Πόσο χαμηλά μπορείς, άραγε, να ξεπέσεις, συνάδελφε, ώστε να καταδεχτείς να κάνεις αυτή τη δουλειά; Δε λέω, αρκετές έως πολλές παραχωρήσεις θα κάνεις στη ζωή σου, αφ' ης στιγμής αποφάσισες να βιοποριστείς από τη δικηγορία, καθόσον θα έχεις να κάνεις με όλων των ειδών τους πελάτες και, κυρίως, με εκείνους τους εντολείς, που στερούνται υπομονής, καλών τρόπων και εν γένει παιδείας. Μα τέτοιες παραχωρήσεις κάνουν όλοι, σχεδόν, οι υπόλοιποι επαγγελματίες στη ζωή τους. Και, εν πάσει περιπτώσει, αν ένας πελάτης σου είναι τόσο ανυπόφορος, έχεις κάθε δικαίωμα να τον διώξεις, όση οικονομική ανάγκη και αν τον έχεις. Αν, τώρα, επιθυμείς να ταυτιστείς μαζί του, πρόβλημά σου!
Αλλά, πώς μπορείς, πραγματικά, να απειλείς και να υβρίζεις τον κόσμο για να πληρώσει τις οφειλές του, λειτουργώντας σε αυτές τις κατάπτυστες εταιρείες είσπραξης οφειλών; Σε φαντάζομαι να κορώνεις, καθώς απειλείς τους κακοπληρωτές, πουλώντας τους ανέξοδο τσαμπουκά, αφού αμφιβάλλω, αν θα μπορούσες να δείξεις το ίδιο θράσος ενώπιον του οφειλέτη. Αλλά φαντάζομαι και τον οφειλέτη να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια του, καθώς του κεραυνοβολείς με τη συμπεριφορά σου. Και συ, άραγε, χαίρεσαι, που τσάκισες έναν άνθρωπο; Τόσο χαμηλά έχεις πέσει, συνάδελφε;
Πρόσεχε, δεν εξετάζω, αν είναι καθ' έξιν οφειλέτης το πρόσωπο, που απειλείς. Έχουμε πολλούς τέτοιους να αντιμετωπίσουμε στη δουλειά μας, ειδικά από την εποχή, που η δυνατότητα προσωποκράτησης για εμπορικά χρέη περιορίστηκε δραστικά και τείνει, όπως δείχνουν τα πράγματα, να έχει την ίδια μοίρα με τη μοιχεία, την προίκα και άλλες νομικές έννοιες του κοντινού παρελθόντος. Και όλοι μας αντιμετωπίζουμε τέτοιους κακοπληρωτές και θα τους αντιμετωπίζουμε όσο καιρό βαστούν τα κότσια μας να εξασκούμε το επάγγελμα αυτό. Αλλά, προς Θεού, όσο και αν σε πιέζει ο εντολέας σου, εσύ οφείλεις να μην ξεφεύγεις, εκτός αν η δικηγορία σε βοήθησε να βγάλεις τα απωθημένα σου από μια εποχή, που όλοι σε είχαν για τα μπάζα και τώρα βρήκες την ευκαιρία να εκδικηθείς. Και, πίστεψέ με, η δικηγορία βρίθει από τέτοια υποκείμενα. Άρα, μήπως σου αρέσει, κατά βάθος, να απειλείς τον κόσμο και να φαντάζεσαι τους συνομιλητές σου ζαρωμένους να τρέμουν στο ξεστόμισμα των απειλών σου; Τόση έλλειψη αυτοπεποίθησης είχες στην προηγούμενη ζωή σου, συνάδελφε, και αποφάσισες να βγάλεις τώρα τα σπασμένα;
Ή, μήπως, θεωρείς, ότι βρήκες τα πολλά χρήματα στην εισπρακτική εταιρεία, που δουλεύεις; Έχω πολλές αντιρρήσεις γι' αυτό, άλλωστε ο συνήθης τρόπος αμοιβής σε αυτές τις εταιρείες είναι μια πάγια αμοιβή, αρκετά χαμηλή, ώστε να νοιώσεις και συ τι θα πει να είσαι μέλος της γενιάς των 700 (και κατέβαινε) ευρώ, με μπόνους από τα χρήματα, που θα εισπράξεις από τους κακοπληρωτές.
Δεν σε δικαιολογώ, συνάδελφε, που αποφάσισες να απασχοληθείς σε μια εισπρακτική εταιρεία. Όση ανάγκη και αν έχεις, δεν δικαιούσαι να τσαλαπατάς την αξιοπρέπεια κανενός και να ξεσκίζεις τα νεύρα του, διότι ξέρω πολύ καλά σε τι ψυχολογική κατάσταση βρίσκονται οι περισσότεροι από αυτούς τους οφειλέτες μετά από ένα τηλέφωνό σου και μια εκτεταμένη "συνομιλία" μαζί σου. Και, επαναλαμβάνω, δεν εξετάζω, αν ο "συνομιλητής" σου είναι ένα "μπουμπούκι", που "έμπηξε" κόσμο και κοσμάκη. Χώρια, που πολύς κόσμος, απ' όσους παίρνεις και απειλείς, είναι πρόσωπα, που έχουν πραγματική οικονομική στενότητα. Ναι, το ξέρω, ας μην ανοίγονταν οικονομικά τόσο, ώστε να χρωστούν. Ξέρεις, όμως, πώς κατέληξαν να οφείλουν χρήματα; Και, ανεξάρτητα από αυτό, ποιος σου δίνει το δικαίωμα να τους βρίζεις και απειλείς;
Απλά, ντροπή σου, συνάδελφε, διότι ντροπιάζεις περισσότερο ένα ήδη ντροπιασμένο επάγγελμα. Και, κυρίως, ντροπιάζεις τον εαυτό σου. Και νομιμοποιείς τις παράνομες συμπεριφορές των εισπρακτικών εταιρειών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου