Οργιάζουν τα αρνητικά σχόλια στο Διαδίκτυο για τις απολύσεις σε εφημερίδες, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς. 60 άτομα απέλυσε ο "90,2" (Αριστερά στα FM, για να μην ξεχνιόμαστε), καμπόσους άλλους απέλυσε η "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" και ο "ΔΟΛ" και πολύ φοβάμαι, ότι έπεται συνέχεια στις απολύσεις.
Η αλήθεια είναι, ότι αυτές τις δύσκολες εποχές είναι εξαιρετικά τραγικό να χάνει κανείς τη δουλειά του, δεδομένης και της ελάχιστης ζήτησης εργατικών χεριών. Ο απολυμένος πάντοτε προκαλεί κάποιο αίσθημα συμπάθειας λόγω της κατάστασης, στην οποία περιέρχεται μετά την απώλεια της εργασίας του. Και οι παραδοσιακοί υποστηρικτές του δικαίου των αδυνάτων, απ' όπου και αν προέρχονται, δικαιωματικά στηλιτεύουν την πρακτική των απολύσεων από τους παραπάνω οργανισμούς.
Το φαινόμενο αυτό, όμως, δεν οφείλεται μοναχά στην οικονομική κρίση, από την οποία, όπως δείχνουν τα πράγματα, έχουμε δει μόνο ένα μικρό μέρος. Η παρακμή των παραδοσιακών Μ.Μ.Ε. έχει δρομολογηθεί εδώ και μερικά χρόνια, ιδίως αφότου το Διαδίκτυο άρχισε να αποκτά περισσότερους χρήστες και στη χώρα μας, οι οποίοι το προτιμούν, πλέον, για την ενημέρωση και ψυχαγωγία τους από μια εφημερίδα ή την τηλεόραση. Η πρόσβαση στην πληροφορία έχει καταστεί ευκολότερη, πλέον, και είναι εύκολο για ένα μέσο χρήστη του Διαδικτύου να ανακαλύψει την πραγματικότητα πίσω από την εικόνα, που προβάλλουν η τηλεόραση ή η εφημερίδα. Αρκετοί εκ των χρηστών του Διαδικτύου, με τους οποίου ομιλώ τακτικά, δεν έχουν καν τηλεόραση, δεν αγοράζουν εφημερίδα και ανοίγουν σπανίως το ραδιόφωνό τους. Θεωρούν, μάλιστα, ότι η ενημέρωση από τα παραδοσιακά Μ.Μ.Ε., από τα οποία απολύεται τόσος κόσμος εσχάτως, είναι κατευθυνόμενη, εξυπηρετεί τα μεγάλα συμφέροντα, αποκρύπτει τις πραγματικά σημαντικές ειδήσεις και παραποιεί άλλες. Σε άλλες περιπτώσεις, τη θεωρούν περιττή.
Χωρίς να απέχει από την πραγματικότητα αυτή η διαπίστωση, εντούτοις καταδεικνύει ένα οξύμωρο από τα πολλά, που συμβαίνουν στη χώρα μας. Ήτοι ότι ενώ είμαστε πρόθυμοι να φωνάξουμε για τα εργασιακά δικαιώματα όσων εργάζονται στα παραδοσιακά Μ.Μ.Ε., εντούτοις βδελυσσόμαστε το ρόλο τους και αρνούμαστε να τα μεταχειριστούμε για την ενημέρωσή μας. Δεν χρειάζεται να κατέχει κανείς διδακτορικό δίπλωμα στη θεωρία της οικονομίας ή να έχει εντρυφήσει στις βασικές αρχές του καπιταλισμού, για να αντιληφθεί, ότι, όταν δεν στηρίζεις τις υπηρεσίες μιας επιχείρησης, αυτή αυτόματα έχει μικρότερο κέρδος και μεγαλύτερη ζημία. Και επειδή ειναι επιχείρηση και όχι φιλανθρωπικό ίδρυμα, ήτοι επιδιώκει το κέρδος και δεν πετάει τα λεφτά της άσκοπα, θα φροντίσει, ώστε να έχει τη μικρότερη δυνατή χασούρα, κόβοντας τα έξοδα, ήτοι απολύοντας κόσμο. Είναι η σκληρή αλλά αναπόφευκτη πραγματικότητα της εξέλιξης.
Αν επιθυμούμε, λοιπόν, να οδυρόμαστε για τις θέσεις εργασίας, που χάνονται στα κλασσικά Μ.Μ.Ε., καλό θα ειναι να αναλογιστούμε, μήπως και εμείς με την άρνησή μας να ενημερωνόμαστε ή ψυχαγωγούμαστε από αυτά συντελέσαμε σε αυτές τις απώλειες. Αν το αντιληφθούμε, τότε θα καταλάβουμε, πόσο υποκριτικό είναι να φωνάζουμε για τις απολύσεις αυτές και να βρίζουμε τα μεγάλα συγκροτήματα, που κατέχουν το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών των μεγάλων Μ.Μ.Ε., και εκ του λόγου αυτού να αποφεύγουμε να τα χρησιμοποιήσουμε είτε για την ενημέρωσή μας ή για την ψυχαγωγία μας, ενώ την ίδια στιγμή θέλουμε κανένας να μη χάσει τη δουλειά του στις επιχειρήσεις αυτές.
Η αλήθεια είναι, ότι αυτές τις δύσκολες εποχές είναι εξαιρετικά τραγικό να χάνει κανείς τη δουλειά του, δεδομένης και της ελάχιστης ζήτησης εργατικών χεριών. Ο απολυμένος πάντοτε προκαλεί κάποιο αίσθημα συμπάθειας λόγω της κατάστασης, στην οποία περιέρχεται μετά την απώλεια της εργασίας του. Και οι παραδοσιακοί υποστηρικτές του δικαίου των αδυνάτων, απ' όπου και αν προέρχονται, δικαιωματικά στηλιτεύουν την πρακτική των απολύσεων από τους παραπάνω οργανισμούς.
Το φαινόμενο αυτό, όμως, δεν οφείλεται μοναχά στην οικονομική κρίση, από την οποία, όπως δείχνουν τα πράγματα, έχουμε δει μόνο ένα μικρό μέρος. Η παρακμή των παραδοσιακών Μ.Μ.Ε. έχει δρομολογηθεί εδώ και μερικά χρόνια, ιδίως αφότου το Διαδίκτυο άρχισε να αποκτά περισσότερους χρήστες και στη χώρα μας, οι οποίοι το προτιμούν, πλέον, για την ενημέρωση και ψυχαγωγία τους από μια εφημερίδα ή την τηλεόραση. Η πρόσβαση στην πληροφορία έχει καταστεί ευκολότερη, πλέον, και είναι εύκολο για ένα μέσο χρήστη του Διαδικτύου να ανακαλύψει την πραγματικότητα πίσω από την εικόνα, που προβάλλουν η τηλεόραση ή η εφημερίδα. Αρκετοί εκ των χρηστών του Διαδικτύου, με τους οποίου ομιλώ τακτικά, δεν έχουν καν τηλεόραση, δεν αγοράζουν εφημερίδα και ανοίγουν σπανίως το ραδιόφωνό τους. Θεωρούν, μάλιστα, ότι η ενημέρωση από τα παραδοσιακά Μ.Μ.Ε., από τα οποία απολύεται τόσος κόσμος εσχάτως, είναι κατευθυνόμενη, εξυπηρετεί τα μεγάλα συμφέροντα, αποκρύπτει τις πραγματικά σημαντικές ειδήσεις και παραποιεί άλλες. Σε άλλες περιπτώσεις, τη θεωρούν περιττή.
Χωρίς να απέχει από την πραγματικότητα αυτή η διαπίστωση, εντούτοις καταδεικνύει ένα οξύμωρο από τα πολλά, που συμβαίνουν στη χώρα μας. Ήτοι ότι ενώ είμαστε πρόθυμοι να φωνάξουμε για τα εργασιακά δικαιώματα όσων εργάζονται στα παραδοσιακά Μ.Μ.Ε., εντούτοις βδελυσσόμαστε το ρόλο τους και αρνούμαστε να τα μεταχειριστούμε για την ενημέρωσή μας. Δεν χρειάζεται να κατέχει κανείς διδακτορικό δίπλωμα στη θεωρία της οικονομίας ή να έχει εντρυφήσει στις βασικές αρχές του καπιταλισμού, για να αντιληφθεί, ότι, όταν δεν στηρίζεις τις υπηρεσίες μιας επιχείρησης, αυτή αυτόματα έχει μικρότερο κέρδος και μεγαλύτερη ζημία. Και επειδή ειναι επιχείρηση και όχι φιλανθρωπικό ίδρυμα, ήτοι επιδιώκει το κέρδος και δεν πετάει τα λεφτά της άσκοπα, θα φροντίσει, ώστε να έχει τη μικρότερη δυνατή χασούρα, κόβοντας τα έξοδα, ήτοι απολύοντας κόσμο. Είναι η σκληρή αλλά αναπόφευκτη πραγματικότητα της εξέλιξης.
Αν επιθυμούμε, λοιπόν, να οδυρόμαστε για τις θέσεις εργασίας, που χάνονται στα κλασσικά Μ.Μ.Ε., καλό θα ειναι να αναλογιστούμε, μήπως και εμείς με την άρνησή μας να ενημερωνόμαστε ή ψυχαγωγούμαστε από αυτά συντελέσαμε σε αυτές τις απώλειες. Αν το αντιληφθούμε, τότε θα καταλάβουμε, πόσο υποκριτικό είναι να φωνάζουμε για τις απολύσεις αυτές και να βρίζουμε τα μεγάλα συγκροτήματα, που κατέχουν το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών των μεγάλων Μ.Μ.Ε., και εκ του λόγου αυτού να αποφεύγουμε να τα χρησιμοποιήσουμε είτε για την ενημέρωσή μας ή για την ψυχαγωγία μας, ενώ την ίδια στιγμή θέλουμε κανένας να μη χάσει τη δουλειά του στις επιχειρήσεις αυτές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου