Ιστορίες καλοκαιρινής τρέλλας

Ας πούμε, ότι ανήκετε σε εκείνους τους προνομιούχους, που εξασφάλισαν τα απαραίτητα χρήματα, ώστε να κάνουν διακοπές και, μάλιστα, σε κάποιο νησί του Αιγαίου. Μεγαλεία, δηλαδή, για τους χαλεπούς καιρούς, που ζούμε! Έχετε κλείσει δωμάτια, έχετε αγοράσει τα εισιτήρια για σας και ενδεχόμενα για το μεταφορικό σας μέσο και μετράτε ανάποδα σαν τους φαντάρους τις μέρες, που απομένουν, για να την κάνετε με ελαφρά πηδηματάκια από την καθημερινότητα.

Είστε τόσο ενθουσιασμένοι, που θα πάτε διακοπές, που το λέτε στους φίλους σας. Και αυτοί, όλως τυχαίως, ψάχνουν, που θα πάνε διακοπές και, παρεμπιπτόντως, αναζητούν παρέα. Α, θα έλθουμε και εμείς, λένε με χαρά. Και είναι 5-6 άτομα αυτά, που το λένε. Δεν σας ρωτούν καθόλου, απλά φορτώνονται. Εσείς, ευγενικοί σε βαθμό ανοησίας, για να το πούμε κόσμια, δεν μπορείτε να τους αρνηθείτε και δέχεστε να έλθουν μαζί σας. Μέσα σας τάζετε λαμπάδα ίσαμε το μπόι σας σε όλους τους αγίους το εορτολογίου μας, μήπως και δεν βρουν ούτε εισιτήρια ούτε δωμάτια οι φίλοι σας.

Όμως, φευ, αυτοί βρίσκουν απ' όλα. Φάρδος απροσμέτρητο και εύχεστε να είχατε δαγκώσει τη γλώσσα σας αλλά τώρα δεν μπορείτε να κάνετε πίσω. Σκέφτεστε να μαζέψετε τους συνεκδρομείς σας, ώστε να καταστρώσετε κάποιο πρόγραμμα διακοπών. Λαμβάνετε την απάντηση από τους φίλους σας, ότι δεν υπάρχει λόγος να προγραμματίζουμε από τώρα, τι θα κάνουμε στις διακοπές, αφού σκοπός των διακοπών είναι να χαλαρώσουμε. Σκέφτεστε από μέσα σας, ότι άλλο χαλάρωση και άλλο χύμα στο κύμα αλλά σας τρώει και πάλι η ευγένεια.

Και έρχεται η μέρα, που φτάνετε στον προορισμό σας. Τα δικά σας δωμάτια είναι όμορφα αλλά, για κακή σας τύχη, τα δωμάτια των φίλων σας είναι από μέτρια έως χάλια. Δεν τολμάτε, όμως, να τους πείτε, ότι, αφού έκλεισαν τελευταία στιγμή τα δωμάτια, δεν θα έπρεπε να περιμένουν πολυτέλειες. Τους συναντάτε για την πρώτη εξόρμησή σας και βλέπετε κάτι βούζες περιποιημένες, σημάδι ότι η κακή κατάσταση των δωματίων αποτέλεσε κάζους μπέλλι και κάποιοι τις έπαιξαν. Προσπαθείτε να φτιάξετε το κέφι αλλά κάποια μούτρα αρνούνται να σηκωθούν, ακόμα και βίντσι να χρησιμοποιήσετε. Μάλιστα, σα να πιάνουν τ' αυτιά σας κάτι σε μουρμούρα.

Καταπίνετε το φαρμάκι και προτείνετε τον τόπο, όπου θα κολυμπήσετε. Πλακώνουν οι ερωτήσεις. Είναι οργανωμένη η παραλία, έχει βότσαλο ή άμμο, υπάρχει ντουσιέρα και αποδυτήρια για μετά, έχει κανένα μπαράκι ή εστιατόριο εκεί γύρω. Όποια απάντηση και αν δώσετε, η γκρίνια είναι εξασφαλισμένη, αφού κάποιοι από την παρέα σας την έχουν στο τσεπάκι τους. Θα κολλάει η άμμος στα πόδια μας, χωρίς ομπρέλλες θα καούμε, αν ήθελα μπαράκια στην παραλία, θα πήγαινα στη Μύκονο κ.λπ. κ.λπ. Η σύντροφος σας σκουντάει διακριτικά αλλά με νόημα. Τι θέλαμε και τους πήραμε μαζί μας, είναι το νόημα της χειρονομίας της. Τώρα είναι αργά, λέει το βλέμμα σας, και παίρνετε το δρόμο για την παραλία.

Εκεί λύνεται ο ασκός του Αιόλου. Η παραλία είναι απαράμιλλου κάλλους αλλά παραμένει (ευτυχώς) ανοργάνωτη, ήτοι δεν έχει ούτε ξαπλώστρες ούτς ομπρέλλες ούτε μπαράκια και εστιατόρια. Που μας φέρατε στην εξορία, λέει κάποιος γκρινιάρης της παρέας, δήθεν για πλάκα. Κάποια κοπέλα πλακώνει στα μουρμουρητά το φίλο της, ότι έπρεπε να επιμείνει να πάτε σε οργανωμένη παραλία. Αποφασίζετε να μείνετε εκεί. Συντάσσονται με βαριά καρδιά οι υπόλοιποι αλλά βλέπετε, ότι η παρέα είναι σα χύτρα έτοιμη να σκάσει.

Τέλος πάντων, περνάει η μέρα και η πείνα έχει αρχίσει να θερίζει τα στομάχια. Κάνετε το σφάλμα να ρωτήσετε, τι τραβάει η όρεξη της παρέας. Πιτόγυρα, πετάγεται ο αρχιανοργάνωτος της παρέας, για να εισπράξει την πληρωμένη απάντηση κάποιου άλλου, ότι πιτόγυρα τρώτε και στην πόλη σας, οπότε καλό θα είναι να αναζητήσετε κάποιο μαγαζί με ντόπιες λιχουδιές. Κατά σύμπτωση, το εν λόγω πρόσωπο δεν έχει ανοίξει ούτε ένα βιβλίο για το νησί αυτό αλλά θεωρεί αυτονόητο, ότι οι υπόλοιποι θα έχουν. Αρχίζει η περιπλάνηση στα εστιατόρια του νησιού. Το ένα είναι γεμάτο, δεν έχει να καθήσετε, φεύγετε. Το άλλο είναι άδειο αλλά έχετε ακούσει, ότι έχει πολύ καλή κουζίνα. Το άδειο εστιατόριο δεν έχει καλό φαΐ, πετάγεται ο πολέμιος των πιτόγυρων και αρνείται να πατήσει το πόδι του εκεί. Βρίσκετε ένα τρίτο αλλά οι τιμές είναι τσιμπημένες. Τσιγκουνιές θα κάνουμε τώρα, ακούγεται κάποιος από την παρέα, οπότε κάνετε την καρδιά σας πέτρα και μπαίνετε μέσα.

Το φαΐ είναι μέτριο αλλά οι τιμές στα ύψη. Πάω να κάνω φασαρία, πετάγεται ο ταραχοποιός της παρέας, δεν είναι φαγητό αυτό. Εσείς δεν ασπάζεστε την άποψή του, γιατί σκοπός των διακοπών είναι να χαλαρώσετε, απλά δεν θα ξαναπατήσετε στο εν λόγω μαγαζί. Ναι, τέτοια κάνεις και σε βρίσκει μπόσικο ο κάθε απατεώνας εστιάτορας, απαντάει κάποιος άλλος σκόπιμα δυνατά, ώστε να ακουστεί. Πληρώνουμε και φεύγουμε, εμμένετε και τα μουρμουρητά πληθαίνουν στην παρέα. Στην επιστροφή στα δωμάτια, κάποιοι αρνούνται να σας χαιρετήσουν. Ραντεβού το βράδυ, απαντάτε και μέσα σας έχετε σκυλομετανοιώσει, που τους αφήσατε να σας κουβαληθούν.

Το βράδυ αρχίζει νέος κύκλος φαγωμάρας. Πάμε για ποτό, λέει ο ένας, πεινάω, λέει κάποιος άλλος. Η σολομώντειος λύση είναι όσοι πεινούν να πάνε για φαγητό και όσοι θέλουν ποτό να πάνε για ποτό. Μια παρέα είμαστε, κάποιοι πρέπει να υποχωρήσουν, ακούγεται μια φωνή. 2-3 άτομα από την παρέα συμφωνούν μαζί της. Όλως τυχαίως, αυτά τα άτομα είναι τα πλέον ανυποχώρητα και εκείνοι, που γκρινιάζουν περισσότερο. Δεν γίνεται αυτό, λέτε, πρέπει να χωριστούμε, ώστε κανένας να μην πιέζεται. Το αποτέλεσμα της παρέμβασής σας είναι γκρίνια και μούτρα κατεβασμένα. Έστω και έτσι χωρίζεται στα δύο η παρέα, από τη μια οι πεινασμένοι και από την άλλη οι χορτάτοι.

Και εκεί, που νομίζετε, ότι ηρέμησε η φάση, αρχίζει νέο πατιρντί. Βλέπετε ένα ωραίο μπαράκι πάνω στο κύμα, το οποίο σας έχουν συστήσει κάποιοι φίλοι, που είχαν έλθει στο νησί πριν από εσάς. Μπακουρομάγαζο, βγάζει το πόρισμά του κάποιο πρόσωπο, δεν μπαίνω σε μπακουρομάγαζα, κραυγάζει κάποια κοπέλα. Υποχωρείτε και αναζητείτε άλλο μπαρ. Να ένα άλλο με ωραίο φωτισμό και διάκοσμο και δύο εντυπωσιακές δίμετρες να σας υποδέχονται στην είσοδο. Μήπως δεν έχει κόσμο, να πάει κάποιος μέσα να δει, πετάγεται κάποιος. Εσάς δεν σας ενδιεφέρει κάτα βάθος, αν το μαγαζί έχει μέσα κόσμο, το μόνο, που θέλετε, είναι να πιείτε το ποτό με την ησυχία σας. Αμ δε! Αν δεν δω κόσμο στο μαγαζί, δεν μπαίνω μέσα, πετάγεται η ίδια παραπάνω κοπέλα. Πάει και αυτο το μαγαζί, χώρια τα βλέμματα - μαχαιριές, που εκτοξεύουν οι δίμετρες σε σας. Παρακάτω έχει ένα κλαμπ, που παίζει εκκωφαντική μουσική. Εδώ μου αρέσει, λέει κάποιος από την παρέα. Μα δεν θα ακούμε ο ένας τον άλλο, αντιτείνετε. Ωχ, μωρέ, ξενερώσαμε το πρωί στην ερημιά, που μας πήγες, θέλουμε φασαρία, σας απαντούν. Νέες γκρίνιες! Υποχωρείτε εκ νέου και μπαίνετε στο μαγαζί.

Τα ποτά βγαίνουν μπόμπες και εσείς δεν ακούτε, τι λέει ο διπλανός σας. Κάποια κοπέλα δεν έχει πάψει να τρώγεται, που μπήκατε σε αυτό το κλαμπ. Στόχος της μουρμούρας της είναι ο σύντροφός της, ο οποίος σας σφάζει με το βλέμμα του, σα να είσαστε εσείς εκείνος, που φαγώθηκε να πάτε στο μαγαζί αυτό. Κάτι παλιόφατσες καρφώνουν την κοπέλα σας, αδιαφορώντας, αν αυτή συνοδεύεται. Η, μέχρι τότε, ήρεμη σύντροφός σας αρχίζει να φορτώνει. Παύει να σας κρατάει το χέρι και μια σειρά από σπασμούς συνταράσσει το ήρεμο, έως πρότινος, πρόσωπό της. Θυμάται, ότι με τα ποτά η σερβιτόρα δεν έφερε ξηροκάρπια. Πιάνει κάποιος από την παρέα την κουβέντα σας και ξεσπάει και αυτός κατά του μαγαζιού.

Εσπευσμένη έξοδος από το μαγαζί με νεύρα τσιτωμένα και διάθεση στο ναδίρ! Όλοι τα έχουν με όλους και με όλα και εσείς στη μέση να κάνετε τον κυματοθραύστη. Μια σπίθα αρκεί να φέρει την καταστροφή, όπως έλεγε το παλιό διαφημιστικό σποτ. Και η σπίθα έρχεται από τους, πρώην πια, πεινασμένους, οι οποίοι σας βρίσκουν και λένε με ενθουσιασμό, πόσα ωραία μπαράκια βρήκαν στο δρόμο, μέχρι να σας βρουν και γιατί επιλέξατε αυτό το αίσχος. Αυτό ήταν! Τώρα δεν ξέρετε από που σας έρχονται τα καντήλια. Όλοι φωνάζουν και βρίζουν δυνατά και κανένας δεν ακούει κανένα. Ως και η σύντροφός σας ωρύεται για τα γεγονότα της ημέρας.

Και είναι μόλις η πρώτη ημέρα των διακοπών σας. Και είναι αργά, για να σκεφτείτε, ότι κακώς δεν αρνηθήκατε την προσφορά των φίλων σας να έλθουν μαζί σας.