Αλλοίμονο!

Αλλοίμονο στην κοινωνία, που περιμένει από τους χρυσαυγίτες να τη σώσουν από τους καταστροφείς με την κουκούλα και το καδρόνι!

Αλλοίμονο στην κοινωνία, που η αστυνομία της ανοίγει το δρόμο στους πάσης φύσεως ακροδεξιούς, αποδεικνύοντας αφενός την ανεπάρκειά της αφετέρου τις διασυνδέσεις της με την άκρα δεξιά!

Αλλοίμονο στην κοινωνία, που θυμήθηκε να διαμαρτυρηθεί για την επίθεση της άκρας δεξιάς, ενώ επαινούσε νωρίτερα όσους κουκουλοφόρους τα έσπαγαν!

Αλλοίμονο στην κοινωνία, που βάζει στο ίδιο τσουβάλι του ακροδεξιούς τραμπούκους με όσους πραγματικά αγανάκτησαν από την αδυναμία της ΕΛ.ΑΣ. να προστατέψει τους ίδιους και τις περιουσίες τους και ξεσηκώθηκαν πέρα από κόμματα και ιδεολογίες!

Αλλοίμονο στην κοινωνία, που ανάμεσα στους φασισμούς των δύο άκρων επιλέγει τον ένα ή τον άλλο!

Αλλοίμονο στην κοινωνία, που οι πολιτικοί της παραιτούνται για τα μάτια και, τελικά, δεν παραιτούνται, λαϊκίζουν ασύστολα για τα αίτια των ταραχών, αποδεικνύοντας ότι δεν τα έχουν αντιληφθεί, επιρρίπτουν ευθύνες ο ένας στον άλλο για υπόθαλψη των ταραχοποιών (τί κατάντια, αλήθεια, για την ελληνική Αριστερά) και, όμως, διατηρούν τη θέση τους στη Βουλή και τα ποσοστά τους στις δημοσκοπήσεις!

Αλλοίμονο στην κοινωνία, που ο Πρωθυπουργός της κρύβεται πίσω από συνωμοσιολόγους, ανειλικρινείς και εν γένει ανεπαρκείς υπουργούς και ένστολους, που δεν μπορούν και δεν θέλουν να κρύψουν τη βάρβαρη φύση τους!

Αλλοίμονο σε όσους μετέτρεψαν το νεκρό Αλέξη Γρηγορόπουλο σε λάβαρο με μουσική υπόκρουση, αφορμή βανδαλισμών και αίτιο για την άσκηση μικροπολιτικής!

Αλλοίμονο στους πραγματικούς εκείνους καλλιτέχνες, που ξεσηκώνονται με κάθε άσχετη αφορμή για την πολιτική ζωή αυτού του τόπου, προβάλλουν τους ακκισμούς τους σε κάθε κανάλι και έντυπο και, όμως, αυτές τις μέρες των ταραχών λούφαξαν θρασύτατα!

Αλλοίμονο στην κοινωνία, που ξέσπασε την οργή της στους επαίνους για τους βανδάλους με τα κράνη και τους λοστούς, αντί να έχει αναδείξει τόσα χρόνια μια λύση για τα δεινά αυτού του τόπου!

Αλλοίμονο στην κοινωνία, που είδε αυτές τις μέρες σα μια αφορμή για να ξεσπάσει την οργή, που συσσώρευε επί σειρά ετών και μετά το ξέσπασμα αυτό επιστρέφει στις δουλειές και τη ρουτίνα της, ως εάν να μη συνέβη τίποτε!

Αλλοίμονο στην κοινωνία, που επέτρεψε να σκοτωθεί ένας έφηβος και εμφανίζεται εκ των υστέρων και φωνάζει για τις ευθύνες του κράτους, που αυτή η ίδια εξέθρεψε, καθιέρωσε και συντηρεί!

Στέρεψα από αλλοίμονο. Στέρεψα από οργή. Βαρέθηκα τα τσιτάτα, την υποκρισία και την εύκολη κριτική. Αναζητώ προτάσεις και λύσεις. Θα επιμείνω να ελπίζω.