Για τον π.Γερβάσιο Ραπτόπουλο έχω ξαναγράψει στο παρελθόν. Αποτελεί μια από τις πιο σημαίνουσες μορφές της Ορθοδοξίας και ένα από τα πρόσωπα εκείνα, που με το έργο τους δείχνουν, ότι μέσα στον κυκεώνα των σκανδάλων της Εκκλησίας της Ελλάδος υπάρχουν και μερικά πρόσωπα διαφορετικά από όσα πρωταγωνιστούν στην καθημερινότητά μας για αρνητικούς λόγους. Εδώ και χρόνια, ο συγκεκριμένος ιερέας συγκεντρώνει χρήματα, προκειμένου να αποφυλακίζει απόρους κρατουμένους καταδικασμένους σε μετατρέψιμες ποινές φυλάκισης, ενώ έχει βοηθήσει κατ' αυτό τον τρόπο και κρατουμένους σε φυλακές εκτός Ελλάδος.
Στον ενδιαφέροντα ιστότοπο freeinquiry.gr διάβασα ένα άρθρο (freeinquiry.gr/prod.php?id=53), το οποίο αναφέρεται στην επαφή του εν λόγω ιερέα με το διαβόητο κακοποιό Κώστα Πάσσαρη, ο οποίος κρατείται σε ρουμανικές φυλακές καταδικασμένος για διάφορα εγκλήματα, ενώ εκκρεμεί η σύλληψή του και καταδίκη του για σωρεία βαρυτάτων εγκλημάτων και στην Ελλάδα. Ο π. Γερβάσιος ήλθε, λοιπόν, σε επαφή με τον παραπάνω κρατούμενο και, κατά δήλωσή του, ο κ. Πάσσαρης "βρίσκεται στο δρόμο της μετάνοιας και επιθυμεί να γίνει μοναχός, όταν αποφυλακιστεί". Περαιτέρω, δήλωσε, ότι «η φυλακή άλλαξε τον Πάσσαρη, ο οποίος πλέον επικοινωνεί καλύτερα και είναι πιο ανοιχτός, έχοντας στραφεί στο Θεό…», ενώ επικαλείται τη γνωστή χριστιανική ρήση, ότι "Η Ορθοδοξία δέχεται στην αγκαλιά της όλους τους ανθρώπους και δεν κάνει διακρίσεις, ακόμα κι αν πρόκειται για τους πιο επικίνδυνους κακοποιούς". Η αντίληψη αυτή του π. Γερβασίου μπαίνει στο στόχαστρο του αρθρογράφου του παραπάνω ιστότοπου, κ. Κωνσταντίνου Παραβάτη, ο οποίος στηλιτεύει την πρακτική του χριστιανισμού να συγχωρεί τους εγκληματίες και, ιδίως, την τακτική του παραπάνω ιερέα και της οργάνωσής του "να συγχωρεί κάθε είδους εγκληματία και δολοφόνο, καταστρατηγώντας κάθε δικαστήριο, κάθε νόμο και κάθε απόφαση της πολιτείας. Αρκεί να πιστέψει κανείς στον θεό… ". Όσο για το έργο του π. Γερβασίου, ο παραπάνω αρθρογράφος το περιγράφει με άκρως μελανά χρώματα, ήτοι "Ο ογδοντάχρονος αρχιμανδρίτης είναι ιδρυτής της αδελφότητας Οσία Ξένη - Διακονία Αποφυλακίσεως Απόρων Κρατουμένων και Φυγόποινων, δηλαδή αυτών των καταδίκων που αποφεύγουν τις ποινές! Τα τελευταία χρόνια μπαινοβγαίνει ό,τι ώρα θέλει στα κελιά των κρατουμένων της Ρωμιοσύνης και όχι μόνο προσπαθώντας μέσω προσυλητισμού ν΄ αποκτήσει νέα θύματα, που θα επανδρώσουν τα μοναστήρια της επικράτειας".
Μάλλον πρέπει να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα προς αποφυγή των παρεξηγήσεων, που ενδεχόμενα θα προκύψουν από την ανάγνωση του εν λόγω άρθρου. Κατ' αρχάς, σέβομαι την άποψη του κ. Παραβάτη αλλά και το δικαίωμά του να την εξωτερικεύει. Πλην, όμως, φρονώ, ότι το εν λόγω άρθρο αντιμετωπίζει με άκρα εμπάθεια έναν από τους πιο ξεχωριστούς - για το θετικό του έργο - ιερείς της Ορθοδοξίας μόνο και μόνο επειδή έκρινε τον κ. Πάσσαρη. Και τούτο διότι πουθενά ο π. Γερβάσιος δεν αθωώνει τον κ. Πάσσαρη για τα εγκλήματα, που έχει πράξει άλλως δεν αξιώνει από την πολιτεία να τον αφήσει ατιμώρητο. Η συγχώρεση αποτελεί το ενδεχόμενο επακόλουθο της αμαρτίας, μιας έννοιας συνυφασμένης με το χριστιανισμό, και αποτελεί τη λύτρωση του χριστιανού απ' όσα άνομα έχει διαπράξει, εφόσον η μετάνοιά του είναι ειλικρινής. Και ο π. Γερβάσιος δηλώνει, ότι έχει συγχωρέσει τον κ. Πάσσαρη και ενδεχόμενα θα συναινούσε, αν ο τελευταίος περιεβάλλετο το μοναχικό σχήμα, αλλά πουθενά δεν αναφέρει, ότι θα συναινούσε, εάν αυτό συνέβαινε μετά την αποφυλάκιση του κ. Πάσσαρη από τις ρουμανικές φυλακές και προτού καν δικαστεί για τα αδικήματα, που του αποδίδονται στην Ελλάδα από ελληνικό δικαστήριο.
Εκείνο, όμως, που πιστοποιεί την αρνητική διάθεση, με την οποία ο κ. Παραβάτης αντιμετωπίζει τον π. Γερβάσιο, είναι η άποψή του για το έργο του εν λόγω ιερέα. Πράγματι, ο π. Γερβάσιος έχει ως έργο ζωής την αποφυλάκιση των κρατουμένων, που έχουν καταδικαστεί σε ποινές φυλάκισης μετατραπείσες σε χρηματική ποινή, αλλά και των φυγοποίνων, δηλαδή όσων έχουν καταδικαστεί σε ποινές φυλάκισης και πάλι μετατραπείσες όπως παραπάνω αλλά χωρίς να έχουν παρασταθεί στο δικαστήριο. Πλην, όμως, ο π. Γερβάσιος απλά τηρεί στις περιπτώσεις αυτές το νόμο, ήτοι εφόσον προβλέπεται από την εκδοθείσα καταδικαστική απόφαση η μετατροπή της ποινής σε χρηματική, τότε ο καταδικασθείς έχει τη δυνατότητα, καταβάλλοντας το ορισμένο ποσό, να αφεθεί ελεύθερος. Και αν δεν έχει αυτή τη δυνατότητα ο ίδιος, πας τρίτος μπορεί να καταβάλει αυτό το ποσό. Συνεπώς, ο π. Γερβάσιος ενεργεί καθ' όλα νόμιμα και είναι προς τιμή του, ότι συγκεντρώνει χρηματικά ποσά, προκειμένου να αφεθούν ελεύθεροι άποροι κρατούμενοι.
Παρακάτω, ο παραπάνω αρθρογράφος αναφέρεται στον προσηλυτισμό του π. Γερβασίου στις φυλακές, ώστε να επανδρώσει με πρώην κρατουμένους τα μοναστήρια της επικράτειας. Θα ήταν πολύ διαφωτιστικό το εν λόγω άρθρο, αν ο κ. Παραβάτης φρόντιζε να παραθέσει τα σχετικά στοιχεία, ώστε να αποδείξει το αληθές των ισχυρισμών του. Αλλά κάτι τέτοιο δεν πράττει παρά αρκείται στα περί προσηλυτισμού χωρίς περαιτέρω ανάλυση, ίσως επειδή η πλειονότητα των χριστιανών ιερέων δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιου είδους ανιδιοτελείς χειρονομίες. Δέχομαι, ότι υπάρχει το παράδειγμα της Μητέρας Τερέζας, η οποία είχε κατηγορηθεί για παρόμοιες ενέργειες στα υποτυπώδη νοσοκομεία, που είχε χτίσει στις ταπεινές συνοικίες των ινδικών μεγαλουπόλεων αλλά εκεί, τουλάχιστον, υπήρξαν δημοσιογράφοι, όπως ο Κρίστοφερ Χίτσενς, που ασχολήθηκαν εντατικά με το εν λόγω θέμα και στο τέλος αποκάλυψαν πλείστα όσα στοιχεία, από τα οποία αναφαίνονταν οι προσηλυτιστικές τακτικές της αγιοποιηθείσης μοναχής αλλά και λοιπές κάθε άλλο παρά χριστιανικές παρασπονδίες της ( διαβάστε tvxs.gr/news/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1/%CF%80%CF%81%CF%89%CF%84%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%BD%CE%AF%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B1-%CE%AE-%CE%B4%CE%B9%CF%80%CE%BB%CF%89%CE%BC%CE%AC%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%8D). Κάθε παράδειγμα, όμως, έχει και τις αποδείξεις του. Και στην περίπτωση του π. Γερβασίου δεν υπάρχουν σχετικές αποδείξεις ή, τουλάχιστον, δεν παρατίθενται από τον παραπάνω αρθρογράφο, με αποτέλεσμα οι αποκαλύψεις αυτές να υποβιβάζονται σε συκοφαντίες σε βάρος του εν λόγω ιερέα, τακτική απρεπή για ένα ιστότοπο, ο οποίος έχει καταφερθεί επανειλημμένα κατά των ανάλογων πρακτικών της Εκκλησίας της Ελλάδος αλλά και πολλών προσωπικοτήτων του Χριστιανισμού.
Ουσιαστικά επιχειρείται με το παραπάνω άρθρο- τουλάχιστον έτσι το εξέλαβε ο υποφαινόμενος - μια προσπάθεια σύνδεσης ενός ιερωμένου εγνωσμένης ιεροσύνης, μέχρι αποδείξεως του εναντίου, με το κοινό έγκλημα και δη με το δράστη μερικών ειδεχθών εγκλημάτων. Το παρελθόν του χριστιανισμού, ιδίως της Ορθοδοξίας, βρίθει, άλλωστε, από παρόμοιες καταστάσεις. Μόνο που ο εν λόγω ιερέας απέχει από το να χαρακτηριστεί συνεργός του παραπάνω προσώπου πολλώ δε μάλλον να θεωρηθεί, ότι επαινεί καθ' οιονδήποτε τρόπο την εγκληματική δράστηριότητα του κ. Πάσσαρη. Αναφέρεται υποθετικά κάποια προσηλυτιστική δράση του π. Γερβασίου, καθόσον δεν αποδεικνύεται κάποια σχετική ενέργειά του, ενώ στιγματίζεται η καθαρά χριστιανική άλλως φιλάνθρωπη κίνησή του να καταβάλει το ποσό των ποινών των καταδικασθέντων, προκειμένου αυτοί να αποφυλακιστούν, με το χαρακτηρισμό της ως αποκλειστικά προσηλυτιστικής τακτικής.
Δέχομαι, ότι η Εκκλησία της Ελλάδος αλλά και πολλοί εκ των λειτουργών της καταπατούν καθημερινά το Λόγο του Κυρίου, τον οποίο υποτίθεται, ότι υπηρετούν. Μόνο που μέσα στον εκκλησιαστικό βόρβορο, που τόσο αρνητικά συναισθήματα γεννά σε όσους σκέφτονται ελεύθερα και πέρα από προκαταλήψεις, υπάρχουν κάποιοι χαρακτήρες, που ξεχωρίζουν και επιμένουν να προσφέρουν έργο ζωής, μετουσιώνοντας την Αγάπη σε πράξη. Αρκεί να είμαστε σε θέση να τους ξεχωρισουμε ανάμεσα στο σωρό των παρατύπων θρησκευτικών λειτουργών. Και, κυρίως, να μπορέσουμε να αποδείξουμε, πότε ακόμα και οι φερόμενοι ως ξεχωριστοί ιερείς δεν αποτελούν παρά τμήμα του σωρού αυτού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου