Πέρσυ είχα κατακρίνει όσους έκριναν, ότι ο νέος, τότε, πρόεδρος των Η.Π.Α., κ. Μπάρακ Ομπάμα, θα συνεχίσει απλά την πολιτική, που είχαν ήδη χαράξει πριν από αυτόν οι προκάτοχοί του, πιστοί στο παρεμβατικό δόγμα της χώρας του, η οποία, χωρίς, πλέον, να διακατέχεται από το φόβο της διατάραξης της ισορροπίας του τρόμου, μπορεί να αλωνίζει μόνη και άνευ ανταγωνισμού. Τότε πολύς κόσμος, ανάμεσά τους και ο γράφων, θεωρούσε, ότι ο νέος αυτός πρόεδρος θα μπορούσε να αλλάξει την εικόνα των Η.Π.Α., που τόσο άγαρμπα είχε τσαλακώσει ο άξεστος προκάτοχός του.
Αμ δε! Η εικόνα της χώρας αυτής δεν άλλαξε. Ή, μάλλον, άλλαξε ως προς τον τρόπο προβολής της ισχύος της. Από τα βλοσυρά βλέμματα και την ολοφάνερη πολεμοχαρή νοοτροπία του επιτελείου του κ. Τζωρτζ Μπους το νεότερου περάσαμε στο υποκριτικό χαμόγελο και το παιχνίδι των λέξεων του κ. Μπάρακ Ομπάμα, το οποίο λειτουργεί ως προπέτασμα καπνού, προκειμένου να συγκαλυφθούν οι σκοποί του. Δεν τρίβει στη μούρη του κόσμου τα σχέδια των Η.Π.Α. με τον ίδιο άτσαλο τρόπο του προκατόχου του ούτε ακολουθεί για τη διατύπωσή τους τη θεόπληκτη, πατριδολάγνη και εν γένει ακραία γλώσσα των νεοσυντηρητικών του κοντινού παρελθόντος αλλά τα προσφέρει σε λαμπερό περιτύλιγμα. Φυσικά, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο : δεν πείθει κανένα.
Η πρόσφατη απονομή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης στον κ. Ομπάμα αποτέλεσε ένα, ακόμα, παράπτωμα στην ιστορία του εν λόγω θεσμού. Σαφώς και δεν είναι η πρώτη φορά, που η επιτροπή αυτή υποπίπτει σε τέτοιο ολίσθημα. Πέρσυ, ήταν ο κ. Αχτισαάρι (αν τον έγραψα σωστά), παλαιότερα ο Χένρυ Κίσινγκερ και ίσως η λίστα να έχει και άλλους οπαδούς του πολέμου. Η εν λόγω απονομή διανθίστηκε με σχόλια εκ μέρους του βραβευθέντος περί δίκαιου πολέμου, θέλοντας, έτσι, να δώσει μια νομιμοποιητική βάση στην εξωτερική πολιτική των Η.Π.Α. Και χωρίς να έχω παρακολουθήσει κάποιο βίντεο της εν λόγω απονομής, φαντάζομαι, ότι αρκετά αμήχανα βλέμματα των παρευρισκομένων λειτούργησαν ως εικόνα των πραγματικών συναισθημάτων τους για την επιλογή να βραβευτεί ο συνεχιστής, ουσιαστικά, ενός επιθετικού δόγματος, που προσβάλλει το διεθνές δίκαιο.
Πραγματικά κρίμα για μια επιτροπή, που στο παρελθόν είχε, τουλάχιστον, τιμήσει πραγματικούς αγωνιστές της ειρήνης, όπως τη Ριγκομπέρτα Μέντσου, τη Σούου Κίι και άλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου