Λένε, πως συγκεντρώνει πλήθη θεατών και τηλεθεατών, που ούτε οι Ολυμπιακοί Αγώνες μαζεύουν και δενέχω λόγο να διαφωνήσω. Αυτές τις μέρες το Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής έχει αποσπάσει την προσοχή των περισσοτέρων. Είναι η μαγεία του ποδοσφαίρου, που μέσα στην απλότητά του χαρίζει υπερθέαμα, αγωνία και συγκινήσεις. Είναι, που το ποδόσφαιρο είναι και θα παραμείνει ο βασιλιάς των σπορ και θα έχει την ανάλογη απήχηση, αφού παραμένει το άθλημα εκείνο, που μπορεί να παίζεται υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Δεν μπορώ να πω, ότι παρακολουθώ κάποια υπερθεαματική διοργάνωση ούτε, όμως, ότι έχω παράπονο απ' όσα έχω δει. Βραζιλία και Ακτή Ελεφαντοστού παρέδωσαν μαθήματα θεαματικού ποδοσφαίρου - έστω και αν το δεύτερο τέρμα του Λούις Φαμπιάνο μύριζε "χέρι" από χιλιόμετρα μακρυά - και, αν έλειπε ο ανεπαρκέστατος διαιτητής, τότε θα μιλούσαμε για "ματσάρα". Χορταστικό ήταν και το παιχνίδι ανάμεσα στην Πορτογαλία και τη Βόρειο Κορέα. Επτά γκολ στο αμυντικογενές σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν είναι σύνηθες φαινόμενο. Κρίμα, που βιάστηκαν οι προπαιτείς ημεδαποί αθλητικολόγοι να θαυμάσουν το όλο στήσιμο των Βορειοκορεατών, εν αντιθέσει με τους δικούς μας. Τέλος, οι Αργεντίνοι έχουν κερδίσει το θαυμασμό των περισσοτέρων ποδοασφαιρόφιλων με τις, έως τώρα, εμφανίσεις της. Όταν έχεις την πολυτέλεια να αφήνεις στον πάγκο παίκτες, όπως ο Μιλίτο, είναι βέβαιο, ότι το υλικό σου προδιαθέτει για πολύ καλή μπάλα.
Η εθνική μας ομάδα μας έκανε να καταπιούμε τη χολή μας με τη νίκη της επί της Νιγηρίας. Οι άσχετοι με το άθλημα και ο απαράδεκτος προπονητής έγιναν παικταράδες και μαιτρ της προπονητικής, αντίστοιχα, μέχρι την επόμενη ήττα, που θα τους επαναφέρει στα αρνητικά στερεότυπα, που έχουμε ετοιμάσει γι' αυτούς. Είμαστε λαός των άκρων, ως γνωστόν.
Αλλά, απ' ό,τι δείχνουν τα πράγματα, δεν έχουμε μόνοι εμείς αυτό το προνόμιο. Ο Νικολά Ανελκά τίναξε στον αέρα την εύθραυστη, απ' όσο φάνηκε, ηρεμία των Γάλλων και αποχώρησε από την ομάδα, αφήνοντας πίσω του συντρίμμια. Η επίθεσή του στον προπονητή του, Ραϊμόν Ντομενέκ, μόνο έκπληξη δεν πρέπει να προκαλεί, αφού ο επιθετικός της Άρσεναλ μόνο για τον πράο και καλοσυνάτο χαρακτήρα του δεν φημίζεται. Αλλά τότε παραμένει η απορία, γιατί τον πήρε μαζί του ο Ντομενέκ; Όταν έχεις να κάνεις με προβληματικούς χαρακτήρες, τότε φροντίζεις, ώστε να εφοδιάζεσαι με τα κατάλληλα μέσα, για να τους χειριστείς. Και ο κ. Ντομενέκ δεν τα διαθέτει, εξ όσων δείχνουν τα πράγματα. Η μπάλα, όμως, πήρε ολόκληρη την Εθνική Γαλλίας, η οποία δεν τα πήγαινε και τόσο καλά στη διοργάνωση, μέχρι στιγμής. Ήταν στραβό το κλίμα, το 'φαγε και ο Ανελκά.
Δύσκολα ξεχωρίζει κάποια ομάδα, πλην της Αργεντινής, η οποία μαγεύει μέσα στο γήπεδο και διχάζει εκτός αυτού με τις δηλώσεις του προπονητή της, Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Για τους εραστές της μπάλας, αυτή η ομάδα ερεθίζει την όραση όσο καμμία άλλη, μέχρι στιγμής. Οι Βραζιλιάνοι τρόμαξαν να κερδίσουν τους Βορειοκορεάτες, οι Γερμανοί τσάκισαν τους Αυστραλούς αλλά την πάτησαν από τους Σέρβους, οι Ιταλοί απογοητεύουν, παραχωρώντας ισοπαλίες σε μέτριες ομάδες, όπως η Νέα Ζηλανδία, οι Γάλλοι τα είπαμε, οι Άγγλοι δεν βρίσκουν γιατρειά ακόμα και με το Φάμπιο Καπέλο στον πάγκο τους, οι Ισπανοί δεν πείθουν, αν και είναι ακόμα νωρίς, και κάποιες μικρές ομάδες, όπως η Γκάνα και η Ελβετία, δείχνουν, γιατί το ποδόσφαιρο είναι το πιο δημοκρατικό άθλημα στον κόσμο.
Και η γιορτή του ποδοσφαίρου συνεχίζεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου