Η αποδοχή των μεταναστών, που κατοικούν στην Ελλάδα, από τους γηγενείς, φαίνεται, μεταξύ άλλων, και από την αντιμετώπιση των εθίμων τους από τα ημεδαπά Μ.Μ.Ε. Και επειδή, δυστυχώς, τα μέσα αυτά αποτελούν και μια εικόνα του λαού μας, τα συμπεράσματα για την ανοχή ενός σημαντικού μέρους της ελληνικής κοινωνιας προς τα έθιμα των μεταναστών, που διαμένουν δίπλα από εμάς, είναι μάλλον θλιβερά.
Έτσι, λοιπόν, ναι μεν μας προκαλεί απέχθεια το φαινόμενο των αυτομαστιγούμενων σιιτών μουσουλμάνων, που διαβιούν στην Ελλάδα, στα πλαίσια του εορτασμού της Ασούρα προς τιμή του ιμάμη Χουσεΐν, όπως αυτό παρουσιάστηκε χτες με μελανά χρώματα από ορισμένα Μ.Μ.Ε., το οποίο φαινόμενο χαρακτηρίστηκε ως βάρβαρο,
Άλλα μήπως έχουμε αναλογιστεί, εάν το φαινόμενο του σουβλίσματος του οβελία είναι εξίσου βάρβαρο στα μάτια αρκετών Δυτικών (φίλοι μου, που τήρησαν το εν λόγω έθιμο κατά τα φοιτητικά τους χρόνια στην Αγγλία, έγιναν αποδέκτες έντονων παραπόνων από τους γηγενείς γείτονές τους, οι οποίοι ένοιωσαν αποστροφή στο θέαμα του γδαρμένου και σουβλιζόμενου αμνού) ομού μετά του φαινομένου της μαζικής σφαγής χιλιάδων αμνών τις παραμονές του Πάσχα, προκειμένου να γεμίσουμε τα στερημένα, λόγω νηστείας, νεοελληνικά στομάχια; Ή, μήπως, το έθιμο της σφαγής ζώων με την ευκαιρία διαφόρων εορτασμών, ιδίως κατά τους καλοκαιρινούς μήνες σε διάφορα σημεία της Ελλάδος, προκαλεί λιγότερο αποτροπιασμό σε τρίτους μη Έλληνες αλλά εσχάτως και σε αρκετούς Έλληνες;
Κάθε λαός έχει τις παραδόσεις του και τις τηρεί με διαφόρους τρόπους. Η αισθητική των εκδηλώσεων εορτασμού των παραδόσεων αυτών ποικίλλει και εξαρτάται από τις συνήθειες κάθε λαού, στο μέτρο, που αποδέχεται κανείς την παράδοση ως αφηρημένη έννοια. Η παράδοση μπορεί να είναι σεβαστή, εάν δεν παραβιάζει θεμελιώδη δικαιώματα εκείνου, που την τηρεί ή αναγκάζεται να την τηρήσει. Το ίδιο συμβαίνει και με την ανοχή των τρίτων στις παραδόσεις των άλλων, ήτοι είναι σεβαστή, εφόσον δεν προσβάλλει θεμελιώδη δικαιώματά του. Όταν, όμως, αναφερόμαστε σε μια εορταστική συνήθεια, με σκοπό να κρίνουμε δυσμενώς κάποιο λαό ή κάποια κατηγορία προσώπων, που κατοικούν σε ένα τόπο, όπως, εν προκειμένω, τους οικονομικούς μετανάστες, που προέρχονται από μουσουλμανικές χώρες, τότε πλέον δεν ομιλούμε τόσο για θέμα αισθητικής όσο για θέμα ανοχής προς το διαφορετικό. Δεν εννοώ, ότι πρέπει να μας αρέσει το θέαμα της πληγωμένης πλάτης ενός πιστού έπειτα από τον εορτασμό της Ασούρα, όπως, βέβαια, δεν μπορούμε να εξαναγκάσουμε κάποιο Δυτικό να λατρέψει το θέαμα του σουβλιζόμενου οβελία, αλλά από μόνες τους αυτές οι καταστάσεις δεν πρέπει να αποτελούν κριτήριο, ώστε να αμφισβητήσουμε το δικαίωμα αυτού του προσώπου να ασκεί τα λατρευτικά του καθήκοντα έστω και κατ' αυτό τον τρόπο.
Κυρίως, όμως, το μήνυμα, που εξέπεμψαν τόσο τα Μ.Μ.Ε., που αναφέρθηκαν απαξιωτικά στο φαινόμενο του αυτομαστιγώματος στα πλαίσια της παραπάνω γιορτής, όσο και ατομικά ορισμένοι παρευρισκόμενοι ημεδαποί αλλά και κάποιοι διαδικτυακοί τόποι, ήταν άκρως ελληναράδικο και δεν είχε να κάνει με την αισθητική των διαμαρτυρομένων ημεδαπών αλλά με την άρνησή τους προς το διαφορετικό. Η εκδήλωση του διαφορετικού, έστω και στην ακραία μορφή της, που, όμως, δεν προσβάλλει τα δικαιώματα τρίτων, αποτελεί μια εικόνα, που έπειτα από αρκετά χρόνια συμβιώσεως με οικονομικούς μετανάστες προερχόμενους από μουσουλμανικές χώρες οφείλαμε αν όχι να την έχουμε συνηθίσει τουλάχιστον να την αποδεχόμαστε ως τμήμα της κουλτούρας κάποιων τρίτων προσώπων. Η αποδοκιμασία του τρόπου εκδηλώσεως του παραπάνω εορτασμού, όταν δεν συνοδεύεται από ανάλογη αποδοκιμασία για τον τρόπο, με τον οποίο υλοποιούνται ορισμένες παραδόσεις εν Ελλάδι, συνιστά μεγίστη υποκρισία και επιλεκτική ευαισθησία, καθόσον στρέφεται κατά των απεχθών αισθητικά μορφών εξωτερίκευσης των παραδόσεων ενός λαού, χωρίς να επικαλείται ανάλογη επίταση των συναισθημάτων, όταν οι εκδηλώσεις ενός εορτασμού προέρχονται από ομοεθνείς.
Η αισθητική δεν μπορεί με κανένα τρόπο να υποκαταστήσει το δικαίωμα των τρίτων να εορτάζουν με τον τρόπο τους και εντός των ορίων της νομιμότητας κάποιο έθιμό τους. Και η κρίση, ότι ο τρόπος εκδήλωσης ενός εθίμου, όχι συμπτωματικά τηρούμενου από αλλοδαπούς μουσουλμάνους μετανάστες, είναι αποκρουστικός, είναι υποκριτική και φανερώνει το ρατσισμό, που εντείνεται εσχάτως στην κοινωνία μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου