Ήμουν φοιτητής στη Θεσσαλονίκη, όταν βγήκαν οι αφίσες για τη συναυλία του Νίκου Παπάζογλου στο Θέατρο στο Σέιχ - Σου. Ψάξαμε στις τσέπες μας και τα κέρματα κουδούνιζαν επικίνδυνα, σημάδι ότι το μηνιάτικο είχε, σχεδόν, σωθεί. Και το εισιτήριο για τη συναυλία ήταν αλμυρό. Θα σκαρφαλώσουμε στην πλαγιά πίσω από τις κερκίδες και θα τον ακούσουμε τζάμπα, πέταξε ο καρμίρης της παρέας. Με ένα στόμα συμφωνήσαμε όλοι. Τζάμπα συναυλία και Παπάζογλου καθόταν λουκούμι.
Ήταν ένα γλυκό βράδυ από εκείνα τα φθινοπωρινά, που οι καλοκαιρινές ζέστες έχουν αρχίσει να υποχωρούν και μια ανεπαίσθητη δροσιά γλύκαινε την ατμόσφαιρα. Τρομάξαμε να βρούμε θέση στην πλαγιά, σημάδι ότι η ιδέα μας δεν ήταν καθόλου πρωτότυπη. Βγήκε ο Νίκος Παπάζογλου και τα χειροκροτήματα ταρακούνησαν την περιοχή. Άρχισε η συναυλία και μαζί και εμείς τραγουδούσαμε. Έπαιζε ο "Αύγουστος", δεκάδες ζευγάρια γύρω μας αγκαλιάζονταν και εμείς παλιομπάκουρα να ταξιδεύουμε με το μυαλό μας σε γυναικείες αγκαλιές και χάδια ερωτικά. Τραγούδια χιλιοτραγουδισμένα, που μιλούσαν στις ψυχές μας έβγαιναν από την ακόμα ακμαία φωνή ενός τραγουδιστή, που το κοινό λάτρευε. Σε ποιό τραγούδι του να σταθείς και ποιό να λησμονήσεις, που ζούσες στην πόλη, που τον ανέδειξε και από την οποία ξεκίνησε να μαγέψει το πανελλήνιο με μελωδίες, που έμειναν άφθαρτες μέσα στον πανδαμάτορα χρόνο;
Ακόμα και όταν πια χαθεί ο καλλιτέχνης, τα τραγούδια του μένουν και θυμίζουν τη φωνή και τα λόγια του. "Κανείς εδώ δεν τραγουδά, κανένας δε χορεύει....". Και, όμως, Νίκο Παπάζογλου, ο κόσμος τραγουδά και με το παραπάνω τα τραγούδια σας, διότι μιλησαν στην καρδιά του. Και, ενίοτε, τα χορεύει, ξεφεύγοντας από την πεζότητα των ημερών μας.
Καλό σας ταξίδι, λοιπόν, Νίκο Παπάζογλου! Τα τραγούδια σας νίκησαν το χρόνο και θα χαρίσουν μια θέση σε σας στην ορχήστρα των αγγέλων κάπου στον άλλο κόσμο. Το αξίζετε, διότι μας αφήσατε μνήμες, που δεν πρόκειται να ξεθωριάσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου