Βιβλία : "Μαύρο κορίτσι, άσπρο κορίτσι", της Τζόις Κάρολ Όουτς

Το έτος 1974, η Τζένα Μίντ, γόνος ιστορικής οικογένειας των Η.Π.Α., που πρωτοστάτησε στην αγώνα για την απελευθέρωση των μαύρων της χώρας, και μεγαλωμένη σε μια οικογένεια με πατέρα ακτιβιστή δικηγόρο, υπερασπιστή αντιρρησιών συνείδησης του πολέμου στο Βιετνάμ και λοιπών ακτιβιστών της εποχής εκείνης, πρώην χίπη και αποξενωμένο από την οικογένειά του και μητέρα συρόμενη από τις κοινωνικές και πολιτικές επιλογές του πατέρα και συνάμα εγκαταλελειμένη από αυτόν, έρχεται να σπουδάσει στο Κολλέγιο Σάιλερ, το οποίο είχε ιδρύσει κάποιος πρόγονός της, με σκοπό να σπουδάζουν σε αυτό μαύρες κοπέλες. Συγκάτοικός της είναι η Μινέτ Σουίφτ, μια υπότροφος ιδιόρρυθμη μαύρη κοπέλα. Σύντομα, μια σειρά από επεισόδια με ρατσιστική χροιά και στόχο τη Μινέτ Σουίφτ θα πλήξουν τη ζωή του κολλεγίου. Η ψύχραιμη, υπερόπτης, αδιάφορη για τον περίγυρό της και θρησκόληπτη Μινέτ Σουίφτ θα αρχίσει να καταρρέει. Και η κατάρρευσή της θα συμπαρασύρει και την Τζένα Μιντ.

Η συγγραφέας εστιάζει στην αντιπαράθεση των δύο κεντρικών χαρακτήρων. Από τη μια έχουμε τη λευκή Τζένα Μιντ, μεγαλωμένη σε μια οικογένεια, που ακολουθεί το ρεύμα της αμφισβήτησης και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που συντάραξε τις Η.Π.Α. τη δεκαετία του '60, και μαθημένη να αισθάνεται ενοχή, που είναι λευκή και βαρύνεται με τα εγκλήματα της λευκής φυλής και πιέζεται να συμπαραστέκεται στους αδυνάτους και τις μειονότητες. Και από την άλλη έχουμε τη μαύρη Μινέτ Σουίφτ, μεγαλωμένη σε μια οικογένεια με βαθειά πίστη (η ίδια κινείται στα όρια της θρησκοληψίας), αδιάφορη για τον περίγυρό της και τον εαυτό της, ανέγγιχτη από τις κοινωνικές αλλαγές, που συνέπαιρναν τις Η.Π.Α. της εποχής εκείνης και χωρίς ιδιαίτερες σχέσεις με τις συμφοιτήτριές της, ακόμα και με την ίδια τη Τζένα Μιντ. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για την αντιπαράθεση της λευκής Αμερικής, που θέλει να σκύψει πάνω από τα προβλήματα των μειονοτήτων, με τη μαύρη Αμερική, που επιθυμεί να προοδεύσει, χωρίς να αξιώνει τη βοήθεια των λευκών.

Το σύνολο, σχεδόν, του βιβλίου αναφέρεται σε όσα προηγήθηκαν του αδιευκρίνιστου θανάτου της Μινέτ Σουίφτ. Ρατσιστικό έγκλημα ή ατύχημα; Η συγγραφέας αφήνει τον αναγνώστη να απαντήσει στο ερώτημα αυτό. Με το σταδιακό ξεδίπλωμα των άψογα σκιαγραφημένων χαρακτήρων των δύο πρωταγωνιστριών η συγγραφέας αναφέρει ξεκάθαρα, ότι, ακόμα και στις πιο φιλελεύθερες γωνίες των Η.Π.Α., ο ρατσισμός καραδοκεί. Ωστόσο, ακόμα και τα υποψήφια θύματα του ρατσισμού καθίστανται και αυτά ένοχα, όταν καλλιεργούν ένα κλίμα ρατσισμού σε βάρος τους, με την επινόηση, δήθεν, φυλετικών παρενοχλήσεων. Και τότε οι υποστηρικτές τους γίνονται και αυτοί ένοχοι, επειδή υποστηρίζουν τα ανύπαρκτα ρατσιστικά περιστατικά.

"Πολλές φορές η μισαλλοδοξία δεν είναι παρά η μορφή, που δίνουμε στο μίσος, που νοιώθουμε για τον εαυτό μας", διαβάζουμε στο βιβλίο αυτό. Δε νομίζω ότι θα μπορούσε πιο εύστοχα να αποδοθεί το πνεύμα του βιβλίου αυτού.

Εν ολίγοις, ένα πολύ δυνατό και καλογραμμένο βιβλίο, που δικαιώνει όσους κατατάσσουν τη συγγραφέα του στους άξιους βράβευσης με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας συγγραφείς.