Αύριο συμπληρώνονται 74 χρόνια από την κατάλυση της Δημοκρατίας και την επιβολή της δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά, μια επονείδιστη αναμφίβολα πράξη, η οποία έτυχε της αμέριστης συμπαράστασης του τότε βασιλιά Γεωργίου του Β', χωρίς την οποία είναι αμφίβολο, αν θα είχε εγκαθιδρυθεί. Πρόκειται για μια ιστορία, που αποδεικνύει α) το βλαπτικό ρόλο της βασιλείας στην Ελλάδα αλλά και β) τον τυχοδιωκτισμό ενός πολιτικού, ο οποίος πέρασε από πλείστα όσα πολιτικά μορφώματα, μέχρις ότου πετύχει αυτό, που ποθούσε, ήτοι την κατάκτηση της εξουσίας.
Ελάχιστοι θυμούνται τα περιστατικά της εποχής εκείνης. Πολλοί, όμως, σπεύδουν να υιοθετήσουν με καμάρι τα υποτιθέμενα οφέλη, που παρέσχε στους εργαζομένους ο Ιωάννης Μεταξάς, κυρίως την καθιέρωση του 8ώρου αλλά και την ίδρυση του Ι.Κ.Α. Σε χαλεπούς, μάλιστα, καιρούς για το πολίτευμά μας, δεν σπανίζουν οι επιτήδειοι, που επιχειρούν τη σύγκριση ανάμεσα στους σημερινούς πολιτικούς ηγέτες και σε πρόσωπα πάσχοντα από αλλεργία στο άκουσμα της Δημοκρατίας, ώστε να αποδείξουν, ότι οι δεύτεροι ήταν καλύτεροι από τους πρώτους.
Επειδή, λοιπόν, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και το καλοκαίρι δεν ενδείκνυται για ιστιοπλοΐα στο Διαδίκτυο, ιδού ένα δείγμα του πόσο φιλεργατική υπήρξε η πολιτική του Μεταξά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου