Στα παλαιότερα των υποδημάτων του Ελληνικού Κράτους

Το περασμένο καλοκαίρι αίσθηση προκάλεσε η διαμαρτυρία της αγγλικής κυβέρνησης προς τη δική μας, με αφορμή τις συλλήψεις Άγγλων τουριστών σε διάφορα τουριστικά θέρετρα της χώρας μας. Συγκεκριμένα, η αγγλική κυβέρνηση θεώρησε, ότι έτυχαν άδικης και απάνθρωπης μεταχείρισης ορισμένοι Άγγλοι υπήκοοι στην Ελλάδα από άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. και ζήτησε να παύσει αυτό το φαινόμενο. Όχι, δεν απαίτησε να σταματήσουν να ασχημονούν οι υπήκοοί της (και ενδεχόμενα ψηφοφόροι της) αλλά να παύσει η ΕΛ.ΑΣ. να τους κακομεταχειρίζεται. Και, βέβαια, η αγγλική κυβέρνηση άφησε να εννοηθεί, ότι θα μποϋκοτάρει τις διακοπές των υπηκόων της προς την Ελλάδα, αν επαναληφθούν παρόμοια φαινόμενα. Τώρα αν αυτό στα μέρη τους οι Άγγλοι θεωρούν κάτι διαφορετικό από εκβιασμό αυτού του είδους την προειδοποίηση, θα σας γελάσω.

Δεν είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς πίσω από τη συμπεριφορά αυτή των αγγλικών αρχών μια τάση, η οποία έχει τις απαρχές της πίσω στην εποχή, που η Αγγλία ήταν κοσμοκράτειρα και ο ήλιος δεν έδυε ποτέ στην αυτοκρατορία της. Και ο Άγγλος υπήκοος, που επισκέπτεται τα τουριστικά μέρη της χώρας μας δίνει ουκ ολίγες αφορμές για δυσμενή σχόλια, με εικόνες από το Λαγανά της Ζακύνθου ή τη Χερσόνησο της Κρήτης, που δείχνουν Άγγλους υπηκόους να ασχημονούν παντοιοτρόπως, να προβάλλονται συνεχώς από τα ημεδαπά Μ.Μ.Ε. Βέβαια, οι φωνασκούντες συμπατριώτες μας ουδόλως δείχνουν να σκέφτονται το ενδεχόμενο διακοπής της συνεργασίας τους με πρακτορεία, που στέλνουν αυτού του είδους τουρίστες αλλά δε νομίζω, ότι αυτο μειώνει την εντύπωση, που αρκετοί Άγγλοι προκαλούν με τη συμπεριφορά τους, σημάδι, ότι δεν υπολογίζουν ιδιαίτερα τις αντιδράσεις των ντόπιων. Και όταν έχεις πίσω σου μια χώρα, που σπεύδει να σε υποστηρίξει, ακόμα και αν επέδειξες ακραία και παραβατική συμπεριφορά και, συγχρόνως, στερείσαι παιδείας, είναι μοιραίο, ότι θα συνεχίσεις να παρεκτρέπεσαι.

Δεν είναι στις προθέσεις μου να επικροτήσω αυτού του είδους την κρατική υποστήριξη, η οποία θυμίζει συμπεριφορά υπερπροστατευτικής μητέρας προς το κακομαθημένο και σκανταλιάρικο παιδάκι της, αλλά να τη συγκρίνω με την συμπεριφορά του ελληνικού κράτους σε παρόμοιες περιπτώσεις. Και αφορμή μου έδωσε η περιπέτεια του κ. Περικλή Αντωνίου στην Αγγλία, όπου βρέθηκε με την οικογένειά του για να περάσεις τις εορτές του Πάσχα. Ο κύριος αυτός έβγαζε φωτογραφίες στο μετρό του Λονδίνου και κάποια κυρία του διαμαρτυρήθηκε, επειδή έκρινε, ότι αυτός φωτογράφιζε την ανήλικη κόρη της. Παρά το γεγονός, ότι ο άνθρωπος αυτός ζήτησε συγγνώμη, συνελήφθη από άνδρες της αγγλικής αστυνομίας, κρατήθηκε σε συνθήκες αυστηρής απομόνωσης, όπου του αφαιρέθηκε η δυνατότητα επικοινωνίας με την οικογένειά του, κάποιο δικηγόρο ή την ελληνική πρεσβεία. Την επομένη της συλλήψεώς του, πληροφορήθηκε, ότι κατηγορούνταν, ότι με τις πράξεις του πιθανόν να προκάλεσε φόβο ή άγχος στον περίγυρό του, οδηγήθηκε σε δικαστήριο, απ' όπου του όρισαν δικάσιμο και αφέθηκε ελεύθερος.

Προ μηνων, ένας άλλος συμπατριώτης μας υπέστη χειρότερη ταλαιπωρία στην Ταϋλάνδη. Ο Ελληνοαυστραλός Χάρης Νικολαΐδης, δημοσιογράφος και συγγραφέας, είχε συλληφθεί κατά την επίσκεψή του στην Ταϋλάνδη, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 3 ετών με την κατηγορία, ότι με κάποιο βιβλίο του προσέβαλε το διάδοχο του θρόνου της χώρας αυτής. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για κάποιο μυθιστόρημα, όπου πρωταγωνιστούσε μέλος της βασιλικής οικογένειας της Ταϋλάνδης με έντονη ερωτική ζωή, το οποίο, όμως, οι αρχές της Ταϋλάνδης έκριναν, ότι αφορούσε το διάδοχο του θρόνου της χώρας αυτής. Τηλεοπτικό συνεργείο από την Αυστραλία είχε επισκεφτεί τον κ. Νικολαΐδη στις φυλακές, όπου κρατούνταν, και είδε τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησής του, το γεγονός, ότι κυκλοφορούσε αλυσοδεμένος και έμενε σε κελλί 60 τ.μ. με άλλους 60 συγκρατουμένους, πολλοί εκ των οποίων κρατούνταν για εγκλήματα κατά της γενετήσιας ελευθερίας. Τελικά, η κυβέρνηση της Αυστραλίας ασχολήθηκε με την υπόθεσή του, πλήρωσε δικηγόρο καθώς και την εγγύηση, που όρισε το δικαστήριο και, τελικά, ο κ. Νικολαΐδης ελευθερώθηκε.

Ο κοινός παρονομαστής και στις δύο αυτές περιπτώσεις είναι, ότι το ελληνικό κράτος ουδόλως ασχολήθηκε με τους παραπάνω συμπατριώτες μας. Σε αμφότερους αποδόθηκαν κατηγορίες και αμφότεροι κρατήθηκαν υπό δυσμενείς συνθήκες, ο δεύτερος, μάλιστα, έμεινε αρκετούς μήνες σε φυλακή της Ταϋλάνδης. Δε θα σταθώ στο ενδεχόμενο να ήταν υπαίτιοι για τις πράξεις, που τους αποδόθηκαν, έστω και αν τα πραγματικά περιστατικά συνηγορούν υπέρ του αντιθέτου, αλλά στις συνθήκες κράτησής τους, οι οποίες από μόνες τους αποτελούσαν υπεραρκετή αφορμή, ώστε να κινητοποιηθεί η χώρα μας. Κακά τα ψέμματα, είναι σεβαστή η νομοθεσία κάθε χώρας, ακόμα και όταν αυτή στο κατώφλι του 21ου αιώνα εξακολουθεί να έχει αδικήματα, όπως η αλήστου μνήμης περιύβριση αρχής, που φαίνεται, ότι ισχύει στην Ταϋλάνδη. Ωστόσο, σε τέτοιες περιπτώσεις, ιδίως όταν αναφαίνεται από τα αποδεικτικά στοιχεία, ότι η κατηγορία είναι αστήρικτη και απαγγέλλεται από αλλοδαπή αρχή, οφείλει η κάθε χώρα να προσφέρει κάθε δυνατή υποστήριξη στους υπηκόους της, ακριβώς επειδή αυτοί βρίσκονται σε μια ξένη χώρα, χωρίς πολλές φορές τη δυνατότητα επικοινωνίας με τις αρχές της χώρας αυτής και χωρίς γνώση του νομου ή μάλλον των νομικών ιδιαιτεροτήτων της χώρας αυτής άρα σε μειονεκτική θέση. Και, εν πάσει περιπτώσει, θεωρώ, ότι υπάρχει υποχρέωση κάθε χώρας να προστατεύει τους υπηκόους της, όταν αυτοί βρίσκονται στο εξωτερικό αλλά και να μεριμνά, ώστε να τύχουν δίκαιης δίκης και, αν, τυχόν, καταδικαστούν, μεταχείρισης.

Αυτό, όμως, που φάνηκε στο τέλος των δύο αυτών υποθέσεων είναι, ότι το ελληνικό κράτος ουδόλως ασχολήθηκε. Και αν στην περίπτωση του κ. Αντωνίου τα πράγματα έγιναν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, που ίσως καθιστούσε δυσχερή πάσα προσπάθεια βοήθειας, δεδομένου και του δυσκίνητου Ελληνικού Δημοσίου, μέρος του οποίου είναι και οι πρεσβείες και τα προξενεία μας, η περίπτωση Νικολαΐδη, για την οποία βοούσε το Διαδίκτυο αλλά και αρκετά έντυπα θεωρώ, ότι εξέθεσε την κυβέρνησή μας ως αδιάφορη για τους πολίτες της. Διότι και διάρκεια είχε, καθόσον ο κ. Νικολαΐδης έμεινε επί 80 ημέρες προσωρινά κρατούμενος, ικανότατο χρονικό διάστημα, ώστε κάθε κυβέρνηση, που θέλει να νοιάζεται τους πολίτες της, να μπορέσει να κινηθεί με κάθε δυνατό και νόμιμο τρόπο, και αποδεδειγμένα υπέστη αφάνταστη ταλαιπωρία ως κρατούμενος. Και στην τελική, περιμένω και αξιώνω από το ελληνικό κράτος να διαμαρτύρεται και να κινητοποιείται, όταν υπήκοοί του υφίστανται τέτοιες μειωτικές συμπεριφορές.

Αλλά το κράτος μας δε νοιάζεται για τους κρατουμένους στις δικές μας φυλακές, θα νοιαστεί για τους συμπολίτες μας, που μπλέκονται στα γρανάζια των νομικών συστημάτων της αλλοδαπής; Και σκέφτομαι, που θα βρισκόταν αυτή τη στιγμή ο κ. Νικολαΐδης και σε τι κατάσταση, αν δεν είχε και την αυστραλιανή υπηκοότητα, που ώθησε την Αυστραλία να επέμβει και να το σώσει. Και θλίβομαι σφόδρα.

Διαβάστε, επίσης : www.tvxs.gr/v3881 (υπόθεση Νικολαΐδη) και

rodiat7.blogspot.com/2009/05/blog-post_07.html (υπόθεση Αντωνίου).