Ζητείται παιδεία

Ο θάνατος του 16χρονου νεαρού από όπλα αστυνομικού συντάραξε τους πάντες. Για εν ψυχρώ δολοφονία κάνουν λόγο αρκετοί αυτόπτες μάρτυρες, ενώ η άποψη, ότι ο αστυνομικός πυροβόλησε ευρισκόμενος σε άμυνα μάλλον υποχωρεί, μέχρις ότου φτάσουμε σε κάποια αίθουσα δικαστηρίου, όπου προφανώς θα προβληθεί εκ νέου. Δεν μπορώ, φυσικά, να γνωρίζω, ποιο θα είναι το αποτέλεσμα, καθόσον η σχετική δικογραφία δεν έχει, ακόμα, σχηματιστεί, ενώ ο κουρνιαχτός από το περιστατικό αυτό δεν έχει καταλαγιάσει, αποτρέποντας, έτσι, το ενδεχόμενο καθαρής σκέψης.

Τα επακόλουθα αυτού του φονικού τα βιώνουμε ήδη. Εκτεταμένα επεισόδια, βανδαλισμοί περιουσιών και η βίαιη απάντηση της ΕΛ.ΑΣ. συνθέτουν μια χορογραφία ατελείωτης βίας, όπου και οι δύο πλευρές μοιάζουν ανίκανες να βρουν ένα εναλλακτικό τρόπο έκφρασης και εκτόνωσης της κατάστασης, συνοδεία αρκετών Μ.Μ.Ε., που αφενός καταδικάζουν τη βίαιη ενέργεια του αστυνομικού αφετέρου κάνουν εκτεταμένη μνεία στις φθορές, που προξένησαν αντιεξουσιαστές σε διάφορα καταστήματα.

Δυστυχώς, η κατάσταση αυτή αναδεικνύει αρκετές ατέλειες της κοινωνίας μας. Από την μια πλευρά, έχουμε μια εξουσία, που αδυνατεί να επιλύσει το πρόβλημα της άσκησης εξουσίας εκ μέρους των σωμάτων ασφαλείας (δεν είναι δα το πρώτο περιστατικό αστυνομικής βίας)και από την άλλη ένα ξέσπασμα τυφλής βίας από την πλευρά των αντεξουσιαστών.Δε θα σταθώ σε θέματα ταξικής κοινωνίας ως παράγοντα γένεσης της βίας και ως αποτέλεσμα της άσκησης της κρατικής εξουσίας, θέμα, που ήδη ετέθη σε άλλα ιστολόγια, καθόσον η αταξική κοινωνία, πέρα του ότι υφίσταται μόνο στο νου ορισμένων αγνών ιδεολόγων, οπουδήποτε (υποτίθεται ότι) εφαρμόστηκε, αποτέλεσε τη συνέπεια ισχυρής καταπίεσης εκ μέρους των κρατούντων, ήτοι χρησιμοποιήθηκε πάλι βία.

Περισσότερο με απασχολεί η απουσία της παιδείας από τις περισσότερες πτυχές της καθημερινότητάς μας. Και η απουσία της δεν εντοπίζεται μόνο στον αστυνομικό, που ενήργησε δίκην κάουμπόϋ στην Άγρια Δύση και πυροβόλησε, προδίδοντας την ελλειπέστατη κατάρτισή του και την περιφρόνησή του για την ανθρώπινη ζωή αλλά και τις τραγικές ελλείψεις του συστήματος εκπαίδευσης των αστυνομικών μας. Αφορά και την εικόνα της σημερινής ΕΛ.ΑΣ., μια εικόνα, που ελάχιστα έχει αλλάξει σε σχέση με κάποιες αρκετά μαύρες πολιτικά για τη χώρα μας εποχές, όπου η αστυνομική βία αποτελούσε τον κανόνα, ιδίως, αν ο διωκόμενος ανήκε σε κάποια από τις σταμπαρισμένες κατηγορίες ανθρώπων. Ο φόνος του νεαρού ήλθε να δικαιώσει όσους επιμένουν να μη σέβονται την ΕΛ.ΑΣ. άλλως να τη βλέπουν ως ένα θεσμό, που από τη μια πλευρά αδυνατεί να ασκήσει αποτελεσματικά τα καθήκοντά της και από την άλλη εξακολουθεί να εθελοτυφλεί για τα περιστατικά ακραίων συμπεριφορών κάποιων στελεχών της. Και όλ΄ αυτά αποδεικνύουν την έλλειψη παιδείας, που διακατέχει ένα σημαντικό μέρος των προσώπων, που στελεχώνουν τα σώματα ασφαλείας στις μέρες μας και έχουν επιβάλει λογικές περασμένων εποχών.

Η απουσία παιδείας προκύπτει και από τον εσφαλμένο χειρισμό της όλης κατάστασης από τους διαμαρτυρομένους και, ενίοτε, ταραξίες διαδηλωτές. Δεν έχω αντίρρηση για τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας για το θάνατο του 16χρονου, άλλωστε αυτές ακριβώς οι εκδηλώσεις μαρτυρούν μια ευαισθητοποίηση σε θέματα αστυνομικής βίας. Το πρόβλημα εντοπίζεται σε όσα ακολουθούν αυτές τις διαδηλώσεις, ήτοι στους βανδαλισμούς και τις εν γένει καταστροφές ιδιωτικής περιουσίας. Πέρα από τις όποιες υπερβολές των Μ.Μ.Ε. (προσωπικά έφτασα με χαρακτηριστική άνεση στο γραφείο μου, περνώντας από το ήρεμο κέντρο της πόλης μου παρά τα περί του αντιθέτου αλαλάζοντα Μ.Μ.Ε.), η πικρή αλήθεια είναι, ότι πολλοί καταστηματάρχες είδαν τα καταστήματά τους να γίνονται παρανάλωμα του πυρός αλλά και αρκετοί ιδιώτες αντίκρυσαν τα οχήματά τους καμμένα. Πόσο μυαλό, άραγε, χρειάζεται, ώστε να αντιληφθούν οι διαμαρτυρόμενοι εμπρηστές της δημοκρατίας, ότι με τέτοιες ενέργειες απλά προετοιμάζουν το έδαφος για τη γέννηση ιδεών περί περισσότερης και αυστηροτερης αστυνόμευσης; Αναλογίζομαι, ότι οι περισσότεροι ταραξίες νεαροί (ξεχωρίζω του απλά και ειρηνικά διαμαρτυρόμενους) είναι γόνοι οικογενειών, που τους παρείχαν τα πάντα αλλά όχι αγωγή και, κυρίω,ς σεβασμό προς την ξένη περιουσία. Και η απουσία παιδείας σε συνδυασμό με μια γενικευμένη ατιμωρησία, που ξεκινάει από την ίδια την οικογένεια (άσε ήσυχο το παιδί να ξεσπάσει, μικρό είναι) οδήγησε σε τέτοιες ακριβώς καταστροφές, τις οποίες, δυστυχώς, κανένας από τους λαλίστατους πολιτικούς μας δεν κατεδίκασε, μέχρι στιγμής. Ίσως γιατί η σύγχρονη παιδαγωγική έχει εξοβελίσει την πάσης φύσεως νουθεσία άλλως από μια εποχή, που το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο περάσαμε στην εποχή, που το ξύλο καίγεται στο πυρ το εξώτερον(μεταφορική η χρήση του ξύλου, δεν συναινώ σε οποιασδήποτε μορφής σωματική βία). Και, βέβαια, αυτά ακριβώς τα επεισόδια οδηγούν, με μαθηματική ακρίβεια, τους στερούμενους, σε μεγάλο ποσοστό, παιδείας συμπολίτες μας στην υιοθέτηση ιδεών περί περισσότερης και αυστηρότερης αστυνόμευσης και τον, εκ του λόγου αυτού, περιορισμό των ατομικών ελευθεριών.

Έτσι, την έλλειψη ψυχραιμίας εκ μέρους της ΕΛ.ΑΣ. ακολούθησε η έλλειψη ψυχραιμίας εκ μέρους μιας μερίδας διαδηλωτών, καταδεικνύοντας, έτσι, την παντελή απουσία παιδείας στις μέρες μας, συνεπεία της οποίας ένα 16χρονο παλληκάρι έχασε τη ζωή του. Και εμείς συνεχίζουμε να φιλοσοφούμε, μέχρι οι ατομικές ελευθερίες μας να περικοπούν, επειδή δεν είχαμε την παιδεία να τις διαφυλάξουμε.