Δεν θα σταθώ στο δίκαιο των αιτημάτων τους. Υπάρχουν δίκαια αιτήματα αλλά και αρκετές ευθύνες τους για την κατάσταση, στην οποία έχουν περιέλθει.
Ας υποθέσουμε, ότι την εποχή της συγκομιδής αποφασίζουν π.χ. οι δημόσιοι υπάλληλοι να κλείσουν κάποιους δρόμους, ειδικότερα εκείνους, που χρησιμοποιούν, μεταξύ άλλων, και οι αγρότες, για να μεταβούν στους αγρούς τους ή στους χώρους, όπου φυλάσσεται η συγκομιδή τους ή γίνεται η επεξεργασία της.
Ας πούμε, ότι οι μαθητές ή οι φοιτητές αποφασίζουν να ακολουθήσουν την τακτική του αποκλεισμού των δρόμων, για να διαμαρτυρηθούν για το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Και κλείνουν τους ίδιους ως άνω δρόμους.
Οι αγρότες δεν θα μπορούν να μεταβούν στα χωράφια τους για να τα καλλιεργήσουν. Δεν θα μπορούν να μεταφέρουν τη συγκομιδή στις αποθήκες ή στους χώρους επεξεργασίας της. Δεν θα μπορέσουν να την πουλήσουν. Δεν θα εξοικονομήσουν τα προς το ζην. Δεν θα εξοφλήσουν τα αγροτικά δάνεια, που λαμβάνουν για να καλύψουν τα έξοδα για την καλλιέργεια των αγρών τους. Και σίγουρα δεν θα μπορέσουν να έχουν έσοδα.
Νομίζετε, ότι θα ανεχθούν αυτή την κατάσταση; Θα θυμηθούν, άραγε, ότι, όσο δίκιο και αν έχουν, δεν μπορούν να κλείνουν δρόμους, τους οποίους χρησιμοποιεί και άλλος κόσμος, που ζημιώνεται από την τακτική τους αυτή; Θα αναλογιστούν, ότι νόμος δεν είναι ούτε το δίκιο του αγρότη ούτε το δίκιο του εργάτη αλλά το δίκιο όλων-μα όλων;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου