Προχτές είχα την τιμή να δειπνήσω σε ένα φιλικό μου σπίτι. Το ζευγάρι, που με φιλοξένησε, ξεκίνησε με το καλημέρα να παραπονείται για τη δεινή κατάσταση του οικιακού προϋπολογισμού, εξαιτίας της μείωσης των μισθών τους. Και, αφού επεδόθη σε ένα καταιγισμό καταρών προς όσους ευθύνονται για τη μείωση της αγοραστικής τους δύναμης, μου ανακοίνωσαν, ότι προτίθενται να περάσουν τις διακοπές τους στη μαγευτική Σαντορίνη. Στην ερώτησή μου, πως συμβιβάζεται η ελαττωμένη οικονομική κατάσταση με την επίσκεψη σε ένα μέρος, που δε διεκδικεί δάφνες για τις χαμηλές του τιμές, έλαβα την περήφανη απάντηση, ότι αφού δεν βγαίνουν τόσο καλά οικονομικά, τουλάχιστον ας περάσουν καλά σε ένα δημοφιλή προορισμό.
Η λογική, ότι η φτώχεια θέλει καλοπέραση έχει διαποτίσει αναμφίβολα ένα μεγάλο κομμάτι της νεοελληνικής κοινωνίας σε κάθε επίπεδο. Μαθημένοι σε μια υπερκαταναλωτική αντίληψη, αρνούμαστε να μειώσουμε τις δαπάνες μας σε πιο λογικά πλαίσια, ώστε να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολότερες ημέρες, που πρόκειται να έλθουν ελέω οικονομικών μέτρων. Και, ειδικότερα, την καλοκαιρινή περίοδο σπεύδουμε να αποδείξουμε, ότι η πλούσια σε νοήματα γλώσσα μας - τουλάχιστον έτσι τη θέλει ο μύθος - συνοδεύεται από πάμφτωχη σκέψη σχετικά με την αντιμετώπιση της μειωμένης αγοραστικής μας δύναμης. Ήτοι, οι τσουχτερές τιμές σε συγκεκριμένα τουριστικά θέρετρα δεν εμποδίζουν αρκετούς νεοέλληνες να τα επισκεφτούν. Και, βέβαια, μετά την επίσκεψή τους στα μέρη αυτά να ολολύζουν για την αισχοκέρδεια, που τα μαστίζει.
Η παραπάνω κατάσταση καταδεικνύει και την απουσία προσαρμοστικότητας του νεοέλληνα. Μαθημένος και συνηθισμένος σε μια πολυέξοδη άποψη, αρνείται να αποδεχθεί, ότι οφείλει, πλέον, να είναι περισσότερο μετρημένος στα έξοδά του, αποφεύγει να προβεί σε μια έρευνα αγοράς, ώστε ναι μεν να μη στερηθεί τις διακοπές του αλλά, τουλάχιστον, να επισκεφτεί ένα περισσότερο οικονομικό προορισμό και καταλήγει, στο τέλος, να επικαλείται παντός τύπου επιχειρήματα, ώστε να δικαιολογήσει την ευρωβόρα επιλογή του. Κοντολογίς, στη χώρα μας περισσεύουν τα γνωμικά, με τα οποία προβάλλουμε τα πλείστα όσα ελαττώματά μας, απουσιάζει η λογική, ώστε να τα συμμαζέψουμε.
Και το τέλος του καλοκαιριού μας βρίσκει στριμωγμένους οικονομικά αλλά γεμάτους επιχειρήματα, ώστε να ξεσπάσουμε τη ζοχάδα μας για τη σπατάλη, στην οποία επιδιδόμαστε. Αλλά με τέτοια απροθυμία να συμμαζευτούμε, μην εκπλαγούμε, αν οι επόμενοι μήνες μας βρουν ακόμα περισσότερο χρεωμένους αριστερά και δεξιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου