Η ίδια ιστορία, 37 χρόνια μετά

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος "άναψε" η συζήτηση στο Διαδίκτυο σχετικά με τον απολογισμό των πεπραγμένων της χούντας. Έχουν περάσει 37 χρόνια από την πτώση της και ακόμα και σήμερα υπάρχει κόσμος, που πιστεύει, ότι οι συνταγματάρχες ωφέλησαν τον τόπο και χρειαζόμαστε αυτές τις μέρες τέτοιους πατριώτες, ώστε να ξεπεράσουμε την κρίση.
Δεκτό, κατ' αρχάς, το δικαίωμα του καθενός να πιστεύει, ό,τι θέλει. Εδώ, μετά από εκατονταετίες εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι, που πιστεύουν, ότι η γη είναι το κέντρο του σύμπαντος, θα άλλαζαν μυαλά μέσα σε 37 μόνο χρόνια ορισμένοι δικοί μας; Όχι, μην με παρεξηγείτε, δεν έχω προσωπικά με όσους ασπάζονται τη λογική "που 'σαι, Παπαδόπουλε", με την αντίληψή τους, όμως, δεν τα πάω καλά.
Κατ' αρχάς, η αλήθεια είναι, ότι οι κάτοικοι της Ελλάδος, που ξύπνησαν στις 21.04.1967 σε μια στρατοκρατούμενη χώρα με το δημοκρατικό πολίτευμα να αποτελεί παρελθόν, είχαν "μπαφιάσει" με τον τρόπο, που η δημοκρατία εφαρμοζόταν στη χώρα μας. Αλλεπάλληλες εναλλαγές κυβερνήσεων, βία και νοθεία σε εκλογές, επιτηρούμενες περιοχές, όπου η ελευθερία του εκλέγειν δεν ήταν ακριβώς εξασφαλισμένη και χαμηλό βιοτικό επίπεδο, είχαν οδηγήσει τους Έλληνες στο συμπέρασμα, ότι η Δημοκρατία δεν λειτουργούσε καθόλου καλά και ότι τίποτα δεν απέκλειε το ενδεχόμενο να υπάρξουν βίαιες ανατροπές, όπως και έγινε. Ωστόσο, οι περισσότεροι Έλληνες απλά αδιαφόρησαν για την επιβολή της χούντας και λιγότερο συνέπραξαν με αυτή. Η παραμονή της χούντας στην εξουσία για επτά χρόνια οφείλεται περισσότερο στην απάθεια των πολλών παρά στην υποστήριξη, που της παρείχε ο λαός συνολικά. Επιλήψιμη, αναντίρρητα, συμπεριφορά αλλά πόρρω απέχει από το να χαρακτηριστεί υποστήριξη σε ένα απολυταρχικό καθεστώς πολλώ δε μάλλον αποδοχή του.
Είχαν, όμως, σκοπό να αλλάξουν τα πράγματα στην Ελλάδα οι πραξικοπηματίες; Μπα, μόνο αυτό δεν αποδείχθηκε. Οι αριστεροί εξακολούθησαν να διώκονται - ούτε η ΕΔΑ τη γλύτωσε αυτή τη φορά- το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων παρέμεινε στα χαμηλά, η μετανάστευση συνεχίστηκε στους ίδιους ρυθμούς, η χώρα συνέχισε να βρίσκεται στη μαύρη λίστα των ανθρωπιστικών οργανώσεων, ελαφρώς "αναβαθμισμένη" αυτή τη φορά, και, γενικά, τίποτα δεν άλλαξε, μόνο τα πρόσωπα των κυβερνώντων.
Φυσικά και δεν ήταν πατριώτες και τίμιοι οι χουντικοί. Προδότες του κερατά και στυγνοί συμφεροντολόγοι ήταν, που κατέλυσαν το πολίτευμα της Ελλάδος στο όνομα των, δήθεν, κινδύνων, που αντιμετώπιζε η χώρα, που τοποθέτησαν σε θέσεις - κλειδιά όλο το συγγενολόι τους και συνέχισαν το χορό των σκανδάλων, που χαρακτηρίζει την πολιτική ζωή της χώρας. Ο πατριώτης πρωτίστως σέβεται τον τόπο του αλλά και το λαό του και τίποτε από τα δύο δεν σεβάστηκαν οι εν λόγω κύριοι, οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, υπήρξαν ό,τι χειρότερο ανέδειξε το μετεμφυλιακό κράτος, με ορισμένους εξ αυτών να έχουν διαδραματίσει ένα άκρως προδοτικό ρόλο στα χρόνια της Κατοχής. Ούτε είναι αληθές, ότι δεν έκλεψαν, αφού η ιστορία μιλάει για το "μπαλόσημο", για τα πανάκριβα γλέντια του μπον-βιβέρ Ρουφογάλη και της νεότατης συζύγου του αλλά και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Ούτε αποτελεί επιχείρημα το γεγονός, ότι έκλεψαν λιγότερα από τους πολιτικούς της Μεταπολίτευσης, αφού αφενός κυβέρνησαν για λιγότερο χρονικό διάστημα αφετέρου το έγκλημα δεν καθορίζεται από τον αριθμό των επαναλήψεών του αλλά από την τέλεσή του καθαυτή.
Δέχομαι, ότι τα πράγματα δεν είναι καλύτερα στις μέρες μας αλλά, τουλάχιστον, έχουμε τη δυνατότητα να επιλέξουμε εμείς εκείνους, που θα μας διοικήσουν. Ναι, ρε παιδιά, εμείς έχουμε εκλέξει και αυτή και τις προηγούμενες κυβερνήσεις και κανένας άλλος και δεν μας φταίνε τα κακά Μ.Μ.Ε., που μας επηρεάζουν, αφού δεν λέμε να παύσουμε να τα χρησιμοποιούμε. Χώρια που και τότε η φυλοκυβερνητική προπαγάνδα έδινε ρέστα με τις εκδηλώσεις στο ραδιόφωνο, στα στάδια και τις πλατείες.
Όσο για τον κόσμο, που βλέπουμε στα επίκαιρα της εποχής εκείνης να ζητωκραυγάζει τους χουντικούς, μην ξεχνάτε αφενός ότι οι άνθρωποι αυτοί συσπείρωσαν γύρω τους όλα τα παρακρατικά καθάρματα, που ταλαιπωρούσαν αυτό τον τόπο από τα χρόνια της Κατοχής, μερικά εκ των οποίων έκριναν σκόπιμο να εκφράζουν την ευγνωμοσύνη τους χειροκροτώντας τους εξουσιαστές τους, αφετέρου σε κάθε ανελεύθερο καθεστώς υπάρχουν κλακαδόροι εύχεροι για κάθε δημόσια εμφάνιση του ηγέτη ή των ηγετών.
Τέλος, αφού υπάρχουν τόσοι σιωπηροί έστω υποστηρικτές της χούντας, τότε είναι απορίας άξιον, γιατί ένας χουντικός κομματικός σχηματισμός δεν ευτύχησε εκλογικά και πολιτικά στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Δεν αναφέρομαι σε πολυσυλλεκτικά κομμματικά υβρίδια, τύπου ΛΑ.Ο.Σ., τα οποία συλλέγουν απ' όλο το φάσμα της δεξιάς, προκειμένου να πουλήσουν περισσότερο, αλλά για αμιγώς χουντικά κόμματα, όπως η αλήστου μνήμης ΕΠΕΝ.
Μην επηρεάζαστε, λοιπόν, από την οικτρή περιρρέουσα ατμόσφαιρα, την οποία εκμεταλλεύονται δεόντως οι πλαστογράφοι της ιστορίας, ώστε να σας πλασάρουν το παραμύθι περί ωφέλιμης χούντας. Ναι, η κατάσταση στην Ελλάδα δεν είναι ωραία αλλά αυτό ακριβώς περιμένουν από εσάς να εκτιμήσετε οι παραπάνω επιτήδειοι, προκειμένου να σας πείσουν, ότι η επταετία 1967-1974 ήταν εποχή ακμής και προκοπής για τη χώρα μας.