Σε μια κοινωνία πολιτισμένη περιμένει κανείς να ακούσει, ότι πρέπει να αποδίδεται δικαιοσύνη και, ταυτόχρονα, να επιδιώκει και ο ίδιος ο εκφραστής της άποψης αυτής να συμπεριφέρεται δίκαια άλλως να αποφεύγει να επιδεικνύει παραβατική συμπεριφορά. Ο σεβασμός στο δίκαιο αλλά και η κοινωνική καταδίκη του παραβάτη είναι γνώρισμα του σύγχρονου κράτους και επίτευξη, για την πραγματοποίηση της οποίας χρειάστηκαν αιώνες διαπαιδαγώγησης αλλά και αυστηρής τήρησης των νόμων.
Όσο λογικά και αν ακούγονται τα παραπάνω, δυστυχώς στη χώρα μας δεν ισχύουν. Συγκεκριμένα, αντί να ασκηθούν πιέσεις από τους πολίτες, ώστε να επέλθουν οι επιβεβλημένες αλλαγές στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης στη χώρα μας, παρατηρείται το φαινόμενο, στο όνομα της ανομίας, που χαρακτηρίζει ορισμένους εκπροσώπους των υψηλών οικονομικά και πολιτικά κύκλων, να ζητείται η ατιμωρησία ακόμα περισσοτέρων προσώπων, τα οποία δεν ανήκουν στις παραπάνω κατηγορίες. Έτσι, ο παραβάτης του Κ.Ο.Κ., που δέχεται κλήση από το όργανο της Τροχαίας, ωρύεται, επειδή κανένας δεν τα βάζει με το μεγαλοεργολάβο, που εγκατέστησε το σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης, ο παραβάτης του Γ.Ο.Κ., που υποχρεώθηκε από την Πολεοδομία να πληρώσει πρόστιμο για υπέρβαση της οικοδομικής του άδειας, γκρινιάζει, επειδή τόσοι μεγαλόσχημοι χτίζουν τις παράνομες βίλλες τους μέσα στα δάση και κανένας δεν τους βάζει χέρι κ.ο.κ.
Εσχάτως, θεοποιήθηκε ένας πρώην ηθοποιός και άρτι εκλεγείς δήμαρχος, επειδή πρωτοστάτησε στο γκρέμισμα των τειχών, που εμπόδιζαν τους δημότες του να εισέλθουν στην Εθνική Οδό χωρίς να πληρώσουν διόδια. Δεν προηγήθηκε κάποια δικαστική διαμάχη του με την εταιρεία, που εκμεταλλεύεται τα διόδια, ή το Ελληνικό Δημόσιο, που έδωσε την σχετική άδεια στην εταιρεία αυτή, ή οποιαδήποτε άλλη σύννομη ενδεδειγμένη ενέργειά του παρά ακολουθήθηκε η μέθοδος του τραμπουκισμού και η εντεύθεν καταπάτηση κάποιων νόμων του ελληνικού κράτους. Όχι μόνο, όμως, αρνήθηκαν να τον καταδικάσουν πάμπολλοι συμπολίτες μας αλλά έσπευσαν να τον τιμήσουν ως αντιστασιακό και "μάγκα", κριτικάροντας όσους τον καυτηρίασαν.
Τούτο, δυστυχώς, αποδεικνύει μια πικρή πραγματικότητα. Οι περισσότεροι νεοέλληνες μπορεί μεν να ωρύονται για την κυρίαρχη, πλέον, σε πολλούς τομείς της καθημερινότητάς μας ανομία αλλά, όταν έλθει η ώρα να πέσει ο πέλεκυς της (όποιας) δικαιοσύνης πάνω τους, ενθυμούνται την ατιμωρησία, που καλύπτει τους μεγαλόσχημους παντός τύπου, και ουσιαστικά ζητούν να επεκταθεί και σε αυτούς. Συνεπώς, όχι μόνο δεν επιθυμούν, στην πραγματικότητα, τη διόρθωση των κακώς κειμένων στην Ελλάδα αλλά επιδιώκουν να ωφεληθούν και αυτοί από τη διαιώνισή τους.
Και έτσι αποδεικνύεται με το χειρότερο τρόπο, ότι το όνειρο των περισσότερων φωνασκούντων για την αδικία, που υφίστανται, συμπολιτών μας είναι να ανέλθουν στο επίπεδο ατιμωρησίας - και όχι μόνο αυτής - εκείνων, τους οποίους υβρίζουν καθημερινά, ώστε να μπορούν και εκείνοι να απολαμβάνουν τους καρπούς των παρανομιών τους, χλευάζοντας όσους ηλιθίους επιμένουν να συμπεριφέρονται σύννομα.
Όσο λογικά και αν ακούγονται τα παραπάνω, δυστυχώς στη χώρα μας δεν ισχύουν. Συγκεκριμένα, αντί να ασκηθούν πιέσεις από τους πολίτες, ώστε να επέλθουν οι επιβεβλημένες αλλαγές στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης στη χώρα μας, παρατηρείται το φαινόμενο, στο όνομα της ανομίας, που χαρακτηρίζει ορισμένους εκπροσώπους των υψηλών οικονομικά και πολιτικά κύκλων, να ζητείται η ατιμωρησία ακόμα περισσοτέρων προσώπων, τα οποία δεν ανήκουν στις παραπάνω κατηγορίες. Έτσι, ο παραβάτης του Κ.Ο.Κ., που δέχεται κλήση από το όργανο της Τροχαίας, ωρύεται, επειδή κανένας δεν τα βάζει με το μεγαλοεργολάβο, που εγκατέστησε το σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης, ο παραβάτης του Γ.Ο.Κ., που υποχρεώθηκε από την Πολεοδομία να πληρώσει πρόστιμο για υπέρβαση της οικοδομικής του άδειας, γκρινιάζει, επειδή τόσοι μεγαλόσχημοι χτίζουν τις παράνομες βίλλες τους μέσα στα δάση και κανένας δεν τους βάζει χέρι κ.ο.κ.
Εσχάτως, θεοποιήθηκε ένας πρώην ηθοποιός και άρτι εκλεγείς δήμαρχος, επειδή πρωτοστάτησε στο γκρέμισμα των τειχών, που εμπόδιζαν τους δημότες του να εισέλθουν στην Εθνική Οδό χωρίς να πληρώσουν διόδια. Δεν προηγήθηκε κάποια δικαστική διαμάχη του με την εταιρεία, που εκμεταλλεύεται τα διόδια, ή το Ελληνικό Δημόσιο, που έδωσε την σχετική άδεια στην εταιρεία αυτή, ή οποιαδήποτε άλλη σύννομη ενδεδειγμένη ενέργειά του παρά ακολουθήθηκε η μέθοδος του τραμπουκισμού και η εντεύθεν καταπάτηση κάποιων νόμων του ελληνικού κράτους. Όχι μόνο, όμως, αρνήθηκαν να τον καταδικάσουν πάμπολλοι συμπολίτες μας αλλά έσπευσαν να τον τιμήσουν ως αντιστασιακό και "μάγκα", κριτικάροντας όσους τον καυτηρίασαν.
Τούτο, δυστυχώς, αποδεικνύει μια πικρή πραγματικότητα. Οι περισσότεροι νεοέλληνες μπορεί μεν να ωρύονται για την κυρίαρχη, πλέον, σε πολλούς τομείς της καθημερινότητάς μας ανομία αλλά, όταν έλθει η ώρα να πέσει ο πέλεκυς της (όποιας) δικαιοσύνης πάνω τους, ενθυμούνται την ατιμωρησία, που καλύπτει τους μεγαλόσχημους παντός τύπου, και ουσιαστικά ζητούν να επεκταθεί και σε αυτούς. Συνεπώς, όχι μόνο δεν επιθυμούν, στην πραγματικότητα, τη διόρθωση των κακώς κειμένων στην Ελλάδα αλλά επιδιώκουν να ωφεληθούν και αυτοί από τη διαιώνισή τους.
Και έτσι αποδεικνύεται με το χειρότερο τρόπο, ότι το όνειρο των περισσότερων φωνασκούντων για την αδικία, που υφίστανται, συμπολιτών μας είναι να ανέλθουν στο επίπεδο ατιμωρησίας - και όχι μόνο αυτής - εκείνων, τους οποίους υβρίζουν καθημερινά, ώστε να μπορούν και εκείνοι να απολαμβάνουν τους καρπούς των παρανομιών τους, χλευάζοντας όσους ηλιθίους επιμένουν να συμπεριφέρονται σύννομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου