Καλές οι κινητοποιήσεις αλλά....

Σε εποχή κρίσεως, όπως η σημερινή, πληθαίνουν οι φωνές, που ωρύονται για την ανικανότητα των πολιτικών μας. Οι επιθετικοί προσδιορισμοί, που τους προσάπτονται, είναι αμέτρητοι και αντλημένοι από την τεράστια δεξαμενή της ελληνικής γλώσσας. Ποικίλλουν από κομψοί έως προσβλητικοί και από αρχαιοπρεπείς έως νεωτερισμοί.
Ωστόσο, αν κάνει κάποιος ψύχραιμος τον κόπο να γυρίσει το χρόνο στις προηγούμενες δύο δεκαετίες, θα ανακαλύψει, ότι τα περισσότερα από τα πολιτικά πρόσωπα, που βρίζουμε σήμερα, κατέχουν τα πολιτικά τους αξιώματα από τότε, ίσως και παλαιότερα. Ο έλεγχος των πεπραγμένων τους αποδεικνύει μια ανούσια ομοιομορφία στο έργο τους και η κριτική, που ασκείται σήμερα εναντίον τους, θα μπορούσε κάλλιστα να αναφέρεται στην τότε απόδοσή τους.
Μόνο μου τότε η Ελλάδα ζούσε τη χρυσή εποχή της. Στην πραγματικότητα, ήταν μια ευημερία, που στηριζόταν σε δανεικά δεκανίκια, που δεν χρησιμοποιήθηκαν για την πραγματική ανάπτυξη του τόπου αλλά για τα καταναλωτικά απωθημένα χιλιάδων νεοελλήνων, οι οποίοι μπροστά στο ζεστό χρήμα, που οι τράπεζες σκορπούσαν αφειδώς στον κόσμο, και τους διορισμούς στο Δημόσιο από το παράθυρο, προτιμούσαν να κάνουν τα στραβά μάτια στις οικονομικές ατασθαλίες και την κακοποίηση της πολιτικής. Χορτάτοι από χρήματα και με μια θεσούλα εξασφαλισμένη, χάρη στο προαιώνιο ρουσφέτι, οι περισσότεροι συμπολίτες μας είχαν παραπέμψει την επανάσταση στις ελληνικές καλένδες, απολαμβάνοντας τη μακαριότητά τους .
Αίφνης η καλοπέραση τελείωσε, η κάνουλα, που έρεε άφθονο χρήμα, στέρεψε, οι διορισμοί στο Δημόσιο περιορίστηκαν δραματικά και οι προοπτικές εξόδου της χώρας μας από την κρίση χάθηκαν κάπου στο πολύ μακρυνό μέλλον. Τότε οι Έλληνες ανακαλύψαμε, ότι μας κυβερνούσαν ανίκανοι, που δεν αξίζουν φράγκο και όχι τίποτε άλλο αλλά βούλιαξαν και τη χώρα. Μιλάμε για τέτοια αυτογνωσία και επαναστατικότητα!
Σαφώς και οι επαναστάσεις λαμβάνουν χώρα σε εποχές δύσκολες και σε κοινωνίες ευρισκόμενες σε κρίση. Ωστόσο, στην Ελλάδα το σαθρό και διεφθαρμένο σύστημα δεν στηρίχθηκε από μια μειονότητα επιτηδείων αλλά από το σύνολο, σχεδόν, του πληθυσμού της χώρας, το οποίο επωφελήθηκε από το πελατειακό σύστημα, την προσκόλληση στα δύο μεγάλα κόμματα και τα οφέλη από το made in Greece συνδικαλισμό, προκειμένου να καρπωθεί ποικίλα κέρδη. Η επαναστατική διάθεση των Ελλήνων συνέπεσε με τη μείωση των ρουσφετιών και το πάγωμα των δανείων από τις τράπεζες.
Να το πω με άλλα λόγια, οι επαναστατημένοι Έλληνες, που καλούν σε συγκεντρώσεις αύριο στις κεντρικές πλατείες των μεγάλων δήμων μας, έχουν κάθε δίκιο να νοιώθουν αγανάκτηση με τα τεκταινόμενα στη χώρα μας. Ωστόσο, η πλειονότητά τους επωφελήθηκε τα μέγιστα από την παθογένεια του κράτους στο πρόσφατο παρελθόν, εις τρόπον ώστε σήμερα ο κόσμος να ζητάει περισσότερη δημοκρατία, να φύγουν οι κυβερνώντες και το Δ.Ν.Τ. από την Ελλάδα αλλά όχι να πάψει το ρουσφέτι, να υπάρξει περισσότερη διαφάνεια στις ενέργειες του Δημοσίου, να σταματήσουν οι καταστροφικοί για την οικονομία μας εξοπλισμοί, να γίνει αυστηρότερη και να εφαρμόζεται η νομοθεσία για την προστασία του περιβάλλοντος κ.ο.κ.
Χωρίς παρεξήγηση, λοιπόν, οι αυριανές συγκεντρώσεις είναι μια κίνηση, η οποία φανερώνει, ότι δεν έχουμε βαλτώσει απόλυτα ως κοινωνία. Αλλά προσωπικά δεν με παρηγορεί η κινητοποίηση αυτή, εφόσον δεν συνοδευτεί από ιδέες, ώστε να ξεπεραστούν τα προβλήματα, που οδήγησαν τη χώρα μας στη σημερινή κατάσταση. Και οι, μέχρι στιγμής, αναρτήσεις στο Διαδίκτυο αναφέρονται στο Δ.Ν.Τ., την κυβέρνηση, που χρέωσε τις επόμενες γενιές έως το λαιμό, τη δημοκρατία, που, δήθεν, δεν έχουμε, αλλά δεν γίνεται καμμία κουβέντα για το βαθύ κομματικό κράτος, το ρουσφέτι και όσα έπληξαν τη νεότερη Ελλάδα.