Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία! Δάση καίγονται και το κράτος δείχνει ανήμπορο να αντιμετωπίσει την κατάσταση αυτή. Κάποτε κάηκε η Παντέλη, αργότερα το Μαίναλο, μετά ολόκληρη σχεδόν η Ηλεία, όπου θρηνήσαμε και αρκετούς νεκρούς, φέτος ήλθε η σειρά της Καρύστου και του δάσους της Πρέβελης, του χρόνου δεν ξέρω ποια δασική έκταση έχει σειρά. Ακούστηκαν οιμωγές για την απώλεια του πρασίνου σε κάθε πρόσφορο μέσο, ακούστηκαν υποσχέσεις, ότι θα οργανωθεί καλύτερα η δασοπροστασία, ότι θα προσληφθούν πυροσβέστες, για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα κ.λπ. κ.λπ., πράγματα, που όσοι ζουν στη χώρα μας και παρακολουθούν τα τεκταινόμενα κάθε καλοκαιριού, όταν δυναμώνουν οι άνεμοι, τα έχουν μάθει απέξω και ανακατωτά.
Δεν αξίζει να σκεφτόμαστε, ότι τέτοιες πυρκαγιές συμβαίνουν και σε άλλες χώρες της Μεσογείου (η Κορσική κατακαίγεται σχεδόν κάθε χρόνο, το ίδιο και η Ισπανία). Εκεί, όμως, έχουν η δασική έκταση, η οποία καίγεται, δεν υπάρχει περίπτωση να οικοπεδοποιηθεί. Και αν, τέλος πάντων, γίνει κάτι τέτοιο, αυτό δεν μπορεί να αποτελεί πρόκριμα για ανάλογες ενέργειες στην Ελλάδα. Και, εντέλει, είναι απαράδεκτο να λαμβάνουμε υπόψη μας τα απαράδεκτα φαινόμενα, που συμβαίνουν σε άλλες χώρες, για να δικαιολογήσουμε την κακοδαιμονία μας.
Συμφωνώ, ότι το κράτος είναι ο μεγαλύτερος εμπρηστής. Η αδιαφορία του για την προστασία των δασών αλλά και για την οργάνωση της δασοπυρόσβεσης είναι δεδομένες. Το Κτηματολόγιο, που θα μπορούσε να δώσει λύση στο χαρακτηρισμό των δασικών περιοχών, έχει κολλήσει. Το φαινόμενο ντόπιοι ψηφοφόροι να κόβουν δέντρα για να μετατρέψουν ολόκληρες περιοχές σε βοσκοτόπια και οικόπεδα έχει λάβει τεράστιες διαστάσεις και η φύλαξη των δασών είναι ανύπαρκτη, για να μην αναφερθούμε σε περιπτώσεις, όπου ολόκληρα δάση μετατρέπονται σε σκουπιδότοπους, με αποτέλεσμα οι πυρκαγιές να ξεσπούν εκεί με μεγαλύτερη ευκολία.
Αλλά και εμείς οι ίδιοι οι πολίτες δεν πάμε πίσω σε αδιαφορία, τουλάχιστον η πλειονότητά μας. Όταν η Ηλεία καιγόταν προ τριετίας, υπήρξε το φαινόμενο κάποιοι ντόπιοι να παρακολουθούν αρειμανίως από το καφενείο του χωριού τους τη φωτία, που κατέκαιγε το διπλανό χωριό. Μετά από κάποια ώρα, η φωτιά είχε κατακάψει και το δικό τους χωριό. Όσοι ντόπιοι έφτιαξαν αντιπυρικές ζώνες γύρω από τα χωριά τους, αντί να κάθονται και να χαζεύουν τις διπλανές φωτιές, τα έσωσαν. Ή, μήπως, μας χαλάει ένα σπιτάκι μέσα στο δάσος ή ένα βοσκοτόπι στη θέση του δάσους; Λόγω της δουλειάς μου έχω παρακολουθήσει αρκετούς κατηγορουμένους για παράνομη αποψίλωση δασών, οι οποίοι, αν και δεν έχουν κάποιο μορφωτικό υπόβαθρο, εντούτοις έχουν εντρυφήσει στη δασική μας νομοθεσία καλύτερα και από τους αρμόδιους δασάρχες, ώστε να δύνανται να προβαίνουν ατιμώρητοι σε κόψιμο δέντρων και εν γένει δασικής βλάστησης. Φυσικά τιμωρούνται με ποινές φυλάκισης αλλά συνεχίζουν.
Οι υπαίτιοι των πυρκαγιών, φυσικά, παραμένουν ατιμώρητοι, εκτός από κάποιους ανόητους, που δεν είχαν την πρόνοια να κρυφτούν μετά το παράπτωμά τους, ή αναζητούνται στη σφαίρα του φανταστικού. "Η χούντα καίει τα δάση", υποστηριζόταν κατά τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Άλλοτε κατηγορούνταν οι Τούρκοι για τις πυρκαγιές στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και υπήρξαν κάποια στοιχεία γι' αυτό (κάτι αναφέρει ο δημοσιογράφος Σταύρος Λυγερός στο πρόσφατο πόνημά του "Σταυροφόροι χωρίς σταυρό") αλλά αυτή η διαπίστωση μάλλον υπήρξε η καλύτερη δικαιολογία για τις προθέσεις ορισμένων κατοίκων των νησιών αυτών. Και μην ξεχνάμε τους έχοντες δαιμονικές διαστάσεις οικοπεδοφάγους, που αναρτούν πινακίδες με τηλέφωνα για οικόπεδα μέσα σε καμμένες περιοχές, τα οποία πωλούν και, όμως, καμμία αρμόδια αρχή δεν τους αναζητεί!
Προσωπικά, λοιπόν, όταν ακούω πολλά λόγια από κάθε μέσο περί εκπονήσεως νομοσχεδίων για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών, κλείνω τ' αυτιά μου ερμητικά, διότι είμαι παραπάνω από δύσπιστος σε αυτά, με βάση όσα παρακολουθώ στη χώρα μου από τότε, που άρχισα να αντιλαμβάνομαι τον εαυτό μου. Ταυτόχρονα, εύχομαι το επόμενο καλοκαίρι να μην επικρατήσουν δυνατοί αέρηδες, μήπως και τη γλυτώσουν τίποτε δάση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου