξουν, ώστε να μη διασκεδάζουμε, και σε επιταγές της πλέον αντικαπνιστικής χώρας παγκοσμίως, των Η.Π.Α., που οι περισσότεροι από εμάς λατρεύουμε να μισούμε, αποτελούν επιχειρήματα προσώπων, που ουδέποτε έμαθαν να πειθαρχούν το αλύγιστο εγώ τους προς όφελος του συνόλου. Ας μάθουμε να εφαρμόζουμε, επιτέλους, και ένα νόμο! Δε βλάπτει.

Υ.Γ. Ο Ν.3730/2008, που αφορά την απαγόρευση του καπνίσματος, έχει ουκ ολίγα ιδιαίτερα σημεία, που με καθιστούν δύσπιστο ως προς την εφαρμογή του και την τελική απαγόρευση του καπνίσματος στους δημόσιους χώρους. Αλλά με αυτόν θα ασχοληθώ σε μελλοντική ανάρτηση.