Σε μια εποχή, που καθίσταται επιτακτικός ο σεβασμός των δικαιωμάτων των πάσης φύσεως μειονοτήτων και ζητείται η δημιουργία των κατάλληλων υποδομών, ώστε να είναι δυνατή η προστασία και άσκηση των δικαιωμάτων αυτών, έρχεται αίφνης ένα άρθρο μιας συγγραφέως και διανοουμένης για να αποδείξει, ότι ο σεβασμός αυτός δεν είναι δεδομένος ούτε καν από πρόσωπα, που θα έπρεπε να τον επιδείξουν.
Για το συγγραφικό έργο και τη σκέψη της κας. Τριανταφύλλου οι συστάσεις περιττεύουν. Κοσμοπολίτισσα και πολέμια των στενοκέφαλων αντιλήψεων και των μύθων, που κυριαρχούν στη χώρα μας, αλλά και συγγραφέας πολυδιαβασμένων βιβλίων, η κα. Τριανταφύλλου κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην ελληνική διανόηση και παρέχει όλα τα εχέγγυα, ότι θα προασπίζεται τα δικαιώματα εκείνων των προσώπων, τα οποία αποτελούν μειονότητα σε μια χώρα, που δεν φημίζεται ακριβώς για το σεβασμό προς αυτά.
Στο ανωτέρω άρθρο της, όμως, η κα. Τριανταφύλλου θεωρεί, ότι η ίδρυση ισλαμικών τεμενών θα συμβάλει στη δημιουργία σκοταδιστικών αντιλήψεων μεταξύ των εν Ελλάδι εγκαταβιούντων μουσουλμάνων. Αναφέρει, μάλιστα, ότι η αδυναμία των μουσουλμάνων μεταναστών να μεταβούν στις χώρες της Δύσης και ο εγκλωβισμός τους σε μια χώρα, που δεν τους σέβεται, συντελεί στην καλλιέργεια μίσους. Η καλή συγγραφέας συνδέει ουσιαστικά τη θρησκεία και, συγκεκριμένα, την ίδρυση θρησκευτικών ναών με το μίσος, που μπορεί να αισθάνεται κάποιο πρόσωπο για τον τόπο, που το φιλοξενεί ή από τον οποίο δεν μπορεί να φύγει προς τον προορισμό του.
Κατ' αρχάς, το μίσος δεν ξεπηδάει απαραίτητα από τη θρησκεία. Όσο και αν ορισμένα εδάφια των ιερών κειμένων των διαφόρων θρησκειών, εν προκειμένω του Κορανίου, προσφέρονται για πολεμικές ερμηνείες και συντηρητικές τακτικές, όπως αυτές που με περισσή επιμέλεια προωθεί ο ουαχαβισμός, ωστόσο από μόνη της μια θρησκεία δεν οδηγεί απαραίτητα σε μίση και συρράξεις. Χρειάζονται και τα απαραίτητα διεστραμμένα μυαλά, ώστε να καταφύγει κανείς σε διώξεις και πάσης φύσεως δυσμενή μέτρα σε βάρος των ετεροθρήσκων και ετεροδόξων συνανθρώπων του. Η ιστορία έχει δείξει, ότι τέτοια μυαλά, δυστυχώς, περίσσευαν ανέκαθεν αλλά η γνώστης της ιστορίας κα. Τριανταφύλλου παραβλέπει, ότι δεν έλειψαν και τα φωτισμένα μυαλά αρχόντων, που ακολούθησαν μετριοπαθή και συνετή πολιτική έναντι των λοιπών θρησκειών και δογμάτων και περιόρισαν τους φανατικούς θρησκόληπτους.
Ουσιαστικά, η ερμηνεία της κας. Τριανταφύλλου δαιμονοποιεί όχι μόνο μια θρησκεία, η οποία στη βάση της είναι περισσότερο δημοκρατική και δίκαιη από το χριστιανισμό, αλλά και τις εκδηλώσεις της, θεωρώντας ότι οι η ανέγερση ισλαμικών ναών, οδηγεί οπωσδήποτε στο συντηρητισμό των μουσουλμάνων και στην εντεύθεν αποφυγή τήρησης των νόμων του τόπου, στον οποίο ζουν. Πρόκειται για μια αντίληψη, η οποία φοριέται ιδιαίτερα στις Η.Π.Α., όπου η συγγραφέας έχει περάσει ένα σημαντικό μέρος της ζωής της και η κουλτούρα και ο τρόπος σκέψης της οποίας την έχει επηρεάσει. Η αντίληψη αυτή έχει γίνει περισσότερο έκδηλη μετά τις 11.9.2001 και έχει οδηγήσει στην εν γένει στοχοποίηση του Ισλάμ.
Η ερμηνεία της κας. Τριανταφύλλου μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει σε περιορισμό των θρησκευτικών ελευθεριών των εν Ελλάδι διαβιούντων μουσουλμάνων. Η ύπαρξη παραδειγμάτων από το εξωτερικό, όπου η ίδρυση ισλαμικών ναών οδήγησε στην αποκοπή των μουσουλμάνων από τις κοινωνίες, όπου ζουν, εκτός του ότι γενικεύει, βάζοντας στο ίδιο μισαλλόδοξο τσουβάλι όλους τους μουσουλμάνους, καθόσον υπήρξαν και πολλοί εξ αυτών, που απέφυγαν την κατήχηση και τον εντεύθεν φανατισμό και ενσωματώθηκαν απόλυτα στην κοινωνία, όπου ζούσαν, μπορεί να ερμηνευθεί και ως προσπάθεια αποστέρησης του δικαιώματος να εκδηλώνει κανείς τα λατρευτικά του καθήκοντα σε συγκεκριμένους χώρους, όπου υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες. Όταν η κα. Τριανταφύλλου δηλώνει, ότι "η ανεξιθρησκία είναι ένα δικαίωμα, ο σεβασμός της χώρας υποδοχής είναι μια υποχρέωση " παραλείπει να αναρωτηθεί, πως θα εκδηλωθεί αυτή η ανεξιθρησκεία, όταν δεν υπάρχουν οι πρέποντες λατρευτικοί χώροι, ώστε αυτή να αποκτήσει σάρκα και οστά πολλώ δε μάλλον η σύνδεση της υποχρέωσης του σεβασμού προς τη χώρα φιλοξενίας με την άρνηση αυτής να χτίσει ένα τζαμί είναι παράλογη και ουσιαστικα οδηγεί σε καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των θρησκευτικών μειονοτήτων. Ήδη η χώρα μας έχει καταδικαστεί για παρόμοιες περιπτώσεις (Υπόθεση Κοκκινάκη κατά Ελλάδας στο Ε.Δ.Δ.Α.), οπότε περιττεύει να αναφέρουμε, ποια θα είναι η τύχη της, αν υιοθετήσει την άποψη της κας. Τριανταφύλλου.
Η προοδευτική κοινωνία της κας. Τριανταφύλλου είναι μια απόλυτα κοσμική κοινωνία, όπου απουσιάζουν οι θρησκευτικές πιέσεις. Ακόμα και στις λιγότερο επηρεαζόμενες από τη θρησκεία κοινωνίες, όμως, οι οποίες προσεγγίζουν το παραπάνω πρότυπο, τα δικαιώματα όσων επιθυμούν να θρησκεύονται ή έστω εκκλησιάζονται γινονται σεβαστά και ανεγείρονται ναοί, προκειμένου να ασκεί ο πιστός τα λατρευτικά του καθήκοντα. Υπάρχουν, για παράδειγμα, ελληνορθόδοξοι ναοί ακόμα και σε πόλεις του εξωτερικού, όπου οι χριστιανοί ορθόδοξοι είναι ελάχιστοι, ακόμα και ανύπαρκτοι. Δεν γνωρίζω, πότε θα φτάσουμε στην εποχή, όπου η θρησκεία θα αποτελεί παρελθόν και η εκκοσμίκευση της κοινωνίας θα είναι απόλυτη. Μέχρι τότε, όμως, θεωρώ, οτι υπάρχει υποχρέωση του κράτους να σέβεται τα θρησκευτικά δικαιώματα, όσων κατοικούν στο εσωτερικό του.
Η μισαλλοδοξία του πιστού πηγάζει περισσότερο από την προκατάληψη, με την οποία τον αντιμετωπίζει ο ετερόθρησκος/ ετερόδοξος ενίοτε και ο άθεος/άθρησκος. Η γκετοποίηση των μουσουλμάνων σε πολλές δυτικοευρωπαϊκές χώρες οδήγησε στην περιθωριοποίησή τους, αφού στις υποβαθμισμένες περιοχές, όπου ζούσαν, οι πιθανότητες μορφωτικής και επαγγελματικής ανέλιξης ήταν ελάχιστες, χωρίς να παραβλέπουμε, ότι όσοι κατάφεραν να ξεφύγουν από το στενό κλοιό του γκέτο, έπρεπε να κοπιάσουν δύο φορές περισσότερο από τους γηγενείς, οι οποίοι τους έβλεπαν ως τους; ξένους, που ήλθαν να τους πάρουν τις δουλειές. Ένα πρόσωπο, το οποίο τυγχάνει τέτοιας αντιμετώπισης, αυτόματα αντιλαμβάνεται, ότι είναι διαφορετικός και, αν δεν έχει τα κατάλληλα αντισώματα, ώστε να αντιπαλέψει αυτή την προκατάληψη, τότε είναι εύκολο να παρασυρθεί από τα κελεύσματα των θρησκόληπτων ομοθρήσκων του και να αρνηθεί την όποια ενσωμάτωσή του στη δυτική κοινωνία. Χωρίς να παραγνωρίζω τις πιθανές παρενέργειες από την ίδρυση ενός ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα, δεν τις θεωρώ δεδομένες και αναπόφευκτες. Φρονώ, λοιπόν, ότι, όσο και αν επιβάλλεται το ανήσυχο πνεύμα της κας. Τριανταφύλλου να βομβαρδίζει τις διαφορετικές απόψεις της κοινωνίας μας και να επισημαίνει τις προβληματικές αποφύσεις, που προκύπτουν από την άσκηση ενός θεμελιώδους δικαιώματος και τις διευκολύνσεις, που η πολιτεία οφείλει να παρέχει στην άσκηση αυτή, μια κοινωνία, που θέλει να λέγεται πολιτισμένη και να σέβεται την ετερότητα, οφείλει να προστατεύει τα δικαιώματα των μειονοτήτων της. Αλλιώς μπορεί να παραδειγματιστεί απ' όσα συνέβησαν και συμβαίνουν σε όσες κοινωνίες συντάσσονται με τα λεγόμενα της κας. Τριανταφύλλου.
Για το συγγραφικό έργο και τη σκέψη της κας. Τριανταφύλλου οι συστάσεις περιττεύουν. Κοσμοπολίτισσα και πολέμια των στενοκέφαλων αντιλήψεων και των μύθων, που κυριαρχούν στη χώρα μας, αλλά και συγγραφέας πολυδιαβασμένων βιβλίων, η κα. Τριανταφύλλου κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην ελληνική διανόηση και παρέχει όλα τα εχέγγυα, ότι θα προασπίζεται τα δικαιώματα εκείνων των προσώπων, τα οποία αποτελούν μειονότητα σε μια χώρα, που δεν φημίζεται ακριβώς για το σεβασμό προς αυτά.
Στο ανωτέρω άρθρο της, όμως, η κα. Τριανταφύλλου θεωρεί, ότι η ίδρυση ισλαμικών τεμενών θα συμβάλει στη δημιουργία σκοταδιστικών αντιλήψεων μεταξύ των εν Ελλάδι εγκαταβιούντων μουσουλμάνων. Αναφέρει, μάλιστα, ότι η αδυναμία των μουσουλμάνων μεταναστών να μεταβούν στις χώρες της Δύσης και ο εγκλωβισμός τους σε μια χώρα, που δεν τους σέβεται, συντελεί στην καλλιέργεια μίσους. Η καλή συγγραφέας συνδέει ουσιαστικά τη θρησκεία και, συγκεκριμένα, την ίδρυση θρησκευτικών ναών με το μίσος, που μπορεί να αισθάνεται κάποιο πρόσωπο για τον τόπο, που το φιλοξενεί ή από τον οποίο δεν μπορεί να φύγει προς τον προορισμό του.
Κατ' αρχάς, το μίσος δεν ξεπηδάει απαραίτητα από τη θρησκεία. Όσο και αν ορισμένα εδάφια των ιερών κειμένων των διαφόρων θρησκειών, εν προκειμένω του Κορανίου, προσφέρονται για πολεμικές ερμηνείες και συντηρητικές τακτικές, όπως αυτές που με περισσή επιμέλεια προωθεί ο ουαχαβισμός, ωστόσο από μόνη της μια θρησκεία δεν οδηγεί απαραίτητα σε μίση και συρράξεις. Χρειάζονται και τα απαραίτητα διεστραμμένα μυαλά, ώστε να καταφύγει κανείς σε διώξεις και πάσης φύσεως δυσμενή μέτρα σε βάρος των ετεροθρήσκων και ετεροδόξων συνανθρώπων του. Η ιστορία έχει δείξει, ότι τέτοια μυαλά, δυστυχώς, περίσσευαν ανέκαθεν αλλά η γνώστης της ιστορίας κα. Τριανταφύλλου παραβλέπει, ότι δεν έλειψαν και τα φωτισμένα μυαλά αρχόντων, που ακολούθησαν μετριοπαθή και συνετή πολιτική έναντι των λοιπών θρησκειών και δογμάτων και περιόρισαν τους φανατικούς θρησκόληπτους.
Ουσιαστικά, η ερμηνεία της κας. Τριανταφύλλου δαιμονοποιεί όχι μόνο μια θρησκεία, η οποία στη βάση της είναι περισσότερο δημοκρατική και δίκαιη από το χριστιανισμό, αλλά και τις εκδηλώσεις της, θεωρώντας ότι οι η ανέγερση ισλαμικών ναών, οδηγεί οπωσδήποτε στο συντηρητισμό των μουσουλμάνων και στην εντεύθεν αποφυγή τήρησης των νόμων του τόπου, στον οποίο ζουν. Πρόκειται για μια αντίληψη, η οποία φοριέται ιδιαίτερα στις Η.Π.Α., όπου η συγγραφέας έχει περάσει ένα σημαντικό μέρος της ζωής της και η κουλτούρα και ο τρόπος σκέψης της οποίας την έχει επηρεάσει. Η αντίληψη αυτή έχει γίνει περισσότερο έκδηλη μετά τις 11.9.2001 και έχει οδηγήσει στην εν γένει στοχοποίηση του Ισλάμ.
Η ερμηνεία της κας. Τριανταφύλλου μπορεί κάλλιστα να οδηγήσει σε περιορισμό των θρησκευτικών ελευθεριών των εν Ελλάδι διαβιούντων μουσουλμάνων. Η ύπαρξη παραδειγμάτων από το εξωτερικό, όπου η ίδρυση ισλαμικών ναών οδήγησε στην αποκοπή των μουσουλμάνων από τις κοινωνίες, όπου ζουν, εκτός του ότι γενικεύει, βάζοντας στο ίδιο μισαλλόδοξο τσουβάλι όλους τους μουσουλμάνους, καθόσον υπήρξαν και πολλοί εξ αυτών, που απέφυγαν την κατήχηση και τον εντεύθεν φανατισμό και ενσωματώθηκαν απόλυτα στην κοινωνία, όπου ζούσαν, μπορεί να ερμηνευθεί και ως προσπάθεια αποστέρησης του δικαιώματος να εκδηλώνει κανείς τα λατρευτικά του καθήκοντα σε συγκεκριμένους χώρους, όπου υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες. Όταν η κα. Τριανταφύλλου δηλώνει, ότι "η ανεξιθρησκία είναι ένα δικαίωμα, ο σεβασμός της χώρας υποδοχής είναι μια υποχρέωση " παραλείπει να αναρωτηθεί, πως θα εκδηλωθεί αυτή η ανεξιθρησκεία, όταν δεν υπάρχουν οι πρέποντες λατρευτικοί χώροι, ώστε αυτή να αποκτήσει σάρκα και οστά πολλώ δε μάλλον η σύνδεση της υποχρέωσης του σεβασμού προς τη χώρα φιλοξενίας με την άρνηση αυτής να χτίσει ένα τζαμί είναι παράλογη και ουσιαστικα οδηγεί σε καταστρατήγηση των δικαιωμάτων των θρησκευτικών μειονοτήτων. Ήδη η χώρα μας έχει καταδικαστεί για παρόμοιες περιπτώσεις (Υπόθεση Κοκκινάκη κατά Ελλάδας στο Ε.Δ.Δ.Α.), οπότε περιττεύει να αναφέρουμε, ποια θα είναι η τύχη της, αν υιοθετήσει την άποψη της κας. Τριανταφύλλου.
Η προοδευτική κοινωνία της κας. Τριανταφύλλου είναι μια απόλυτα κοσμική κοινωνία, όπου απουσιάζουν οι θρησκευτικές πιέσεις. Ακόμα και στις λιγότερο επηρεαζόμενες από τη θρησκεία κοινωνίες, όμως, οι οποίες προσεγγίζουν το παραπάνω πρότυπο, τα δικαιώματα όσων επιθυμούν να θρησκεύονται ή έστω εκκλησιάζονται γινονται σεβαστά και ανεγείρονται ναοί, προκειμένου να ασκεί ο πιστός τα λατρευτικά του καθήκοντα. Υπάρχουν, για παράδειγμα, ελληνορθόδοξοι ναοί ακόμα και σε πόλεις του εξωτερικού, όπου οι χριστιανοί ορθόδοξοι είναι ελάχιστοι, ακόμα και ανύπαρκτοι. Δεν γνωρίζω, πότε θα φτάσουμε στην εποχή, όπου η θρησκεία θα αποτελεί παρελθόν και η εκκοσμίκευση της κοινωνίας θα είναι απόλυτη. Μέχρι τότε, όμως, θεωρώ, οτι υπάρχει υποχρέωση του κράτους να σέβεται τα θρησκευτικά δικαιώματα, όσων κατοικούν στο εσωτερικό του.
Η μισαλλοδοξία του πιστού πηγάζει περισσότερο από την προκατάληψη, με την οποία τον αντιμετωπίζει ο ετερόθρησκος/ ετερόδοξος ενίοτε και ο άθεος/άθρησκος. Η γκετοποίηση των μουσουλμάνων σε πολλές δυτικοευρωπαϊκές χώρες οδήγησε στην περιθωριοποίησή τους, αφού στις υποβαθμισμένες περιοχές, όπου ζούσαν, οι πιθανότητες μορφωτικής και επαγγελματικής ανέλιξης ήταν ελάχιστες, χωρίς να παραβλέπουμε, ότι όσοι κατάφεραν να ξεφύγουν από το στενό κλοιό του γκέτο, έπρεπε να κοπιάσουν δύο φορές περισσότερο από τους γηγενείς, οι οποίοι τους έβλεπαν ως τους; ξένους, που ήλθαν να τους πάρουν τις δουλειές. Ένα πρόσωπο, το οποίο τυγχάνει τέτοιας αντιμετώπισης, αυτόματα αντιλαμβάνεται, ότι είναι διαφορετικός και, αν δεν έχει τα κατάλληλα αντισώματα, ώστε να αντιπαλέψει αυτή την προκατάληψη, τότε είναι εύκολο να παρασυρθεί από τα κελεύσματα των θρησκόληπτων ομοθρήσκων του και να αρνηθεί την όποια ενσωμάτωσή του στη δυτική κοινωνία. Χωρίς να παραγνωρίζω τις πιθανές παρενέργειες από την ίδρυση ενός ισλαμικού τεμένους στην Αθήνα, δεν τις θεωρώ δεδομένες και αναπόφευκτες. Φρονώ, λοιπόν, ότι, όσο και αν επιβάλλεται το ανήσυχο πνεύμα της κας. Τριανταφύλλου να βομβαρδίζει τις διαφορετικές απόψεις της κοινωνίας μας και να επισημαίνει τις προβληματικές αποφύσεις, που προκύπτουν από την άσκηση ενός θεμελιώδους δικαιώματος και τις διευκολύνσεις, που η πολιτεία οφείλει να παρέχει στην άσκηση αυτή, μια κοινωνία, που θέλει να λέγεται πολιτισμένη και να σέβεται την ετερότητα, οφείλει να προστατεύει τα δικαιώματα των μειονοτήτων της. Αλλιώς μπορεί να παραδειγματιστεί απ' όσα συνέβησαν και συμβαίνουν σε όσες κοινωνίες συντάσσονται με τα λεγόμενα της κας. Τριανταφύλλου.
8 σχόλια:
Θαυμάζω το κουράγιο που επιδεικνύεις συνεχίζοντας να αντιμάχεσαι τέτοιες απίστευτες και επικίνδυνες ανοησίες.
Όταν ακούω ή διαβάζω θέσεις ανθρώπων με ανθωπιστική παιδεία, (υπερασπιστών κατά τα άλλα των ελευθεριών ανθρώπων και πολιτών), οι οποίες είναι καταφανώς μισαλλόδοξες και ξενοφοβικές μεταχειριζόμενες τις απλοϊκότερες γενικεύσεις, μου ανεβαίνει όλο το αίμα στο κεφάλι. Μετά το σκύβω μέχρι να αγγίξει το στήθος μου και μουρμουρίζω προσευχές προς την Ανίκητη Βλακεία.
Πολύ λιγότερο συγχίζομαι, όταν ακούω παρόμοιες αντιλήψεις από "αμόρφωτους". Συνήθως μέσα σε 10 λεπτά μπορείς να του εξηγήσεις εύκολα, ότι τα πράγματα δεν είναι όσο απλοϊκά φαίνονται.
Μόνο σε ένα σημείο θα διαφωνήσω εν μέρει μαζί σου. Αν και δεν θα είχα αντίρρηση να χτίσει το ελληνικό κράτος ένα τζαμί στην Αθήνα, δεν το θεωρώ υποχρέωσή του. Υποχρέωση του είναι να διασφαλίζει το δικαίωμα των μουσουλμάνων να εγείρουν τζαμιά - όχι να τα κτίζει το ίδιο.
Ούννε Βελανιδοφάγε,
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια! Αν η κα. Τριανταφύλλου ήταν κάποια αμόρφωτη γυναίκα, δεν θα μου προκαλούσε ενδιαφέρον το σχόλιό της για την ανέγερση του τζαμιού. Επειδή, όμως, διαθέτει εξαιρετική μόρφωση και, κυρίως, έχει δώσει το δικό της αγώνα κατά της μισαλλοδοξίας, που διακατέχει ένα σημαντικό τμήμα του ελληνικού λαού, μου προκάλεσε αρνητική εντύπωση η τοποθέτησή της στο θέμα αυτό.
Για το θέμα των εξόδων της έγερσης ενός τζαμιού, πιστεύω, ότι από τη στιγμή, που ο μουσουλμάνος, Έλληνας ή μη δεν έχει σημασία, φορολογείται και έχει τις ίδιες υποχρεώσεις με τους υπολοίπους κατοίκους της χώρας μας, τότε δικαιούται να ζητήσει την κρατική οικονομική αρωγή.
Ως άθρησκο και φορολογούμενο δεν με ενθουσιάζει καθόλου η προοπτική της "επένδυσης" κρατικού χρήματος σε ναούς οποιουδήποτε θρησκεύματος.
Στην περίπτωση των μουσουλμάνων της Αθήνας δεν θα με ενοχλούσε μια εξαίρεση, με την έννοια μιας φιλικής χειρονομίας σε καιρούς χαλεπούς και ξενοφοβικούς.
Απόσο γνωρίζω όμως, η φορολόγηση δεν συνεπάγεται δικαίωμα οικονομικής αρωγής σε θρησκευτικά ζητήματα. Με την ίδια λογική κάποιοι φανατικοί οπαδοί ομάδων ποδοσφαίρου απαιτούν/-σαν την κρατική συνδρομή για να μην χρεοκοπήσουν οι ομάδες τους.
Αντιθέτως το κράτος θα όφειλε να διαχωρίζεται και να αποστασιοποιείται εντελώς από κάθε θρησκεία. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα.
@ Ούννε Βελανιδοφάγε
Αποτελεί υποχρέωση ενός κράτους, που στην προμετωπίδα του Συντάγματός του έχει, μεταξύ άλλων, και την ανεξιθρησκεία, να βοηθάει τους πιστούς πάσης θρησκείας και παντός δόγματος να εκτελούν τα λατρευτικά τους καθήκοντα. Αφ' ης στιγμής, μάλιστα, η Ελλάδα έχει κάποιους μουσουλμάνους, οι οποίοι δεν έχουν τους δέοντες χώρους για τα καθήκοντά τους αυτά, βρίσκω επιτακτική την ανάγκη να τους συνδράμει το κράτος.
Η αποστασιοποίηση του κράτους αφορά την υποχρέωσή του να μη θρησκεύεται. Για παράδειγμα, αφορά την απομάκρυνση των θρησκευτικών συμβόλων από κάθε δημόσια υπηρεσία.Από εκεί και πέρα οφείλει να βοηθάει τους κατοίκους του να λατρεύουν όποιο θεό θέλουν.
Η ανεξιθρησκεία ορίζεται, απ όσο γνωρίζω, ως το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να ασκεί ανεμπόδιστα την θρησκευτική του λατρεία, ανεξαρτήτος θρησκεύματος. Συμπεριλαμβάνει κρατική προστασία αλλά όχι επιδότητηση ή άλλου είδους ενεργή βοήθεια. Αν βρεις άλλον ορισμό σε παρακαλώ να μου τον υποδείξεις καθώς και την πηγή του.
@ Ούννε Βελανιδοφάγε
Ως ανεξιθρησκεία ορίζεται, όντως, το δικαίωμα κάθε προσώπου να πιστεύει όποια θεότητα θέλει ανεμπόδιστος και να εκτελεί τα σχετικά λατρευτικά του καθήκοντα χωρίς προβλήματα. Δεν διαφωνώ, λοιπόν, με την άποψή σου περί ανεξιθρησκείας. Αλλά θεωρώ, δίνοντας μια μάλλον διασταλτική ερμηνεία στην έννοια αυτή, ότι το κράτος έχει υποχρέωση να βοηθάει τα πρόσωπα να ασκούν τα λατρευτικά τους καθήκοντα. Άλλως ποιό είναι άραγε το νόημα της ανεξιθρησκείας, όταν δεν υπάρχουν λατρευτικοί χώροι των πιστών άλλων θρησκειών εκτός της επικρατούσης;
Εν πάσει περιπτώσει, εφόσον θεωρούμε, ότι το κράτος δεν πρέπει να θρησκεύεται, τότε μάλλον μπορούμε να δεχθούμε, ότι δεν πρέπει να επιδοτεί οικονομικά τις πάσης φύσεως θρησκείες. Αλλά, όταν μια θρησκευτική μειονότητα στη χώρα μας αποτελείται, ως επί το πλείστον, από φτωχούς ανθρώπους - οι μουσουλμάνοι της Θράκης είναι από τους φτωχότερους και πιο αμόρφωτους συμπολίτες μας - τότε βρίσκω λιγάκι σκληρό να μην επιδοτείται από το κράτος η ανέγερση των ναών τους (αναφέρομαι στο δικαίωμά τους να χτίζουν τεμένη και εκτός Θράκης, όπως για παράδειγμα στο Γκάζι, όπου ζουν πάρα πολλοί από αυτούς).
Όπως είπα και νωρίτερα, δεν θα με ενοχλούσε μια "εξαίρεση" στην περίπτωση των μουσουλμάνων της Αθήνας. Η ανέγερση βέβαια ενός τζαμιού από το κράτος δεν θα έλεινε τα προβλήματα των εν Αθήναις πιστών, διότι απλούστατα είναι πάρα πολλοί. Εν μέρει δηλαδή θα επρόκειτο για μια συμβολική κίνηση, με την οποία δεν θα είχα κανένα πρόβλημα.
Κατά τα άλλα δεν θεωρώ ότι το κράτος είναι όντως ανεξίθρησκο, δεδομένου ότι μισθοδοτεί χ.ο. κληρικούς και δεν ξέρω κι εγώ ποιους άλλους - αυτό με ενοχλεί πολύ ως πολίτη και φορολογούμενο. Αυτό όμως είναι άλλο ζήτημα.
@ Ούννε Βελανιδοφάγε
Ομολογουμένως δεν έχουμε ανεξίθρησκο κράτος, αφού αυτό πληρώνει από τον κρατικό κορβανά τους λειτουργούς της Χριστιανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Πάντως συμφωνώ μαζί σου, ότι αποτελεί μια χειρονομία καλής θέλησης εκ μέρους της πολιτείας η ανέγερση τζαμιού στην Αθήνα.
Δημοσίευση σχολίου