Οι ευθύνες του κράτους στη χτεσινή δολοφονία στο κέντρο των Αθηνών είναι αναμφισβήτητες. Ένα κράτος, που αρνείται να λάβει τα απαιτούμενα μέτρα, ώστε να αντιμετωπίσει το φαινόμενο της εγκληματικότητας, είναι υπαίτιο για το χαμό μιας ανθρώπινης ζωής, όπως φταίει και για την ένταση, που ακολούθησε, όπου χρυσαυγίτες επιτέθηκαν σε αλλοδαπούς με την ΕΛ.ΑΣ. να παρακολουθεί απαθώς τα τεκταινόμενα.
Σήμερα, με αφορμή την απεργία της ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, είχαμε το σοβαρό τραυματισμό ενός νεαρού, ο οποίος, μέχρι τη στιγμή, που γράφονται αυτές οι αράδες, παλεύει για τη ζωή του. Ακόμα δεν έχει αποδειχθεί, εάν ο τραυματισμός του προήλθε από ενέργεια αστυνομικού ή από αντικείμενο από εκείνα, που ρίπτονται ένθεν κακείθεν σε τέτοιες περιστάσεις. Αν δεχθούμε, ότι ο τραυματισμός αυτός οφείλεται σε ενέργεια αστυνομικού, τότε πάλι θεμελιώνεται η ευθύνη του κράτους.
Κανένας δεν αντιλέγει, ότι έχουμε μια αστυνομία επιεικώς ακατάλληλη για το σκοπό, που προορίζεται. Είτε είναι ανίκανη να καταστείλει κάποια επεισόδια είτε είναι ικανή να τα προκαλέσει εκ του μηδενός. Η λίστα με τα ανδραγαθήματα των στελεχών της είναι μεγάλη και πολύ φοβάμαι, ότι θα μεγαλώσει και άλλο, όσο απουσιάζει η επαρκής κατάρτιση των στελεχών της αλλά και η ατιμωρησία τους με τα ποικίλα κουκουλώματα, που τόσο ατιμάζουν την ΕΛ.ΑΣ.
Ωστόσο, υπήρξαν σχόλια στο Διαδίκτυο, από τα οποία φάνηκε, ότι ένα κομμάτι της κοινωνίας μας ουσιαστικά επιδιώκει να ανεύρει μάρτυρες, όπως ο 30χρονος, που νοσηλεύεται κατά τα ανωτέρω, για να δικαιολογήσει την όποια οργή και τα επακόλουθά της. Απόψεις περί ανατροπής της κυβερνήσεως με βίαιες πρακτικές, οι οποίες, τάχα μου, δικαιολογούνται από τις βίαιες πρακτικές της ΕΛ.ΑΣ., ισοπεδώνουν κάθε έννοια λογικής και φέρνουν στην επιφάνεια το συζητήσιμο ψυχισμό ανθρώπων, που επιζητούν τη σύγκρουση με το κράτος, ώστε να νομιμοποιήσουν τους όποιους βανδαλισμούς και να εκτονώσουν τα καταστροφικά ένστικτά τους. Οι παραλληλισμοί με τα έκτροπα, που συγκλόνισαν την Αθήνα το Δεκέμβριο του 2008, είναι εμφανείς. Και τότε ένας 15χρονος έγινε λάβαρο στα χέρια των πιο ακατάλληλων ανθρώπων και το κέντρο της Αθήνας έγινε κάρβουνο από τους ίδιους ακατάλληλους ανθρώπους. Μια εκδήλωση διαμαρτυρίας στη βία της εξουσίας μετετράπη σε βίαια αντίποινα εναντίον των πάντων από τους κήρυκες της βίας, που βρήκαν την ευκαιρία να αποδείξουν, τι επιθυμούν στην πραγματικότητα. Στο τέλος, τίποτα δεν άλλαξε, εκτός ίσως από την περιουσιακή κατάσταση όσων ανθρώπων είχαν την ατυχία να έχουν την ακίνητη περιουσία τους στο κέντρο των Αθηνών.
Προφανώς και αποτελούν φωνές εις ώτα μη ακουόντων οι διαμαρτυρίες για τη χρήση βίας από την ΕΛ.ΑΣ. Οι ίδιοι λειτουργικά ανεκπαίδευτοι και φανατισμένοι αστυνομικοί θα συνεχίσουν να ξυλοφορτώνουν διαδηλωτές και θα σταυρώνουν τα χέρια τους μπροστά στα έκτροπα των χρυσαυγιτών και λοιπών ακροδεξιών οργανώσεων, που δραστηριοποιούνται σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος. Ωστόσο, η μαρτυροποίηση προσώπων, που έπεσαν θύματα αστυνομικής βίας, με σκοπό να στραφεί ο κόσμος σε αντίποινα, αποτελεί τη χειρότερη δυνατή απάντηση, διότι απλούστατα λειτουργεί αποπροσανατολιστικά.Αντί να στρέφει τον κόσμο να διαμαρτυρηθεί για τα προβλήματα του τόπου και να απαιτήσει λύσεις, τον ωθεί σε πράξεις βίας, οι οποίες λειτουργούν εκτονωτικά, με αποτέλεσμα τίποτα να μην αλλάζει. Θυμηθείτε τι άλλαξε μετά τα Χριστούγεννα του 2008! Τίποτα, απολύτως!
Ας αφήσουμε τον 30χρονο να παλέψει για τη ζωή του και ας ευχηθούμε όχι μόνο να γιάνει αλλά και να είναι ο τελευταίος, που πέφτει θύμα της αστυνομικής βίας. Και, κυρίως, ας σταματήσουμε να τον διασύρουμε! Όχι άλλη εκμετάλλευση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου