Η επιχειρηματολογία σχετικά με την ορθότητα του υπό ψήφιση νόμου, που θα απλουστεύει την απόκτηση της ελληνικής υπηκοότητας και θα δίδει στους αλλοδαπούς κατοίκους της χώρας μας το δικαίωμα του εκλέγειν υπό προϋποθέσεις, είναι άφθονη. Και οι δύο πλευρές έχουν προβάλει πλείστα όσα επιχειρήματα, προκειμένου να υποστηρίξουν τις απόψεις τους.
Αξίζει να προβληθούν τα επιχειρήματα όσων θεωρούν, ότι δεν πρέπει να ψηφιστεί το εν λόγω νομοσχέδιο. Και τούτο διότι έχει σημασία να γνωρίζουμε τις ενστάσεις όσων δεν συμμερίζονται το γεγονός, ότι ύστερα από τόσα χρόνια παραμονής στην Ελλάδα ένα σημαντικό ποσοστό των μεταναστών όχι μόνο έχει διαμορφώσει άποψη για τα τεκταινόμενα στη χώρα μας αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να εμπλουτίσει το ανθρώπινο δυναμικό της Ελλάδος με το δυναμισμό και τις θετικές ιδέες του.
Έχουμε και λέμε, λοιπόν :
"Γιατί η ψήφος των αλλοεθνών μεταναστών αλλάζει το Ελληνικό εκλογικό σώμα" : Η είσοδος ενός μεγάλου αριθμού προσώπων στο εκλογικό σώμα δεν είναι βέβαιο, ότι επηρεάζει το εκλογικό αποτέλεσμα. Πρόκειται, όμως, για μια άκρως φοβική άποψη βασισμένη στην εικασία, ότι απειλείται η χώρα μας, αν δοθεί δικαίωμα ψήφου στους αλλοδαπούς, που συγκεντρώνουν κάποιες προϋποθέσεις, η οποία άποψη ουδόλως λαμβάνει υπόψη, ότι η απόκτηση της ελληνικής υπηκοότητας και του δικαιώματος του εκλέγειν θα δώσει την ευκαιρία στους μετανάστες να ενσωματωθούν ταχύτερα στην κοινωνία μας, αρκεί να συνοδευτεί και από ανάλογες δυνατότητες π.χ. δικαίωμα του εκλέγεσθαι, επαγγελματικά δικαιώματα κ.λπ. Με την αυτή λογική, θα έπρεπε να μην είχε δοθεί το δικαίωμα ψήφους στις γυναίκες το 1953. Και τότε είχαμε μια τεράστια εισροή νέων ψηφοφόρων, οι οποίες προφανώς δεν προτίμησαν τους πολέμιους των πολιτικών δικαιωμάτων των γυναικών πολιτικούς.
"Γιατί πρέπει να δοθεί πρώτα το δικαίωμα της ψήφου στους απόδημους Έλληνες" : Καμμία αντίρρηση, ότι και οι ομογενείς μας πρέπει να έχουν το δικαίωμα να ψηφίζουν, εφόσον συγκεντρώνουν ένα μίνιμουν προϋποθέσεων. Αυτό, όμως, δεν αποτελεί αφορμή, ώστε να παραπεμφθεί στις ελληνικές καλένδες η ψήφος των αλλοδαπών. Εκεί, δηλαδή, που βρίσκεται και η ψήφος των ομογενών. Προσωπικά, θα ήθελα να αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου και οι ομογενείς και οι μετανάστες, εφόσον συγκεντρώνουν κάποιες νόμιμες προϋποθέσεις.
"Γιατί ουδείς γνωρίζει πόσοι ακριβώς αλλογενείς μετανάστες (νόμιμοι και λαθραίοι) υπάρχουν στην Ελλάδα": Και λοιπόν; Αυτοί, που θα αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου, προφανώς ανήκουν στους νόμιμους μετανάστες, τον ακριβή αριθμό των οποίων και μπορεί να προσεγγίσει η πολιτεία, αν κάνει μια υπεύθυνη καταμέτρηση. Για τους υπόλοιπους, υπεύθυνη είναι η πολιτεία, η οποία, ενώ έχει την ευκαιρία να τους νομιμοποιήσει ή έστω να τους καταγράψει, ώστε να τους ελέγξει καλύτερα, εντούτοις το αποφεύγει επιμελώς με τα γνωστά αποτελέσματα και τις διαμαρτυρίες πολλών οργανισμών για τα δικαιώματα των μεταναστών και των προσφύγων.
"Πρέπει να διενεργηθεί δημοψήφισμα, προκειμένου να αποφασίσει ο ελληνικός λαός, αν πρέπει να δοθεί το δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες" : Η λογική του δημοψηφίσματος αποτελεί μια εφαρμογή της αρχής της άμεσης δημοκρατίας και βοηθάει τον πολίτη να κατανοήσει καλύτερα, ότι ανήκει σε μια συμμετοχική δημοκρατία. Ωστόσο, έχει καταστεί σαφές, ότι οι καλλιεργητές του φόβου συχνά προβάλλουν την ανάγκη για δημοψήφισμα, όταν επιθυμούν να εντείνουν το κλίμα ανησυχίας, που υπάρχει στην Ελλάδα. Χώρια που η τακτική του δημοψηφίσματος δεν οδηγεί πάντα σε ορθές λύσεις, αν λάβουμε υπόψη και το πρόσφατο παράδειγμα της Ελβετίας. Η θέσπιση πολιτικών δικαιωμάτων δεν πρέπει να περάσει από τη διενέργεια ενός δημοψηφίσματος, λαμβανομένου υπόψη, ότι οι φωνασκούντες για δημοψήφισμα, ώστε να κριθεί, αν πρέπει να αποκτήσουν πολιτικά δικαιώματα, έστω περιορισμένα, οι αλλοδαποί, είναι ακριβώς εκείνοι, που φοβούνται κάθε αλλαγή και τη βλέπουν ως το αποτέλεσμα μιας αναπόδεικτης αλλά εύκολα υιοθετούμενης θεωρίας συνωμοσίας.
"Δεν μπορούμε να κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε ότι οι πολίτες αμφισβητούν θεσμούς και κόμματα, νιώθουν πως δεν ακούγονται, δεν λαμβάνονται υπόψη": Αν αμφισβητούσαν οι πολίτες αυτής της χώρας, τουλάχιστον η πλειονότητά τους, και ορισμένους άλλους ολοζώντανους θεσμούς, όπως το ρουσφέτι, την κομματοκρατία, την αδιαφορία για το περιβάλλον, τη φοροδιαφυγή και μερικά ακόμα τραγικά, τότε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για πολίτες, οι οποίοι αμφισβητούν πραγματικά και θέλουν να μετατρέψουν αυτή την αμφισβήτηση σε κινητήρια δύναμη, ώστε να αλλάξουν κάποιες καταστάσεις. Οι αντιρρήσεις στην ψήφο των μεταναστών όχι μόνο δεν φανερώνουν αμφισβητίες πολίτες αλλά, αντίθετα, αποκαλύπτουν τα φοβικά σύνδρομα ενός λαού, ο οποίος κατά βάθος δεν θέλει να αλλάξει τίποτα στη χώρα αυτή, αφού αυτό ενδεχόμενα θα του διατάρασσε τη βολή. Και είναι τουλάχιστον υποκριτικό να υποστηρίζεται, ότι δεν ακούγεται ένας λαός, που δεν διαμαρτύρεται για τα ρουσφέτια ή τη διαφθορά, όταν απλά δεν καίγεται να ακουστεί για τα θέματα αυτά.
"Ο Έλληνας πολίτης πρέπει να ενημερωθεί σε βάθος και ο νέος «Κώδικας Ελληνικής Ιθαγένειας» πρέπει να έχει τη μεγαλύτερη δυνατή νομιμοποίηση" : Και τί είδους μεγαλύτερη δυνατή νομιμοποίηση πρέπει να είναι αυτή; Αρκεί η ψήφιση του σχετικού νόμου από τη Βουλή. Τα υπόλοιπα είναι εκ του πονηρού και παραπέμπουν σε ελάχιστα δημοκρατικές φανφάρες, τύπου "Έωμεν τους νόμους καθεύδειν" (Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χριστόδουλος για τις ταυτότητες) και "Αυτός ο νόμος δεν πρέπει να εφαρμοστεί" (κ. Αλέκος Αλαβάνος για το νόμο-πλαίσιο για τα Α.Ε.Ι.), οι οποίες ήταν απόρροια ακριβώς αυτής της μη νομιμοποίησής του, όπως την οραματίστηκαν οι παραπάνω κύριοι.
"Πρέπει να υπάρξουν προϋποθέσεις πολιτογράφησης όπως ισχύει σε όλη την Ευρώπη" : Μα αυτό ακριβώς επιχειρεί να θεσπισει η πολιτεία, αφού το ισχύον σήμερα καθεστώς ταλαιπωρεί αφάνταστα τον αιτούντα την ελληνική υπηκοότητα και δεν αναγνωρίζει κάποιο πολιτικό δικαίωμα στους μη Έλληνες. Ίσως ο διαφωνών συμπολίτης μας θέλει να πει, ότι πρέπει να θεσπιστούν ακόμα πιο αυστηρές προϋποθέσεις, ενδεχόμενα και να αποκλειστεί το ενδεχόμενο είτε αποκτήσεως της υπηκοότητας από τον αλλοδαπό (αλά Ντουμπάι ένα πράγμα) είτε απόκτησης πολιτικών δικαιωμάτων (αλά σημερινή Ελλάδα, δηλαδή).
"Τα Μ.Μ.Ε. καλλιεργούν ένα κλίμα υπέρ του σχετικού νομοσχεδίου": Εγώ είχα την εντύπωση, ότι τα Μ.Μ.Ε. καλλιεργούν ένα κλίμα ξενοφοβίας, το οποίο εντείνεται από την απόδοση ανεξιχνίαστων εγκλημάτων σε ξένους μετανάστες, κατά προτίμηση Αλβανούς, χώρια που το εν λόγω νομοσχέδιο παραείναι βαρύ γι' αυτά, αφού είναι γνωστή η αδυναμία, που τρέφουν τα περισσότερα από αυτά σε ειδήσεις με 0% λιπαρά και ανάλογη βαρύτητα.
"Δεν μπορείτε να βαφτίζετε φασίστα και ρατσιστή όποιον αντιστέκεται στο νόμο αυτό" : Ας πούμε, λοιπόν, ότι ο κ. αρνητής του νόμου αυτού έχει άριστες σχέσεις με τους αλλοδαπούς αλλά κατά βάθος τους φοβάται. Δεν είναι απαραίτητα ρατσιστής αλλά η ανασφάλεια, που νοιώθει κοντά τους, αποτελεί ένα πρώτης φύσεως προζύμι για να φουσκώσει ακόμα περισσότερο ο φασισμός και ο ρατσισμός στη χώρα μας. Διότι ακριβώς αυτή η συνωμοταξία πολιτών είναι επιρρεπής στον ασπασμό λύσεων, όπως αυτή του δημοψηφίσματος για το αν θα πρέπει να απλουστευτεί η διαδικασία απόκτησης της ελληνικής υπηκοότητας και να αποκτήσουν πολιτικά δικαιώματα οι αλλοδαποί. Και η ίδια ομάδα πολιτών αύριο μεθαύριο θα δεχθεί ασμένως τον περιορισμό των ελευθεριών της, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η τάδε ή η δείνα απειλή. Φασίστες και ρατσιστές, λοιπόν; Όχι απαραίτητα, απλά τρομαγμένοι άνθρωποι, που θα ακολουθήσουν το φασίστα ή ρατσιστή δημοκόπο,όταν ευδοκιμήσουν οι περιστάσεις.
"Απειλείται η ασφάλεια της χώρας από τους μετανάστες, που εισρέουν σε αυτή" : Αλλά ωφελήθηκε η οικονομία της από τους μετανάστες, που σε αρκετές περιπτώσεις δούλεψαν ανασφάλιστοι και απλήρωτοι σαν σκυλιά. Καμμία απειλή δεν αποτελούν οι μετανάστες, εφόσον εφαρμοστούν οι μηχανισμοί ελέγχου τους, ήτοι η καταγραφή όσων εξ αυτών εισέρχονται σε ελληνικό έδαφος, η παραμονή τους σε συγκεκριμένους χώρους μέχρι το χαρακτηρισμό τους ως πολιτικών προσφύγων (πρόσωπα, που ασχολούνται με το θέμα αυτό, έχουν επισημάνει πόσο εύκολη είναι η σχετική διαδικασία και πόσο απρόθυμο είναι το ελληνικό κράτος να την τηρήσει) κ.λπ.Φυσικά, με αυτό το επιχείρημα κυκλοφορούν και δεκάδες θεωρίες, όπως αυτή εδώ, τις οποίες αξίζει να διαβάσετε, για να διαπιστώσετε τη φαντασία των εμπνευστών τους.
"Έλληνας γεννιέσαι, δεν γίνεσαι" : Τάδε έφη κ. Παναγιώτης Ψωμιάδης, Νομάρχης Θεσσαλονίκης προ ετών και η ρήση αυτή κατέστη το ευαγγέλιο των απανταχού ελληναράδων. Βασίζεται, βέβαια, στον ισχύοντα κώδικα περί ελληνικής ιθαγένειας αλλά οι οπαδοί αυτής της σκέψης αναφέρονται περισσότερο σε μια πραγματικότητα, όπως αυτοί την έχουν πλάσει στο νου τους, την οποία απλά επιχειρούν να νομιμοποιήσουν, πατώντας στη διατύπωση του παραπάνω νομοθετήματος.
Και άλλα πολλά, (όπως αυτά εδώ) μπορεί να ανεύρει κανείς στη σφαίρα του ιστολογείν, όρεξη να έχει. Όλα τους, όμως, απηχούν είτε την φασιστική σκέψη ορισμένων συμπολιτών μας είτε τα φοβικά σύνδρομά τους, καταστάσεις κάθε άλλο παρά συμβατές σε ένα πολίτευμα, που θέλει να λέγεται δημοκρατικό.
Υ.Γ. Ο κ. Καρατζαφέρης δείχνει το δρόμο σε μια μεγάλη ομάδα των διαφωνούντων με το παραπάνω σχέδιο νόμου σε μια ραδιοφωνική του συνέντευξη. Αποσπάσματα αυτής σταχυολόγησε η "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" και μπορείτε να τα απολαύσετε εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου