Μύθοι και μύθοι

Ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα είναι ένας αθλητικός μύθος. Οι εμπνεύσεις του, όταν ήταν εν ενεργεία αθλητής, θύμιζαν χορευτικό υψηλής κλάσης. Η εικόνα των ζαλισμένων από τις ντρίμπλες αντιπάλων του θύμιζε την εικόνα των μεθυσμένων, που τρεκλίζουν από την υπερβολική κατανάλωση οινοπνευματωδών. Οι ομάδες, στις οποίες έπαιζε, μετατρέπονταν από ομαδούλες της σειράς ή καλούτσικες ομάδες σε ακαταμάχητα σύνολα. Και οι θεατές παρακολουθούσαν τους αγώνες του με την ίδια προσήλωση, που συναντά κανείς σε μια θεατρική παράσταση.

Τον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, όμως, συνοδεύει και άλλος μύθος, αυτός του αντιστασιακού παίκτη, που επαναστάτησε κατά της ΦΙΦΑ, που έκραξε το σύστημα, το οποίο κυριαρχεί στο ποδόσφαιρο, που έβαλε κατά αθλητών, όπως ο Πελέ και ο Πλατινί, που στήριζαν το κατεστημένο, και στήριξε προσωπικότητες με επαναστατικό παρελθόν, όπως ο Φιδέλ Κάστρο, αλλά και στηρίχθηκε από προσωπικότητες, όπως ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές. Και ως τέτοιος λατρεύτηκε από πολύ κόσμο και στη χώρα μας, όπου η άποψη, ότι η ταλαίπωρη από εξωτερικές παρεμβάσεις Λατινική Αμερική εκδικήθηκε με το ποδόσφαιρό της τους αλαζόνες Ευρωπαίους, είχε (και έχει) σημαντική πέραση.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μαγική εικόνα. Ο Μαραντόνα ουδέποτε υπήρξε επαναστάτης. Για την ακρίβεια, μέχρι το 1991, οπότε και συνελήφθη για χρήση απαγορευμένων ουσιών, ο Μαραντόνα υπήρξε το χαϊδεμένο παιδί της ΦΙΦΑ, η οποία έβλεπε στο πρόσωπό του το νέο μεγάλο μπαλαδόρο σε μια εποχή, που οι άμυνες είχαν αρχίσει να κλείνουν επικίνδυνα σε βάρος του ελεύθερου επιθετικού ποδοσφαίρου. Και, βέβαια, έκλεινε τα μάτια του στις όποιες ακρότητες ο Μαραντόνα διέπραττε, κυρίως ως ποδοσφαιριστής της Νάπολι, ενώ ο τελευταίος πόζαρε και συνεντευξιαζόταν πρόθυμα στα έντυπα της εποχής του, ήτοι την 4ης εξουσία, που οι αυθεντικοί επαναστάτες βδελύσσονται.

Αν κάτι χαρακτηρίζει το Μαραντόνα από πλευρά χαρακτήρα, αυτό είναι η επιθυμία του να βρίσκεται στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Μην έχοντας να αποδείξει κάτι παραπάνω ως ποδοσφαιριστής, αποφάσισε, όταν η καριέρα του πήρε την κατιούσα, να παραμείνει στην επικαιρότητα είτε εκτοξεύοντας δηλώσεις κατά της ΦΙΦΑ και των ανταγωνιστών του στο ποδόσφαιρο είτε καυγαδίζοντας με δημοσιογράφους, στους οποίους πριν την τιμωρία του εξετίθετο χωρίς ιδιαίτερους ενδοιασμούς. Τη ίδια τακτική ακολούθησε και προ του φετινού Μουντιάλ αλλά και όσο η Αργεντινή νικούσε.

Υπάρχουν, λοιπόν, πρόσωπα με μυθικές επιδόσεις και πρόσωπα, των οποίων κάποια στοιχεία είναι απλώς μύθος. Και ο Μαραντόνα έχει αποδείξει, ότι ανήκει και στις δύο κατηγορίες.