Η ατιμωρησία ως κυρίαρχη αντίληψη

Αν και ο φωνακλάς κύριος είχε διαπράξει την καραμπινάτη παράβαση του Κ.Ο.Κ., παρκάροντας το αυτοκίνητό του πάνω στην κίτρινη γραμμή, εν τούτοις δεν εννοούσε να αντιληφθεί ότι του άξιζε η κλήση. "Μα εδώ το Βατοπέδι έχει κατακλέψει όλη την Ελλάδα και παραμένει ατιμώρητο, ο Βουλγαράκης έφαγε με την ψυχή του και εμένα βρήκαν να τιμωρήσουν", κραύγαζε μπροστά στους διερχόμενους πεζούς. Και δεν ήταν και λίγοι εκείνοι, που κουνούσαν συναινετικά το κεφάλι τους, μουρμουρίζοντας ότι ο άνθρωπος είχε δίκιο.

Στη θέση του φωνακλά κυρίου μπορείτε να βάλετε όποιον άλλο κύριο ή κυρία επιθυμείτε. Ως παράβαση μπορείτε να χαρακτηρίσετε τη φοροδιαφυγή, την υπέρβαση της οικοδομικής αδείας, την παράνομη υλοτομία και άλλες παραβάσεις του νόμου, συνήθεια, που έγινε έξη στη χώρα μας.

Σε μια κοινωνία πολιτισμένη, θα ήταν αναμενόμενο να κυριαρχεί ένα αίσθημα σεβασμού των νόμων ως θεμέλιο της ευνομίας και της ισονομίας. Η τήρηση όσων ορίζουν κάποιες διατάξεις τεθείσες, μεταξύ άλλων, και για την ομαλή κοινωνική συμβίωση αποτελεί τμήμα της διαπαιδαγώγησης, που θα έπρεπε να λαμβάνει κάθε παιδί. Και, βέβαια, η τιμωρία των παραβατών αυτών των νόμων θα έπρεπε να αποτελεί κοινή και αποδεκτή πρακτική.

Ωστόσο, διαπιστώνουμε ότι υπερισχύει των παραπάνω μια κατάσταση, που ελάχιστα ταυτίζεται με τα παραπάνω δέοντα. Αντί να τιμωρείται ο δράστης, συχνά ο ίδιος επιδιώκει και αξιώνει να παραμείνει ατιμώρητος με την προβολή της δικαιολογίας ότι υπάρχουν και χειρότερες παραβάσεις από αυτές, που διέπραξε. Αντί να αποδίδονται ευθύνες στον παραβάτη, κυριαρχεί μια προσπάθεια αποσεισης των όποιων ευθυνών του με την προβολή δικαιολογιών, που ελάχιστο σεβασμό προς τους νόμους προδίδουν. Χωρίς, φυσικά, να παραβλέπουμε πρόσωπα της επικαιρότητας, όπως ο μακαρίτης Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος, που δήλωνε στις λαοσυνάξεις του πρόσφατου παρελθόντος ότι ο νόμος (αυτός για τις ταυτότητες), δεν πρέπει να εφαρμοστεί, λογική, που υιοθέτησε και ο τότε Πρόεδρος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., κ. Αλαβάνος, για το νόμο-πλαίσιο των ΑΕΙ. Αλλά αυτά τα στραβά και ανάποδα βλέπουν πολλοί συνέλληνες και παίρνουν θάρρος.

Αυτή η κάθε άλλο παρά υγιής αντίδραση στην επιβολή του νόμου μαρτυρεί μια επελαύνουσα αντίληψη, σύμφωνα με την οποία οι μεγαλόσχημοι πρέπει πρώτοι απ' όλους να υποστούν τις συνέπειες του νόμου. Δεν θα υπήρχε αντίλογος σε αυτή τη σκέψη, αν οι ίδιοι οι διαδίδοντες τα παραπάνω δεν υπερασπίζονταν συχνά την ατιμωρησία των μη μεγαλόσχημων. Και, κυρίως, αν αυτή η άποψη δε χρησιμοποιούνταν, ώστε να συνεχίσουν οι "ταπεινοί" να παραβαίνουν κατά κόρο το νόμο.

Η ορθή, κατά την ταπεινή μου άποψη, αντίληψη θα ήταν η εφαρμογή του νόμου σε όλες ανεξαιρέτως τις περιπτώσεις και ανεξάρτητα από τη θέση και εξουσία του παραβάτη. Δυστυχώς, όμως, φαίνεται να κερδίζει έδαφος η πεποίθηση ότι, αφού οι ανώτατοι άρχοντες της χώρας μας, πολιτικοί και οικονομικοί, παραμένουν ατιμώρητοι, θα πρέπει και εμείς οι κατώτεροι να μην τιμωρούμαστε για όσες παραβάσεις καταλαμβανόμαστε να διαπράττουμε. Και μια άλλη μορφή του συνδρόμου αυτού είναι η τιμωρία των άλλων πριν από μας, αφού και αυτοί έχουν παραβεί το νόμο.

Κατά τα άλλα, οι νόμοι δεν εφαρμόζονται στην Ελλάδα. Η πικρή αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι από μας δεν επιθυμούμε να εφαρμόζονται, ώστε να έχουμε και εμείς τη χαρά να παραβούμε το νόμο και να μην υποστούμε κάποια συνέπεια. Και έπειτα είναι τυχαίο ότι εξακολουθούμε να εκλέγουμε και αναδεικνύουμε τους ίδιους αναξιόπιστους και παραβάτες πολιτικούς;