Απομακρύνσεις για το θεαθήναι

Λοιπόν, η ιστορία επαναλήφθηκε. Το κυβερνόν κόμμα έμεινε και πάλι με 151 βουλευτές, έπειτα από τη διαγραφή του βουλευτού, κ. Δαϊλάκη, από την κοινοβουλευτική ομάδα του, και βρέθηκε εκ νέου με οριακή πλειοψηφία. Φυσικά, τα "ήξεις-αφήξεις" του διαγραφέντος βουλευτού αναφορικά με την ιδιότητά του ως μέλους της κοινοβουλευτικής ομάδος του κόμματός του, ως, επίσης, και η δήλωσή του ότι θα εξακολουθήσει να στηρίζει το κόμμα του με την ψήφο του, όπου χρειαστεί, δεν αφήνουν περιθώρια για σενάρια πρόωρων εκλογών, δεδομένης και της πρόθεσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης να αποφεύγει τις προτάσεις μομφής εις βάρος της κυβέρνησης, έπειτα, μάλιστα, από τις κάπως πρόσφατες σχετικές ενέργειές της, οι οποίες και της κόστισαν αφάνταστα.

Ωστόσο, εκείνο, που διαφαίνεται, είναι η άρνηση του κ. Πρωθυπουργού να αποχωριστεί τους στενότερους συνεργάτες του. Παρά το γεγονός ότι το κλίμα είναι εις βάρος του ίδιου και του κόμματός του (ανεξάρτητα από την ορθότητα του τρόπου διενέργειας των δημοσκοπήσεων, δεν είναι αμελητέο ότι για πρώτη φορά εδώ και 4,5 χρόνια τόσο το κυβερνόν κόμμα όσο και ο ίδιος ο κ. Πρωθυπουργός βρίσκονται στη δεύτερη θέση στις προτιμήσεις των ψηφοφόρων), ο ίδιος προτίμησε μια σειρά από ενέργειες, οι οποίες υποτίθεται ότι προδίδουν πυγμή και βούληση να συμμαζέψει την παράταξή του, αλλά μια ψύχραιμη θεώρηση των ενεργειών του καταδεικνύει ότι στο όνομα μιας, δήθεν, δυναμικής παρέμβασης θυσιάστηκαν κάποια δευτεροκλασάτα στελέχη του κόμματος.

Συγκεκριμένα, τόσο ο Υπουργός Τύπου και Μ.Μ.Ε., κ. Ρουσσόπουλος όσο και οι κ.κ. Αγγέλου και Αδριανός βαρύνονται με τη συμμετοχή τους σε διάφορα σκάνδαλα με τελευταίο την πρόσφατη ιστορία με την απόκτηση εκ μέρους της Μονής Βατοπεδίου ακινήτων σε περιοχές-φιλέτα της χώρας. Φυσικά, ο ακριβής ρόλος τους δεν έχει ξεκαθαριστεί, ακόμα, ωστόσο οι φωνές, που ακούγονται ακόμα και μέσα στο κόμμα τους αλλά και οι όποιες ενδείξεις συνηγορούν υπέρ της απόψεως ότι δεν ήταν εντελώς αμέτοχοι των παραπάνω σκανδάλων.

Από την άλλη πλευρά, τόσο ο κ. Δαϊλάκης όσο και ο κ. Κεφαλογιάννης δεν αποτέλεσαν πρόσωπα με ιδιαίτερες αρμοδιότητες, όπως οι ανωτέρω του στενού κλίματος του κ. Πρωθυπουργού. Μπορεί ο δεύτερος να ήταν, μέχρι την πρόσφατη 12μηνη καταδίκη του άτυπος σύμβουλος του κ. Πρωθυπουργού, πλην, όμως, η θέση αυτή έδειχνε να είναι περισσότερο ένα τιμητικό αξίωμα ως αναγνώριση της στήριξης, που ο κ. Κεφαλογιάννης προσέφερε στον κ. Πρωθυπουργό παρά μια τοποθέτησή του σε μια θέση με βαρύνουσα σημασία. Ο δε βουλευτής κ. Δαϊλάκης έγινε περισσότερο γνωστός από τις εμφανίσεις του σε διάφορα Μ.Μ.Ε., όπου και προέβαλε τις αντιρρήσεις του για τις πρόσφατες συναλλαγές του ελληνικού Δημοσίου με τη Μονή Βατοπεδίου παρά για άλλες παρεμβάσεις του, ενώ δεν είχε τιμηθεί από τον κ. Πρωθυπουργό με κάποιο ιδιαίτερο αξίωμα, παρά το γεγονός ότι ανήκει στα πρόσωπα, που τον στήριξαν από την εποχή ,που η Ν.Δ. πάσχιζε να ανέλθει στην εξουσία.

Με λίγα λόγια, η συνταγή του κ. Πρωθυπουργού ήταν η θυσία ορισμένων ήσσονος σημασίας στελεχών, ώστε να ικανοποιηθεί το περί δικαίου αίσθημα για τα σκάνδαλα, που ταλανίζουν την κυβέρνηση, παρά η αποπομπή των στενότερων συνεργατών του, που φέρουν και τη μεγαλύτερη ευθύνη για τα σκάνδαλα αυτά. Αν προσθέσετε και τις προτροπές προς την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ. για ηρεμία με την απειλή ότι σε αντίθετη περίπτωση η χώρα θα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές, τότε έχετε το τελικό αποτέλεσμα, ήτοι ένα κυβερνόν κόμμα, που δείχνει να έχει απωλέσει την προτίμηση των ψηφοφόρων αλλά εξαντλεί όλα τα μέσα του, ώστε να εξαντλήσει και την τετραετία στην εξουσία, βοηθούσης και της αντιπολίτευσης, που εξακολουθεί να αδυνατεί να παραγάγει αποτελεσματικό πολιτικό λόγο και λύσεις για τα προβλήματα της χώρας.