Πρώτα να μάθουμε να κάνουμε σωστό διάλογο

Ομολογώ, ότι δεν έχω προλάβει να παρακολουθήσω το ντοκυμανταίρ "Debtocracy", ώστε να κρίνω, αν έχουν δίκιο οι υποστηρικτές του, που το παρουσιάζουν ως τη λύση στο δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας μας, ή οι πολέμιοί του, που θεωρούν, ότι απλά λαϊκίζει και δεν δίνει καμμία λύση στο πρόβλημα αυτό. Σίγουρα θα έχει κάποια θετικά στοιχεία και ενδεχόμενα θα υπάρχουν και δεδομένα του, τα οποία τίθενται υπό αμφισβήτηση.

Δεν χρειάζεται, όμως, να έχει παρακολουθήσει κανείς το παραπάνω ντοκυμανταίρ, ώστε να διαπιστώσει την απουσία ψυχραιμίας, με την οποία οι δύο πλευρές βάλλουν η μια εναντίον της άλλης - με αρκετές εξαιρέσεις, που, όμως, δεν είναι ο κανόνας - σχετικά με την αξία του εν λόγω πονήματος. Από τη μια πλευρά, έχουμε τους "λαϊκιστές", "συριζαίους" και "άσχετους" και από την άλλη τους "βολεμένους", "νοικοκυραίους" και "υπερασπιστές του Δ.Ν.Τ.", για να πιάσουμε μόνο μερικά από τα κόσμια σχόλια. Και οι δύο παρατάξεις έχουν στήσει τα ταμπούρια τους και τα βόλια πάνε σύννεφο ένθεν κακείθεν.

Είναι κοινός παρονομαστής των περισσοτέρων συζητήσεων στην Ελλάδα οι προσωπικές επιθέσεις και οι ειρωνείες, ειδικά όταν οι χρήστες τους στερεύουν από επιχειρήματα ή όσα διαθέτουν δεν πείθουν. Οι βλαβερές αυτές συνήθειες καταδεικνύουν, πόσο ελάχιστο σεβασμό προς την αντίθετη άποψη αλλά και την έννοια του διαλόγου έχουν όσοι προσβάλλουν το συνομιλητή τους, ειδικά αν αυτός συμβαίνει να έχει αντίθετη από τη δική τους άποψη. Επίσης, αποδεικνύουν, ότι απουσιάζει εκείνη η στοιχειώδης παιδεία, που επιβάλλει να σεβόμαστε την αντίθετη άποψη και να επιχειρούμε να την καταρρίψουμε, αν κρίνουμε σκόπιμο, με επιχειρήματα και όχι με ad hominem επιθέσεις.

Συνεπώς, αν κάτι αποδεικνύεται από το εν λόγω πόνημα, πέρα από τα συμπεράσματα για την αξία του, είναι η παντελής απουσία ικανής αγωγής, ώστε ο μέσος Έλληνας, πάντοτε με κάποιες εξαιρέσεις, να προβεί σε μια σοβαρή συζήτηση με ανταλλαγές επιχειρημάτων και σεβασμό προς τον εκφραστή της αντίθετης γνώμης. Και, πάντα κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι πιο σημαντικό να μάθουμε, επιτέλους, να τηρούμε τις βασικές αρχές του διαλόγου από το να κάνουμε διάλογο με σοβαρά μεν επιχειρήματα αλλά αδυνατώντας να σεβαστούμε την άποψη, που δεν μας κάνει.