Η πρόσφατη επίθεση των πολεμικών δυνάμεων του Ισραήλ στη νηοπομπή της ειρήνης και, μάλιστα, σε διεθνή χωρικά ύδατα, πυροδότησε μια σειρά αντιδράσεων στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Η πλειονότητα των κυβερνήσεων των χωρών αυτών αντέδρασε, ενώ πλήθος κόσμου βρήκε την ευκαιρία να βροντοφωνάξει κατά της πολιτικής του Ισραήλ απέναντι στην Παλαιστίνη.
Στη χώρα μας η κυβέρνηση αντέδρασε κατά της ενέργειας αυτής του Ισραήλ και αρκετές οργανώσεις διαδήλωσαν κατά της πολιτικής της χώρας αυτής. Ωστόσο, υπήρξε και αρκετός κόσμος, ο οποίος, με αφορμή το επεισόδιο αυτό, εστράφη όχι μόνο κατά του κράτους του Ισραήλ αλλά και κατά των απανταχού Εβραίων, χρησιμοποιώντας κάθε άλλο παρά ευπρεπείς χαρακτηρισμούς και αποδεχομενος τη λογική της συλλογικής ευθύνης ενός λαού, εν προκειμένω των Εβραίων. Οι δε κοινωνοί αυτής της λογικής επικαλέστηκαν την οργή τους, ώστε να δικαιολογήσουν τη στάση τους.
Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά, που ο κόσμος στη χώρα μας βγαίνει στους δρόμους ή εκφράζει τη διαμαρτυρία του και με άλλους τρόπους για διάφορα ζητήματα. Χαρακτηριστικό ξέσπασμα οργής ήταν και το σύνολο των περιστατικών, που τιτλοφορήθηκαν "ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2008" αλλά και οι πρόσφατες λεκτικές - και όχι μόνο - επιθέσεις σε βάρος πολιτικών προσώπων δημοσίως κ.λπ. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις έγινε λόγος για ξέσπασμα οργής και αγανάκτησης σε βάρος τρίτων προσώπων αλλά και δυσμενών καταστάσεων, η οποία δικαιολογούσε τις όποιες ακρότητες.
Είναι αλήθεια, ότι η εξωτερίκευση της οργής ενδείκνυται, προκειμένου να επέλθει εκτόνωση της εσωτερικής έντασης και εξομάλυνση της καθημερινότητας. Αποτελεί ένα σημαντικό μέσο στα χέρια εκείνων των προσώπων, που συνήθως ευρίσκονται μακρυά από τα κέντρα λήψεως αποφάσεων, προκειμένου να καταδείξουν την αντίθεσή τους σε κάποιες καταστάσεις. Η παγκόσμια ιστορία έχει καταδείξει, ότι από την οργή της λαϊκής μάζας ξεκίνησαν αρκετές επαναστάσεις, οι οποίες ανέτρεψαν καθεστώσες καταπιεστικές και άδικες καταστάσεις και οδήγησαν σε μέτρα προστασίας του δικαίου και των ανθρώπων εν γένει.
Ωστόσο, όμως, στην Ελλάδα η οργή, που τελευταία δείχνει να ξεσπάει ολοένα και περισσότερο, μοιάζει να αποτελεί το Α και το Ω των περισσοτέρων ξεσηκωμένων συμπολιτών μας. Χωρίς να παραγνωρίζω τις ευεργετικές συνέπειες της εξωτερίκευσης της οργής, δεν μπορώ να αγνοήσω την απουσία είτε λογικής κατά το ξέσπασμα της οργής είτε κάποιου δεύτερου σχεδίου, το οποίο θα διαδεχθεί αυτό το ξέσπασμα. Εν ολίγοις, δεν αρνούμαι την οργή ως μέσο έκφρασης της αντίδρασης του κόσμου αλλά δεν μπορώ να την αποδεχθώ ως μόνο και αποκλειστικό μέσο ανατροπής καταστάσεων ή απλά αντίθεσης προς τα κακώς κείμενα είτε της ημεδαπής είτε του εξωτερικού.
Εκείνο, που θεωρώ, ότι λείπει στη χώρα μας, είναι η ψυχραιμία, ώστε να εκτιμηθεί ορθά μια κατάσταση, η οποία μας βρίσκει αντίθετους. Προφανώς κάθε λογικός άνθρωπος αποστρέφεται την άνανδρη επίθεση της πολεμικής μηχανής του Ισραήλ σε βάρος μιας ειρηνικής νηοπομπής αλλά ο ίδιος άνθρωπος οφείλει να καταδικάζει για το περιστατικό αυτό την κυβέρνηση της χώρας αυτής και όχι όλους τους Εβραίους, ως εάν να φταίνε συλλογικά αυτοί για τους κυβερνώντες αυτής της χώρας, χώρια που την πρωτοβουλία των εβραϊκής καταγωγής κατοίκων της Γερμανίας και της Αγγλίας να αποστείλουν καράβι με ανθρωπιστική βοήθεια για τους Παλαιστινίους της Λωρίδας της Γάζας της έφαγε το μαύρο σκοτάδι της οργής, που κατέκλυσε τα μυαλά της πλειονότητας των συμπολιτών μας. Επίσης, οφείλουμε να αποστρεφόμαστε τις καταστάσεις, που κυριαρχούν και έχουν φέρει την Ελλάδα στο άσχημο σημείο, που οι περισσότεροι εξ ημών διαπιστώνουμε, πλην, όμως, η εκδήλωση αυτής της αποστροφής δεν συνοδεύτηκε από κάποιες απόψεις περί του τι πρέπει να γίνει μετά τις όποιες εξωτερικεύσεις αυτής της οργής.
Με άλλα λόγια, για μια, ακόμα, φορά αποδεικνύουμε, ότι προτιμάμε οι περισσότεροι από εμάς εκφράζουμε τον όποιο θυμό μας με κάθε μέσο αλλά δεν μας ενδιαφέρει και ιδιαίτερα να σκεφτόμαστε την περαιτέρω αξιοποίησή του, με σκοπό τη βελτίωση κάποιων καταστάσεων στη χώρα μας. Σε άλλες περιπτώσεις, απλά στρεφόμαστε κατά δικαίων και αδίκων στο όνομα της οργής, αποφεύγοντας να αντιληφθούμε, ότι ακόμα και η οργή έχει τα όριά της και δεν πρέπει να καταφεύγουμε σε ισοπεδώσεις των πάντων. Αλλά όταν ένας λαός αποθεώνει την οργή, τα φαινόμενα αυτά απλά θα συνεχίζονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου