Να υποθέσω, ότι η αυτοκριτική του Πρωθυπουργού της Τουρκίας, κ. Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σχετικά με τις διώξεις σε βάρος των μειονοτήτων, που ζούσαν στη χώρα του κατά το παρελθόν και, εν προκειμένω, των Ελλήνων, συνοδεύτηκε από κάποια μέτρα προς ανακούφιση των μειονοτικών πληθυσμών της χώρας του; Αναφέρθηκε, δηλαδή, σε ζητήματα, όπως το άνοιγμα της Σχολής της Χάλκης, την κατάργηση του φόρου περιουσίας, που πληρώνουν από το 1942 οι μειονοτικοί κάτοχοι ακίνητης περιουσίας, η ρύθμιση της τύχης των περιουσιακών στοιχείων των μειονοτικών ευαγών ιδρυμάτων και η απόδοση της τουρκικής υπηκοότητας στους απελαθέντες μειονοτικούς, τουλάχιστον για αρχή; Ή μήπως θα σπεύσει μετά την αυτοκριτική του αυτή να αποπέμψει τον Υπουργό Αμύνης της Τουρκίας, κ. Βεζντί Γκιονούλ, ο οποίος στο πρόσφατο παρελθόν ανέφερε, ότι η δίωξη των μειονοτήτων από την Τουρκία ήταν μια αναγκαιότητα;
Κακά τα ψέμματα, η απομάκρυνση της Τουρκίας από την προοπτική εισόδου της στην Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί το βασικό λόγο της, δήθεν, αυτοκριτικής του κ. Ερντογάν, καθόσον η χώρα του βάλλεται από παγκόσμιους οργανισμούς για την κατάσταση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, που ζουν στην Τουρκία. Διότι όσες πιέσεις και αν έχουν ασκηθεί, ώστε η Τουρκία να αναθεωρήσει τη στάση της και, κυρίως, το νομοθετικό καθεστώς της απέναντι στις μειονότητές της, εντούτοις τίποτα δεν έχει βελτιωθεί ως προς το θέμα αυτό.
Ας μη βιαστούμε, λοιπόν, να επαινέσουμε τον κ. Ερντογάν, αν την παραπάνω δήλωσή του δεν ακολουθήσουν ανάλογα νομοθετικά μέτρα προς ανακούφιση των μειονοτήτων της χώρας του. Εκτός αν κρίνουμε, ότι προέχει το φαίνεσθαι και ακολουθεί η ουσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου