Από το πρωί είχα κατά νου να ασχοληθώ μόνο με τις ευχές για χαρούμενες γιορτές. Ο διάβολος, όμως, είχε αρκετά ποδάρια και, μάλιστα, παιδικά και δεν με άφησε να περιορίσω την πολυλογία μου στις καθιερωμένες ευχές.
Η παραμονή των Χριστουγέννων αποτελεί την ευκαιρία για δεκάδες πιτσιρικάδες να σπεύσουν να πουν τα κάλαντα, με το αζημίωτο, βέβαια. Και το πρόβλημα δεν είναι το αντίτιμο, που τα μικρά παιδιά ζητούν, προκειμένου να τραγουδήσουν τα κάλαντα αλλά η όλη αντίληψη των καλάντων, όπως έχει, πλέον, διαμορφωθεί. Δε γνωρίζω, βέβαια, αν στην εποχή λ.χ. του Κόντογλου τα πράγματα ήταν τόσο διαφορετικά και καλύτερα κατά τις ημέρες των Χριστουγέννων και, ειδικότερα, αναφορικά με τα κάλαντα, όπως ο μακαρίτης συγγραφέας έγραψε σε κάποιο από τα πιο γνωστά διηγήματά του, αλλά η εικόνα των πιτσιρικάδων, που :
1) Τραγουδούν πετσοκομμένα κάλαντα,
2) Έχουν ζωγραφισμένη την απληστία στα μάτια τους και
3) Απλώνουν το χέρι τους προτού καλά καλά τελειώσουν τα κάλαντα, απλά μου προκαλεί αλλεργία. Δεν αποκλείω αρκετά από τα παιδιά αυτά να προέρχονται από οικογένειες με οικονομικά προβλήματα αλλά αυτό δε δικαιολογει την παραπάνω εικόνα. Άλλωστε, σε εποχές πολύ πιο δύσκολες, οι ανήλικοι αυτοί τραγουδιστές διέθεταν περισσότερη αξιοπρέπεια και δεν περιμένω να το διαβάσω αυτό από τον Κόντογλου, ώστε να το διαπιστώσω.
Είχα την τύχη (ή, μάλλον, την ατυχία) να δω και φέτος αυτή την εικόνα. Όχι ότι κυκλοφορούσαν μόνο τέτοια παιδιά αλλά έχω την αίσθηση, ότι χρόνο με το χρόνο αυξάνονται όσοι "τιμούν" με αυτό τον τρόπο το έθιμο των καλάντων. Και σταδιακά αυξάνονται και οι κλειστές πόρτες στους τραγουδιστές αυτούς.
Ουφ, γκρίνιαξα και σήμερα, χρονιάρα μέρα. Ας ευθυμήσω λιγάκι, αμάν με τη γκρίνια!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου