Κατά διαπόμπευσης

Η ιστορία ξεκίνησε από μια ομάδα προσώπων, η οποία θέλησε να γνωστοποιήσει περιπτώσεις εύπορων δυτικοευρωπαίων με παιδοφιλικές τάσεις, που συνήθιζαν να επισκέπτονται μέρη, όπως η Ταϋλάνδη και η Καμπότζη, προκειμένου να ικανοποιήσουν τα γενετήσια ένστικτά τους. Η μέθοδος ήταν απλή : Κάποια στελέχη της ομάδος αυτής ελάμβαναν γνώση, ότι ο τάδε παιδόφιλος θα επισκεπτόταν την τάδε χώρα και το δείνα ανήλικο παιδί και αφού κατελάμβαναν τον παιδόφιλο να αποπειράται να έλθει σε σαρκική συνάφεια με το ανήλικο, τον φωτογράφιζαν και έδιδαν στη δημοσιότητα τα στοιχεία του.

Ουσιαστικά, επρόκειτο για μια μέθοδο, με την οποία η παραπάνω ομάδα θεωρούσε, ότι αποδίδεται δικαιοσύνη σε χώρες, τις οποίες είθισται να επισκέπτονται πρόσωπα με τις τάσεις, που παραπάνω αναφέρονται. Και λαμβάνοντας υπόψη, ότι στις χώρες αυτές η μέριμνα για τα ανήλικα παιδιά των κατώτερων οικονομικών τάξεων είναι επιεικώς ανύπαρκτη και τα μέτρα σε βάρος των παιδόφιλων ποτέ δεν επιβάλλονται, αποτελεί ίσως τη μοναδική περίπτωση, ώστε να παύσει αυτή η απαράδεκτη σεξουαλική εκμετάλλευση. Κυρίως, όμως, αναφερόμαστε σε περιπτώσεις, όπου ο δράστης καταλαμβάνεται, ενώ διαπράττει το αδίκημα.

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια αναφέρθηκαν αρκετά παρόμοια κρούσματα. Και επειδή ως χώρα έχουμε μια κάποια σημαντικότερη εξοικίωση με την τεχνολογία, δημιουργήθηκαν κυκλώματα, που διακινούν διαδικτυακά πορνογραφικό υλικό με πρωταγωνιστές ανηλίκους και των δύο φύλων. Πολλά εξ αυτών έχουν εξαρθρωθεί και τα μέλη τους έχουν τιμωρηθεί με βαρύτατες ποινές, ενώ οι σχετικές υποθέσεις έχουν καταστεί γνωστές μέσω των Μ.Μ.Ε. αλλά και μέσω ομάδων, που ευαισθητοποιούνται σε παρόμοιες καταστάσεις. Η μέθοδος δημοσιεύσεως των ονομάτων των προσώπων, που ενεπλάκησαν σε υποθέσεις σεξουαλικού περιεχομένου με ανηλίκους πρωταγωνιστές επελέγη, προκειμένου, σύμφωνα με τη γνώμη των εμπνευστών, να διαπομπεύονται τα πρόσωπα αυτά, ώστε να αποθαρρύνονται τρίτοι από την τέλεση παρομοίων αδικημάτων.

Πλην, όμως, η συγκεκριμένη μέθοδος έχει ένα πολύ σοβαρό μειονέκτημα, το οποίο οι θερμόαιμοι οπαδοί της διαπόμπευσης δεν φαίνεται να λαμβάνουν υπόψη. Και αυτό είναι το ενδεχόμενο τα πρόσωπα, που κατηγορούνται για συμμετοχή σε τέτοιο κύκλωμα, να αθωωθούν ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων. Προσοχή, δεν αναφέρομαι σε απαλλαγή λόγω δικαστικής πλάνης - την οποία, για να είμαστε ειλικρινείς, μπορούν να την κρίνουν μόνο όσοι παρίστανται στη δίκη - αλλά για περιπτώσεις, όπου οι κατηγορούμενοι αποδειχθηκε, ότι δεν τέλεσαν τα αδικήματα, που τους αποδίδονταν. Ένα πρόσωπο, που έχει αθωωθεί δικαστικά και τελεσίδικα πόσες, άραγε, ελπίδες έχει, ώστε να καθαρίσει το όνομά του, όταν έχει προηγηθεί αυτό το ξεμπρόστιασμα; Αστειεύεστε, φαντάζομαι. Η απαίδευτη κοινωνία μας είναι πρόθυμη να καταδικάσει τον φερόμενο ως δράστη ενός εγκλήματος πολλώ δε μάλλον, όταν το έγκλημα αυτό έχει ιδιαίτερη απαξία, όπως η γενετήσια εκμετάλλευση ανηλίκου, πλην, όμως, δεν μπορεί να αποδεχθεί, ότι ενδέχεται να αθωωθεί κάποιος εκ των κατηγορουμένων. Συμφωνώ, ότι το σύστημα απονομής δικαιοσύνης στη χώρα μας πάσχει σε πολλά θέματα αλλά ακόμα και έτσι οφειλουμε να σεβαστούμε την ετυμηγορία του δικαστηρίου, ιδίως όταν δεν έχουμε αποδείξεις, ότι η απόφαση πάσχει.

Το κυριότερό, όμως, είναι, ότι με τη μέθοδο της δημοσίευσης των ονομάτων των προσώπων, που εμπλέκονται σε τέτοιες υποθέσεις, καταργείται το τεκμήριο της αθωότητας, η υπέρτατη, ίσως, κατάκτηση του νομικού πολιτισμού, στο όνομα μιας πρωτόγονης διαπόμπευσης, που μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω. Δεν παραβλέπω την ευαισθησία όσων επιθυμούν να προστατεύσουν τους ανηλίκους από τη σεξουαλική εκμετάλλευση αλλά απέχει από τη νομιμότητα η δημοσίευση των ονομάτων προσώπων, τα οποία μπορεί να κατηγορούνται για την τέλεση ειδεχθών αδικημάτων αλλά δεν έχουν, ακόμα, δικαστεί και καμμία ευαισθησία δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη δικαιοσύνη. Και καμμία κοινωνία δεν μπορεί να υποκαταστήσει τη Δικαιοσύνη ακριβώς επειδή στερείται της σχετικής κατάρτισης, μέρος της οποίας είναι και η αναγνώριση του τεκμηρίου της αθωότητας, αλλά και της απαραίτητης ψυχραιμίας, για να κρίνει τα όποια αδικήματα.

Για τους λόγους αυτούς, λοιπόν, είμαι κάθετα αντίθετος στη δημοσίευση των ονομάτων των προσώπων, που εμπλέκονται σε τέτοιες υποθέσεις αλλά και γενικότερα. Και όσο περισσότερο φωνάζουν και υιοθετούν τέτοιες μεθόδους οι οπαδοί τους, τόσο περισσότερο θα αποδεικνύουν, ότι και η ατελής δικαιοσύνη είναι προτιμότερη από την απαράδεκτη για την εποχή μας λογική της διαπόμπευσης. Εκτός αν επιθυμούμε να επιστρέψουμε στην εποχή, όπου οι μελλοθάνατοι διαπομπεύονταν από το πλήθος, πριν εκτελεστούν.