Οι Έλληνες βρίσκουμε χρόνο και διάθεση να φωνάξουμε και να κατεβούμε στους δρόμους, όταν μας περικόπτουν τους μισθούς και τις συντάξεις-και καλά κάνουμε.
Οι Έλληνες βρήκαμε χρόνο και διάθεση να φωνάξουμε κατά της αστυνομικής βίας πέρσυ με αφορμή το θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου-και καλά κάναμε και φωνάξαμε, γιατί τα υπόλοιπα παρατράγουδα ας μην τα σχολιάσουμε.
Οι Έλληνες βρίσκαμε το χρόνο και τη διάθεση κάποια εποχή να φωνάξουμε για το δράμα του Παλαιστινιακού λαού-και καλά κάναμε και κάνουμε, όταν τους θυμόμαστε.
Οι Έλληνες βρίσκουμε το χρόνο και τη διάθεση να κλείσουμε τους δρόμους, προκειμένου να φωνάξουμε για τα δίκαιά μας-εδώ καλά δεν κάνουμε αλλά κρατάω το γεγονός, ότι διαμαρτυρόμαστε.
Εδώ και λίγο καιρό, οι Έλληνες γινόμαστε μάρτυρες απανωτών κρουσμάτων ρατσιστικής βίας σε βάρος είτε μεταναστών είτε εβραϊκής καταγωγής Ελλήνων συμπολιτών μας. Τα περιστατικά σκάνε συνέχεια, αποδεικνύοντας, ότι τελικά δεν είμαστε τόσο ανεκτικοί όσο νομίζαμε ούτε ότι δεν είμαστε ρατσιστές.
Μόνο, που εδώ δεν έχουμε τη διάθεση να φωνάξουμε.
Υ.Γ. Εξαίρεση στον κανόνα αυτό αποτελούν οι κάτοικοι των Ιωαννίνων, οι οποίοι, έστω μετά από συνεχείς βανδαλισμούς στο εβραϊκό νεκροταφείο της πόλης τους, αποφάσισαν να φωνάξουν κατά του ρατσισμού σε βάρος των εβραϊκής καταγωγής συμπολιτών τους. Αλλά, δυστυχώς, παραμένουν, μέχρι στιγμής, εξαίρεση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου