Δημοφιλείς αναρτήσεις

Σάββατο 30 Απριλίου 2011

Με ένα ήρωα ξεχνιέμαι

Προ μερικών ετών προστέθηκε το όνομα του Κωνσταντίνου Κουκίδη στους ήρωες των χρόνων της Κατοχής. Ο Κουκίδης φέρεται, ότι ήταν εκείνος ο στρατιώτης, που, όταν υπεστάλη η ελληνική σημαία από το βράχο της Ακρόπολης, την πήρε στα χέρια του και πήδηξε μαζί της στο κενό. Η εν λόγω ιστορία αναπαρήχθη πάμπολλες φορές, ο Κουκίδης ανηγορεύθη σε άγνωστο ήρωα της ιστορίας μας, ακούστηκαν οι γνωστές κραυγές περί της πραγματικής ιστορίας της Ελλάδος, που μένει αφανής, διότι μας την κρύβουν (ποίοι, άραγε;) και πολλά άλλα.
Στην πραγματικότητα, ο συγκεκριμένος ήρωας δεν υπήρξε ποτέ. Αποτελεί μια επινόηση, που σκοπό έχει να προσθέσει ένα, ακόμα, ηρωικό πρόσωπο πλάι στους πολλούς Έλληνες, που έπεσαν στη διάρκεια της Κατοχής ή επετέλεσαν ηρωικά κατορθώματα και επέζησαν. Το άρθρο του Ιού της "Ε" υπήρξε καθοριστικό, διότι έδωσε ένα σημαντικό πλήγμα στο μύθο Κουκίδη, χωρίς, ωστόσο, να τον αποτελειώσει. Απόδειξη αποτελεί και η πρόσφατη έμπνευση του αρθρογράφου του "ΒΗΜΑΤΟΣ" να παρουσιάσει το συγκεκριμένο ανύπαρκτο πρόσωπο ως ένα, ακόμα, λησμονημένο ήρωα της νεότερης ιστορίας μας.
Η αλήθεια είναι, ότι στις μέρες μας η διάχυση της πληροφορίας είναι τέτοια, που εύκολα μπορεί, όποιος έχει χρόνο και διάθεση, ενίοτε και χρήματα, να ανακαλύψει ποια πρόσωπα και γεγονότα είναι αληθινά και ποια επινοήθηκαν. Η πικρή πραγματικότητα, όμως, θέλει την πλειονότητα των Ελλήνων να βδελύσσονται όχι μόνο τη μελέτη αλλά ακόμα και την ιδέα να ανοίξουν ένα βιβλίο. Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, ο Κουκίδης θα ήταν ένας, ακόμα, αστικός μύθος.
Η αλήθεια, όμως, είναι πιο περίπλοκη και δεν έχει διαμορφωθεί μόνο λόγω της παροιμιώδους αλλεργίας του Έλληνα με το διάβασμα. Στην πραγματικότητα, από καταβολής νεοελληνικού κράτους, κατεβλήθησαν προσπάθειες, ώστε να εμφανιστούν πρόσωπα με σημαντική προσφορά στο έθνος ως παραδείγματα προς μίμηση. Κάτι, δηλαδή, σαν τους θετικούς ήρωες των καθεστώτων του κάποτε υπαρκτού σοσιαλισμού, πασπαλισμένα με την άχλυ του μύθου, με θολό παρελθόν και ανεπιβεβαίωτη ύπαρξη. Άλλοτε, υπαρκτά πρόσωπα εμφανίστηκαν με γυαλισμένο παρελθόν και αποκαθαρμένη από ανεπιθύμητες ενέργειες δράση. Σε ένα ταλαίπωρο, πάμφτωχο και καθυστερημένο σε κάθε τομέα νεοελληνικό κράτος η ύπαρξη τέτοιων ηρώων λειτούργησε παρηγορητικά. Στη θύμηση του τάδε ηρωικά πεσόντος προσώπου ο νεοέλληνας ξέφευγε από την οικτρή πραγματικότητα και ανέβαινε στα ουράνια με τη σκέψη, ότι υπαγόταν στο ίδιο εθνικό συλλογικό υποσυνείδητο με λαμπρά και γεμάτα αυταπάρνηση πρόσωπα. Και να πει κανείς, ότι στερούνταν η χώρα μας ηρώων!
Ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει από τις απαρχές του νεοελληνικού κράτους μέχρι σήμερα. Η συνήθεια του Έλληνα να βρίσκει απάγκιο σε ανύπαρκτους ήρωες, προκειμένου να παρηγορείται για τη μαυρίλα του, συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς, οι οποίοι δεν αποκλείεται να ενταθούν αυτό τον καιρό, λόγω οικονομικής κρίσης. Η ύπαρξη τεκμηρίων, που αποδεικνύουν ατράνταχτα, ότι οι ήρωές του είναι ανύπαρκτοι τον αφήνουν παγερά αδιάφορο. Η αμφισβήτηση παραμένει γι' αυτόν terra incognita. Απομένει μόνο ένα πείσμα, το οποίο δεν είναι απλά συνήθεια αλλά ενσυνείδητη επιλογή να υποστηρίζονται καταστάσεις, που ποτέ δεν έλαβαν χώρα.
Σε μια χώρα, η οποία είχε ανέκαθεν την ανάγκη να παράγει και τιμά ήρωες, η ύπαρξη ανύπαρκτων προσώπων, όπως ο Κουκίδης, συνεχίζεται. Και αν εφημερίδες, όπως το "ΒΗΜΑ", που, τέλος πάντων, έχουν θεωρητικά καλύτερη πρόσβαση στην πληροφορία, υποπίπτουν στο ολίσθημα να μνημονεύσουν ως αληθινό τον Κουκίδη, δεν μπορούμε να περιμένουμε διαφορετική στάση από τον υπόλοιπο κόσμο.

10 σχόλια:

ange-ta είπε...

Βέβαια ο ιός! Αυτοί που ξέρουν ιστορία περισσότερο απο τον καθένα. Αυτοί που απο την ώρα που ξυπνάνε μέχρι να πάνε για ύπνο σκέφτονται τι θα βρούν να απομυθοποιήσουν, να μας μιλήσουν για την "αληθινή" ιστορία, που μονο αυτοί κατέχουν, να μας ανοίξουν τα μάτια για την αληθινή Ελλάδα που μόνο αυτοί γνωρίζουν, ενώ όλοι οι υπόλοιποι είναι αμόρφωτοι.

Ποιοι μα την αλήθεια είναι αυτοί, που μιλάν με τέτοια έπαρση; Ποιό είναι το μορφωτικό τους υπόβαθρο; Γιατι εγω ΜΟΝΟ μια απέραντη αμορφωσιά και ξεκατινιασμα βλέπω.

Θα σε συμβούλευα να διαβάσει τον Λύκ Φερρύ, περί μύθων και ηρώων, εκτός αν θεωρείς τον Λυκ Φερρύ αμόρφωτο!!!

Ευτυχώς που διαβάζουμε και καμία προσωπικότητα διεθνούς εμβέλειας και συνερχόμαστε απο τις αηδίες και τα ξεράσματα των "ιών" και του "ράδιο αρβύλα"

Απροπο, ξαναγράφει ο ιός στην Ε?

περιούσιος είπε...

@ange-ta

Κοίτα, έχει κάποια τρωτά σημεία η αρθρογραφία τους αλλά, συνήθως, το ψάχνουν καλά το θέμα. Εν προκειμένω, το όνομα του Κουκίδη δεν αναφερόταν καθόλου μέχρι και πριν από μερικά χρόνια, ακόμα και από ιστορικούς αλλεργικούς στην Αριστερά, που τόλμησαν να αναφέρουν τον κ. Γλέζο την εποχή, που διωκόταν λόγω φρονημάτων. Ούτε το όνομά του αναφέρεται στα αρχεία του Γενικού Επιτελείου Στρατού της εποχής εκείνης ούτε τίποτα! Εντέλει, ένα πράγμα, που ποτέ δεν έλλειψε στην Ελλάδα, ήταν οι ήρωες. Εξ αυτού του λόγου, λοιπόν, δεν υπάρχει λόγος να επινοούμε ήρωες, που στην πραγματικότητα δεν υπήρξαν ούτε ως οντότητες.
Θα διαβάσω Λυκ Φερρί, τον οποίο ομολογώ, ότι δεν έχω διαβάσει, συνεπώς δεν μπορώ να τον κρίνω αμόρφωτο.
Όχι, δεν αρθρογραφεί, πλέον. Υπάρχουν στο Διαδίκτυο κάποια κείμενά του αλλά ως ομάδα δημοσιογράφων δεν αρθρογραφεί στην "Ε".

ange-ta είπε...

Luc Ferry,
2. Η σοφία των μύθων, είναι το βιβλίο και το προηγούμενο Nr 1. περί φιλοσοφίας είναι εξαίρετο.

Ήρωες από την Ελλάδα δεν λείπουν, τόσο πραγματικοί όσο και φανταστικοί και εκεί είναι το μεγαλείο μας γιατί αυτός είναι ένας τρόπος να διάγεις ηθικό βίο σε κοσμική αντίληψη και όχι θρησκευτική!

Ωστόσο ο κάθε ιός, μάγκες εκ προοιμίου, δεν κάνουν τίποτ' άλλο απο το να θέλουν να αμαυρώσουν κάθε τι με την χυδαιότητα τους. Βουτηγμένοι οι ίδιοι στην σημερινή λάσπη της απαξίωσης των πάντων θέλουν να σύρουν μαζί τους ότι υπάρχει ακόμα όρθιο και ιερό.
Τι άλλο απο χυδαιότητα μπορεί να είναι αυτό;

Και όλοι εσείς που πιθανόν να έχετε καλές προθέσεις παίζετε το παιχνίδι τους, από φόβο μήπως μείνετε εκτός του φωτισμού!
Για τον Κουκκίδη, δεν θα μιλήσω, γιατί δεν είναι εκεί το θέμα όπως καταλαβαίνεις!
Είναι απλώς ένα παράδειγμα τόσο τρανταχτό!
Δεν μιλάμε για το μνημόνιο, αλλά για τον Κουκίδη και για το 1821. Δεν καταλαβαίνεις μα την αλήθεια ποιος είναι ο στόχος;

περιούσιος είπε...

@ ange-ta

Δε βλέπω κάτι κακό στην καταπολέμηση όσων μύθων δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Σε τελική ανάλυση, όπως είπες και εσύ, οι ήρωες περισσεύουν στη χώρα μας. Γιατί πρέπει να πλάθουμε ήρωες, που δεν υπήρξαν ποτέ; Είναι ηθικό αυτό και αν ναι, πώς συνδέεται με αυτό, που αναφέρεις ως ηθικό βίο;

ange-ta είπε...

Κάνεις δύο θεμελιώδη λάθη:

1. Με ρωτάς:

Γιατί πρέπει να πλάθουμε ήρωες, που δεν υπήρξαν ποτέ; Είναι ηθικό αυτό;


Ο Χριστός ένας μύθος είναι. Σε ρωτάω να μου πεις: Είναι ηθικό αυτό;

Αλλά και ο Ηρακλής ένας μύθος είναι και πάλι θα σε ρωτήσω είναι ηθικό αυτό;
Και ο Οδυσσέας και ο Ορφέας και ο Οιδίποδας και ο Θησέας και παρα πολλοί άλλοι ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ, όπου χάνονται μέσα στον χρόνο, αλλά μένει η επιθυμία του ανθρώπου να ξεπεράσει την χυδαιότητα!!

Ε, λοιπόν μάλλον δεν κατάλαβες καθόλου τι έγραψα:
Θα το ξαναγράψω με άλλα λόγια:

Μύθοι και Ήρωες επινοούνται στην προσπάθεια του ανθρώπου να καθορίσει την ηθική σε κοσμική αντίληψη και όχι θρησκευτική!

"και αν ναι, πώς συνδέεται με αυτό, που αναφέρεις ως ηθικό βίο;"
Έτσι συνδέεται!

Ελπίζω να έγινα κατανοητή.

2. Αυτοί που βγάζουν σπυριά με τους φανταστικούς ήρωες, και τινάζουν τα ιμάτια τους στο όνομα της "αλήθειας", έχουν ήδη καταβάλει κάθε προσπάθεια να αμαυρώσουν και να σύρουν στη λάσπη τους, ΚΑΙ τους πραγματικούς. Και όχι μόνο τους πραγματικούς ήρωες, αλλά έχουν διαστρεβλώσει και την πραγματική ιστορία, γιατί αυτά πάνε μαζί.
Και ενώ εμφανίζονται ώς οι τιμητές της αλήθειας είναι οι σταυροφόροι της ψευτιάς και της προπαγάνδας της

κονόμας δηλαδή της παγκόσμιας ηθικής του σημερινού κόσμου.

Γιατι εκείνο που δεν έχει ηθική είναι το χρήμα!

Τέλος, εγώ προσωπικώς δεν έχω ψάξει το ΠΕΡΙ ΚΟΥΚΚΙΔΗ θέμα αν δηλαδή είναι αληθινός ή φανταστικός, πώς ο ιός σου φαίνεται πιο αξιόπιστος από το άγαλμα που έχει στήσει ο Δήμαρχος Αθηναίων; Άσε που αυτή την ιστορία μου την έλεγε ο πατέρας μου. Κάπου θα την είχε ακούσει.

Όσο για τις "γνωστές κραυγές περί της πραγματικής ιστορίας της Ελλάδος που μένει αφανής, διότι μας την κρύβουν (ποίοι, άραγε;) και πολλά άλλα" ξέρεις η αλήθεια είναι ακριβώς η ανάποδη!
Εσχάτως πολλοί ιστορικοί ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ, θέλουν να μας μάθουν ιστορία. Ας μας λείπει καλύτερα.

ange-ta είπε...

και να πω και κάτι άλλο. Αυτοί που βρήκαν θέμα τον Κουκκίδη και λένε ότι ανήκει στο φαντασιακό μας, μήπως έχουν ποτέ μιλήσει για άλλους ήρωες που δεν ανήκουν στο φαντασιακό μας;
Ας πούμε για τον μόλις αποθανόντα Απόστολος Σάντα;

Απλά είναι τα πράγματα, αν πιάσουν κάποιον στο στόμα τους είναι για να τον μαγαρίσουν! Δεν είναι τυχαίο το όνομα τους: ιός

περιούσιος είπε...

@ ange-ta

Απόλυτα κατανοητή! Σειρά μου τώρα :
Ο Ιησούς ήταν υπαρκτό πρόσωπο, για το οποίο έχουμε ελάχιστες λεπτομέρειες. Ο Χριστός, με τον οποίο ταυτίστηκε, φέρεται ο εκφραστής κάποιων αρχών, στις οποίες βασίστηκε το οικοδόμημα του χριστιανισμού. Όσοι χριστιανοί είναι ψαγμένοι - ναι, υπάρχουν και τέτοιοι- γνωρίζουν πολύ καλά, ότι τα περί Αναστάσεως κ.λπ. έχουν καθαρά συμβολικό χαρακτήρα και δεν στέκουν ιστορικά. Η διδασκαλία των Θρησκευτικών ως μάθημα ιστορίας της εποχής, που έζησε ο Ιησούς, είναι εσφαλμένη, δεν έχω αντίρρηση γι' αυτό.
Τώρα, ο Ηρακλής, ο Θησέας και οι υπόλοιποι, που αναφέρεις, αναφέρονταν και αναφέρονται ως μυθικοί ήρωες, ήτοι ανύπαρκτα πρόσωπα, τα κατορθώματα των οποίων δείχνουν στον άνθρωπο, ότι μπορεί να υπερβεί τα όριά του. Δεν βλέπω κάτι επίμεμπτο σε αυτό ούτε κάτι ανήθικο.Αν, όμως, αναφερόταν, ότι τα πρόσωπα αυτά υπήρξαν, τότε, πλέον, θα χανόταν κάθε ηθικό έρεισμα.
Αλήθεια, τόσους ήρωες έχει αυτή η χώρα από τα χρόνια της Κατοχής, γιατί είχε ανάγκη να πλάσει ένα ανύπαρκτο; Ας ξαναθυμηθούμε το Σουκατζίδη, ο οποίος και υπαρκτός ήταν και ήρωας, επίσης, και δεν τον θυμάται κανείς σήμερα.
Η αμαύρωση των πραγματικών ηρώων έχει να κάνει με την αντίληψη του καθενός. Υπάρχουν άνθρωποι, που έχουν γράψει για εθνοκάθαρση στην Πελοπόννησο στη διάρκεια του Αγώνα, ώστε να τον ακυρώσουν. Δεν έχω πρόβλημα να μνημονεύονται οι μελανές στιγμές μιας εποχής αλλά από μόνες τους δεν την ακυρώνουν. Αν κάποιος ενεργεί, ώστε να την ακυρώσει, υπάρχουν πραγματικοί γνώστες της ιστορίας, για να τον αντικρούσουν.Ο "ΙΟΣ", τώρα, έχει γράψει κάποια άρθρα, που δεν με βρίσκουν σύμφωνο, αλλά περιλαμβάνει αρκετές πηγές, ώστε να βασίσει τις απόψεις του. Στο χέρι του καθενός εναπόκειται να αποδείξει, ότι ο "ΙΟΣ" έχει λάθος. Και στην περίπτωση Κουκίδη δυστυχώς δεν έχει λάθος.
Ακόμα, αναφέρεις το άγαλμα προς τιμή του Κουκίδη. Δεν είναι η πρώτη φορά, που η Διοίκηση αποδεικνύεται ανιστόρητη. Αλλά μια τέτοια τιμή (στο άγαλμα αναφέρομαι) βολεύει, διότι μεταφράζεται σε ψήφους ("να ένας δήμαρχος, που σέβεται την ιστορία").
Τέλος, δεν πιστεύω σε κρυφή ιστορία, που μας την κρύβουν, Πιο πιθανό είναι, ότι το κράτος κατέστρεψε αρχεία, με σκοπό να μη μαθευτούν οι ευθύνες του σε ταραγμένες εποχές (θυμήσου την τύχη των φακέλλων, που είχαν πολλοί Αριστεροί προ Μεταπολιτεύσεως στην αστυνομία) παρά ότι υπάρχουν δυνάμεις, που απεργάζονται την αλλοίωση και εξαφάνιση της ιστορίας μας.

περιούσιος είπε...

@ ange-ta

Κοίτα, το Σάντα και την αυταπάρνησή του κανένας δεν την αμφισβήτησε, εκτός ίσως από τους διακινητές της άποψης, ότι οι κ.κ. Γλέζος και Σάντας είχαν μεθύσει και έστειλαν μια κοπέλα να ξελογιάσει τη γερμανική φρουρά στην Ακρόπολη, ώστε να κάνουν το κομμάτι τους. Αυτός ο μύθος είναι τόσο περιθωριακός και αστείος, ώστε ακόμα και στα μετεμφυλιακά χρόνια ιστορικοί με ακραιφνώς δεξιά φρονήματα δεν τόλμησαν αφενός να τον προβάλουν αφετέρου να αμφισβητήσουν τους παραπάνω ήρωες.

ange-ta είπε...

@ Τελικά πόσο δίκιο έχω το αντιλαμβάνεσαι με το δικό σου τελευταίο σχόλιο!

Όσο για τον Χριστό, πάλι λάθος κάνεις. Αυτοί που πιστεύουν στον Χριστό, δεν τον πιστεύουν σαν σύμβολο, αλλά σαν Σωτήρα, γιατί ο άνθρωπος στη θρησκεία δεν ψάχνει σύμβολα, σε αντίθεση με αυτό που ψάχνει στους ήρωες, γι αυτό σου μίλησα για την κοσμική θεώρηση του ενάρετου και ηθικού βίου.

Δυστυχώς μιλάμε παράλληλα.

περιούσιος είπε...

@ ange-ta

ΟΚ, μπορεί να διαφωνούμε αλλά, τουλάχιστον, συζητάμε πολιτισμένα.