Σπουδαίες προθέσεις, λειψά μέτρα

Οι αφίσες για τις Επιτροπές Κατά της Ακρίβειας εμφανίστηκαν προ ενός, περίπου, μηνός, σε μια εποχή, όπου η κατάρρευση της "Λέμαν Μπράδερς" δεν είχε, ακόμα, συμπαρασύρει όλο τον πλανήτη σε μια φρενίτιδα περί της τύχης του καπιταλισμού και των φορέων του αλλά η ακρίβεια σε πολλά βασικά καταναλωτικά αγαθά, σε συνδυασμό με τους χαμηλούς μισθούς, είχε οδηγήσει πολλούς συμπολίτες μας στην απόγνωση.

Μετά από αυτή την εμφάνιση, οι εν λόγω επιτροπές αποφάσισαν να περάσουν στη δράση. Αύριο, 28.10.2008, θα συγκεντρωθούν σε κεντρικά σημεία των Αθηνών και των ομόρων Δήμων, με πρόθεση να διαμαρτυρηθούν κατά της ακρίβειας και, ενδεχόμενα, να παρελάσουν με σκοπό να αποδοκιμάσουν τις συνεχιζόμενες ανατιμήσεις σε βασικά αγαθά, την καθήλωση των μισθών, τις παράνομες πρακτικές των τραπεζών και την εν γένει ακρίβεια.

Θα μπορούσε να είναι μια σπουδαία λύση, πραγματικά, καθώς, μέχρι σήμερα, δεν υπήρχε κάποιος οργανωμένος φορέας, που να συγκεντρώνει και συντονίζει του απογοητευμένους και πρόθυμους να αντιδράσουν πολίτες. Ωστόσο, από τις εξαγγελίες των επιτροπών αυτών απουσιάζει ένα πολύ βασικό μέσο πάταξης της ακρίβειας. Ίσως, βέβαια, να το δούμε αργότερα, καθόσον οι εν λόγω επιτροπές αρχίζουν τώρα τη δράση τους. Αλλά, επιτρέψτε μου, πρόκειται για μια παράλειψη, που προβληματίζει.

Μιλάω, φυσικά, για την παντελή απουσία, από τις εξαγγελίες των επικεφαλής των επιτροπών αυτών, κάποιας πρότασης για μποϋκοτάζ των προϊόντων, των οποίων οι τιμές έχουν ανατιμηθεί υπέρμετρα. Πρόκειται για ένα μέτρο, που έχει ήδη εφαρμοστεί σε πολλές χώρες του εξωτερικού, όπου τα καταναλωτικά κινήματα έχουν παρελθόν και βαθύτερες ρίζες, με μεγάλη επιτυχία στην καταπολέμηση της ακατάσχετης κερδοσκοπίας και συνίσταται στην αποχή για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, που μπορεί και να μην προσδιορίζεται, από την κατανάλωση βασικών αγαθών.

Το εύλογο ερώτημα, που μπορεί να αποτείνει κανείς στον γκρινιάρη υποφαινόμενο, είναι γιατί να παραπονιόμαστε, τη στιγμή, που οι βασικές αρχές των διαμαρτυρόμενων πολιτών για μείωση της κερδοσκοπικής βουλιμίας των τραπεζών και καταπολέμηση του καρτέλ, που ανυψώνει τις τιμές σε υψηλά επίπεδα βρίσκουν, επιτέλους, κάποια εφαρμογή; Ουδεμία αντίρρηση επ' αυτού, αλλά η καταπολέμηση της ακόρεστης διάθεσης των τραπεζών για κέρδη ανεξαρτήτως της νομιμότητας των μέσων, που χρησιμοποιούν, και των δυνάμεων, που φροντίζουν για την ανύψωση των τιμών σε δυσθεώρητα ύψη, αποτελούν ζητήματα, για τα οποία άλλο πρόσφορο μέσο, πέρα από την οργάνωση των πολιτών και παρακάμπτοντας τις χρονίζουσες διαδικασίες ενώπιον των αρμοδίων δικαστηρίων, δεν φαίνεται να υπάρχει (εξαίρεση η διαδικασία ανακοπής κατά της αναγκαστικής εκτέλεσης υπέρ τραπεζών, όταν το ποσό είναι μικρότερο των 10.000 ευρώ και προσεχώς 20.000 ευρώ συν 2-3 άλλες προϋποθέσεις αλλά γι' αυτό θα μιλήσουμε σε άλλη ανάρτηση).

Όμως, για την ακρίβεια των βασικών αγαθών το προσφορότερο μέσο είναι, κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντα, το μποϋκοτάζ. Και τούτο, διότι η αποχή από την κατανάλωση του Χ αγαθού, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, τον παραγωγό αλλά και το μεσάζοντα σε μείωση της τιμής του, ώστε αυτό να καταστεί πιο προσιτό. Το ίδιο συμβάινει και με την αποχή απ' όλες εκείνες τις προσφερόμενες από τις τράπεζες υπηρεσίες. Η αποχή από αυτές θα ανάγκαζε τις τράπεζες στην απόσυρσή τους. Και επαναλαμβάνω ότι ως μέσο έχει αποδειχθεί άκρως αποτελεσματικό, πολύ πιο αποτελεσματικό από τις πορείες, που απλά μεταθέτουν το πρόβλημα της ακρίβειας στην πολιτεία, χωρίς κάποια περαιτέρω δράση των διαμαρτυρομένων πολιτών. Και αυτή η μετάθεση του προβλήματος της ακρίβειας από τους πολίτες στην πολιτεία, απλά διαιωνίζει το πρόβλημα αυτό.

Πολύ φοβάμαι ότι, παρ' όλη την καλή πρόθεση και διάθεση των προσώπων, που απαρτίζουν τις επιτροπές αυτές, το ζήτημα της ακρίβειας, ειδικά, δεν θα λυθεί, αν δεν αρχίσουμε να στερούμαστε κάποια αγαθά, τα οποία είναι επιεικώς πολύ ακριβά ή οι όροι τους είναι απλά δυσβάστακτοι. Και όσες πορείες και αν κάνουμε, χωρίς μποϋκοτάζ και αποχή οι τιμές τους θα παραμείνουν κάπου εκεί ψηλά.