Καθημερινά πληθαίνουν τα κρούσματα οργισμένων πολιτών, που καλούν σε ανυπακοή, αντίσταση, κάθοδο στους δρόμους και άλλα παρόμοια. Κοντά στους συνήθεις υπόπτους κα. Παπαρρήγα αλλά και κ.κ. Μίκη Θεοδωράκη, Λαζόπουλο, Τσίπρα, Αλαβάνο, Σαμαρά, Καρατζαφέρη και άλλους προστέθηκαν πρόσφατα οι κ.κ. Γιανναράς και Κούνδουρος και η λίστα θα μακρύνει και άλλο με το πέρασμα του χρόνου, σημάδι ότι η κρίση στην Ελλάδα είναι βαθειά.
Κοινός παρονομαστής όλων των παραπάνω προσώπων είναι η οργή για τα δεινά αυτού του τόπου. Αρκετοί από αυτούς φωνάζουν εδώ και καιρό να αντισταθεί ο λαός, μερικοί έχουν εντείνει τη φωνή τους από την εποχή, που ψηφίστηκε το Μνημόνιο. Κανένας, όμως, από αυτούς δεν αναφέρεται είτε στον τρόπο αντίδρασης στην κυβερνητική πολιτική και τους πολιτικούς, που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή κατάσταση, είτε στην εφικτή εναλλακτική λύση, που προτείνουν, ώστε η Ελλάδα να ξεπεράσει την κρίση.
Και, φυσικά, τίθεται το θέμα, μέχρι ποια σημείο δέχονται οι παραπάνω, ότι πρέπει να φτάσει αυτός ο ξεσηκωμός, στον οποίο προτρέπουν. Εξ όσων γνωρίζω, ουδείς εξ αυτών έχει θέσει κάποια όρια στη λαϊκή αντίδραση ή στα μέσα, που θα χρησιμοποιηθούν σε αυτή. Όταν, μάλιστα, μερικοί εξ αυτών τάσσονται αναφανδόν υπέρ του αγώνα των κατοίκων της Κερατέας ή εύχονται φωναχτά να γίνει η Πλατεία Συντάγματος Πλατεία Ταχρίρ, χωρίς να υπολογίζουν κάποιες βασικές παραμέτρους, τότε μάλλον το συμπέρασμα είναι δυσάρεστο.
Στην πραγματικότητα, κανένα από τα παραπάνω πρόσωπα δεν επιθυμεί να καταδικάσει το φαινόμενο της βιαιοπραγίας σε βάρος πολιτικών, επειδή η όλη κριτική τους στο πολιτικό σύστημα βασίζεται στην αποδοχή της βίας ως μέσου για την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης. Κανένα, επίσης, από τα παραπάνω πρόσωπα δεν παραδέχεται, ότι η βία αποτελεί μια άκρως φασιστική μέθοδο, η οποία μπορεί να υπηρετεί αρχικά, δήθεν, ευγενείς σκοπούς αλλά στην πορεία είναι εύκολο να εκτραπεί και να οδηγήσει σε ολοκληρωτικές λύσεις, με στόχο αρχικά τον αφανισμό των πολιτικών, αργότερα όσους διαφωνούν με τους βιαιοπραγούντες και ακόμα πιο μετά μερικούς από τους ίδιους τους βιαιοπραγούντες. Η ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα και πολλοί εκ των θιασωτών της βίαιης ανατροπής γνωρίζουν από ιστορία, επομένως θα περίμενε κανείς να αποστρέφονται μια μέθοδο, η οποία ιστορικά έχει καταλήξει σε αιματοχυσίες και, πάντως, δεν έχει επιλύσει κανένα πρόβλημα εξ όσων υπόσχεται να λύσει.
Ξέρω, οι καιροί είναι δύσκολοι και ο πολύς κόσμος δεν μπορεί να ανεχθεί την προκλητική στάση του συνόλου, σχεδόν, των Ελλήνων πολιτικών. Όμως, με την εκ φύσεως επιπόλαιη βία κανένα πρόβλημα δεν επιλύεται. Και ένας λαός, που εκ πεποιθήσεως βιάζεται και θέλει λύσεις "εδώ και τώρα", λες και η έξοδος από ένα τεράστιο πρόβλημα απέχει δύο βήματα, είναι το μόνο βέβαιο θύμα, αν επικρατήσει η λογική των παραπάνω φωνασκούντων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου