Μια επίσκεψη στο μαγευτικό και ρομαντικό Γαλαξείδι ήταν ένας δημοφιλής προορισμός τις μέρες αυτές της καλοκαιρίας και επ' ευκαιρία της Πρωτομαγιάς. Μια πανέμορφη κωμόπολη με υπέροχο χρώμα και πολλά παλαιά και καλοδιατηρημένα κτίρια, αποτελεί ένα τόπο, όπου μπορεί να ξεφύγει κανείς από την καθημερινότητά του και να χαλαρώσει από τους ρυθμούς της δουλειάς αλλά και να απολαύσει τις μικρές χαρές των διακοπών.
Το Γαλαξείδι, όμως, δείχνει και πως θα μπορούσε να ήταν η χώρα μας, αν δεν ενέδιδε στο δέλεαρ της αντιπαροχής και του εύκολου κέρδους. Αν και οι μπετονένιες παρεμβάσεις, που τόσο οικείες είναι σε όσους επιλέξαμε να ζήσουμε στα μεγάλα αστικά κέντρα της Ελλάδος, δεν απουσιάζουν εντελώς, το σύνολο των κτιρίων αυτής της κωμόπολης είναι χτισμένα σε μια εποχή με περισσότερο γούστο και σεβασμό στην αισθητική. Και είναι μια εικόνα, που μας γυρίζει πίσω στο παρελθόν, το οποίο μπορεί να μην είναι τόσο μαγικό, όσο επιθυμούν οι νοσταλγοί του, αλλά τουλάχιστον οι περισσότερες πόλεις παρουσίαζαν μια σαφώς πιο καλαίσθητη μορφή.
Ίσως, τελικά, να ήταν τυχερό το Γαλαξείδι, που δεν έγινε ένα μεγάλο αστικό κέντρο από αυτά, που κατά τις απαρχές της αστυφιλίας συγκέντρωσαν χιλιάδες εσωτερικούς μετανάστες, προσφέροντας, έτσι, ένα βασικό άλλοθι στους εμπνευστές της αντιπαροχής. Η παρακμή του συνετέλεσε στην εγκατάλειψή του, αφήνοντας, έτσι, αλώβητο το μεγαλύτερο μέρος του από τις γνωστές νεοελληνικές πολεοδομικές ακροβασίες. Δεν είναι τυχαίο, ότι και άλλα μέρη, που παρήκμασαν την εποχή της επέλασης του οπλισμένου σκυροδέματος και των εργολάβων, όπως το Ναύπλιο (πόσο τυχερό στάθηκε, που πολύ σύντομα έπαυσε να αποτελεί την πρωτεύουσα της Ελλάδος) ή η Κέρκυρα, διατήρησαν σε μεγάλο βαθμό ένα χρώμα, που σε φέρνει πίσω στο παρελθόν και σου δείχνει μια περισσότερο όμορφη εικόνα της χώρας μας, τότε που τα πανύψηλα και κακάσχημα, στην πλειονότητά τους, μπετονένια μεγαθήρια φάνταζαν μακρυνός εφιάλτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου