Αποτελεί άθλο να καταφέρει να τελειώσει κανείς την "ΠΙΑΝΙΣΤΡΙΑ" της Ελφρίντε Γέλινεκ (Εκδόσεις "ΕΚΚΡΕΜΕΣ"). Ξεγελιέσαι με τις λίγες σχετικά σελίδες του και, μόλις το ανοίξεις και ξεκινήσεις να το διαβάζεις, αισθάνεσαι, ότι οι λέξεις πέφτουν πάνω σου κατά κύματα και, όσες απλωτές και αν κάνεις, αυτές θα συνεχίσουν να σε πλακώνουν, μέχρι να φτάσεις στο τέλος.
Η ιστορία; Η Έρικα Κόχουτ ζει μια μίζερη ζωή σε ένα μικρό διαμέρισμα στη Βιέννη με την καταπιεστική μητέρα της. Προορισμένη, κάποτε, να διαπρέψει ως πιανίστρια, απέτυχε στο στόχο της και, πλέον, βιοπορίζεται παραδίδοντας μαθήματα πιάνου στο Ωδείο της Βιέννης. Η προσωπική της ζωή είναι απλά ανύπαρκτη, αφού η μητέρα της τής έχει επιβάλει αυστηρούς κανόνες, η παρέκλιση από τους οποίους δεν συγχωρείται. Η σεξουαλική της ζωή περιορίζεται σε επισκέψεις σε πορνομάγαζα και πάρκα, όπου απολαμβάνει με τα μάτια της ερωτικές περιπτύξεις τρίτων. Η εμφάνιση του Βάλτερ Κλέμμερ, νεαρού μαθητή πιάνου, αναποδογυρίζει την στρατιωτικά τακτοποιημένη ζωή της. Όμως, ο τρόπος, που έμαθε από παιδί, της επιβάλλει να υποβάλει το μαθητή της σε μια σειρά από βασανιστήρια εφάμιλλα με αυτά, που βίωσε και βιώνει η ίδια.
Μίλησα παραπάνω για τη γραφή της κας. Γέλινεκ. Είναι μια από τις πιο πυκνές γραφές, που έχω αντιμετωπίσει. Νοήματα συμπυκνωμένα σε πολλές λέξεις, χαρακτήρες σμιλεμένοι με σκληρότητα αλλά και τρυφερότητα συνάμα, μας παραδίδουν την εικόνα μιας γυναίκας άκρως καταπιεσμένης, η οποία, όμως, δεν μπορεί να λειτουργήσει σε ένα ελεύθερο περιβάλλον. Όταν ο Βάλτερ Κλέμμερ της ζητάει να ελευθερώσει τον εαυτό της, αυτή του φέρεται σκληρά, όπως σκληρά φέρεται και στους μαθητές της. Δεν υπάρχουν περιθώρια να φερθεί αλλιώς η Έρικα. Είναι ένα πλάσμα, η ζωή του οποίου προγραμματίστηκε με σαδιστική αυστηρότητα από τη μητέρα της. Επιλογές η Έρικα ούτε είχε ούτε έχει. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η συγγραφέας " η Έρικα δεν έχει ιστορία και δεν δημιουργεί ιστορίες".
Πίσω από τη σκληρή εικόνα της Έρικας, κρύβεται μια γυναίκα, που σπαρακτικά ζητάει να ελέγξει τη ζωή της. Δεν επιθυμεί πραγματικά να ξεφύγει από τις καταπιεστικές καταβολές της αλλά θέλει να διαλέγει αυτή και μόνο αυτή ό,τι θέλει να πραγματοποιήσει, έστω και με τον τρόπο, που διδάχθηκε. Η συγγραφέας στηλιτεύει, μέσα από τα παθήματα της Έρικας, την καταπίεση, που υφίστανται οι γυναίκες. Η ματιά της είναι άκρως επικριτική και οξεία, τα βόλια της πέφτουν παντού με ρυθμούς μυδραλιοβόλου το δε ανδρικό φύλο σίγουρα δεν θα αισθανθεί άνετα με τα καρφιά της συγγραφέως.
Το βιβλίο αυτό θεωρείται από πολλούς ως μια αυτοβιογραφία της συγγραφέως. Πράγματι, και αυτή έζησε πλάι σε μια αυταρχική μητέρα, σπούδαζε πιάνο και η ζωή της, τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια της, υπήρξε ασφυκτικά περιορισμένη. Η Έρικα θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο άλλος εαυτός της συγγραφέως, η γυναίκα, που μεγάλωσε σε ένα αφιλόξενο οικογενειακό περιβάλλον. Μόνο που η συγγραφέας κατάφερε να ξεφύγει από την οικογενειακή ειρκτή και με την τριτοπρόσωπη αφήγησή της ιστορεί τη στεγνή ζωή της ηρωίδας της.
Δεν πρόκειται να ξενοιάσετε στην προσπάθειά σας να διαβάσετε το εν λόγω βιβλίο. Θα απολαύσετε μεν το ταλέντο της συγγραφέως αλλά θα κοπιάσετε πολύ. Α, και μην το χρησιμοποιήσετε για υποκατάστατο τουριστικού οδηγού της Βιέννης!
Η ιστορία; Η Έρικα Κόχουτ ζει μια μίζερη ζωή σε ένα μικρό διαμέρισμα στη Βιέννη με την καταπιεστική μητέρα της. Προορισμένη, κάποτε, να διαπρέψει ως πιανίστρια, απέτυχε στο στόχο της και, πλέον, βιοπορίζεται παραδίδοντας μαθήματα πιάνου στο Ωδείο της Βιέννης. Η προσωπική της ζωή είναι απλά ανύπαρκτη, αφού η μητέρα της τής έχει επιβάλει αυστηρούς κανόνες, η παρέκλιση από τους οποίους δεν συγχωρείται. Η σεξουαλική της ζωή περιορίζεται σε επισκέψεις σε πορνομάγαζα και πάρκα, όπου απολαμβάνει με τα μάτια της ερωτικές περιπτύξεις τρίτων. Η εμφάνιση του Βάλτερ Κλέμμερ, νεαρού μαθητή πιάνου, αναποδογυρίζει την στρατιωτικά τακτοποιημένη ζωή της. Όμως, ο τρόπος, που έμαθε από παιδί, της επιβάλλει να υποβάλει το μαθητή της σε μια σειρά από βασανιστήρια εφάμιλλα με αυτά, που βίωσε και βιώνει η ίδια.
Μίλησα παραπάνω για τη γραφή της κας. Γέλινεκ. Είναι μια από τις πιο πυκνές γραφές, που έχω αντιμετωπίσει. Νοήματα συμπυκνωμένα σε πολλές λέξεις, χαρακτήρες σμιλεμένοι με σκληρότητα αλλά και τρυφερότητα συνάμα, μας παραδίδουν την εικόνα μιας γυναίκας άκρως καταπιεσμένης, η οποία, όμως, δεν μπορεί να λειτουργήσει σε ένα ελεύθερο περιβάλλον. Όταν ο Βάλτερ Κλέμμερ της ζητάει να ελευθερώσει τον εαυτό της, αυτή του φέρεται σκληρά, όπως σκληρά φέρεται και στους μαθητές της. Δεν υπάρχουν περιθώρια να φερθεί αλλιώς η Έρικα. Είναι ένα πλάσμα, η ζωή του οποίου προγραμματίστηκε με σαδιστική αυστηρότητα από τη μητέρα της. Επιλογές η Έρικα ούτε είχε ούτε έχει. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η συγγραφέας " η Έρικα δεν έχει ιστορία και δεν δημιουργεί ιστορίες".
Πίσω από τη σκληρή εικόνα της Έρικας, κρύβεται μια γυναίκα, που σπαρακτικά ζητάει να ελέγξει τη ζωή της. Δεν επιθυμεί πραγματικά να ξεφύγει από τις καταπιεστικές καταβολές της αλλά θέλει να διαλέγει αυτή και μόνο αυτή ό,τι θέλει να πραγματοποιήσει, έστω και με τον τρόπο, που διδάχθηκε. Η συγγραφέας στηλιτεύει, μέσα από τα παθήματα της Έρικας, την καταπίεση, που υφίστανται οι γυναίκες. Η ματιά της είναι άκρως επικριτική και οξεία, τα βόλια της πέφτουν παντού με ρυθμούς μυδραλιοβόλου το δε ανδρικό φύλο σίγουρα δεν θα αισθανθεί άνετα με τα καρφιά της συγγραφέως.
Το βιβλίο αυτό θεωρείται από πολλούς ως μια αυτοβιογραφία της συγγραφέως. Πράγματι, και αυτή έζησε πλάι σε μια αυταρχική μητέρα, σπούδαζε πιάνο και η ζωή της, τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια της, υπήρξε ασφυκτικά περιορισμένη. Η Έρικα θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο άλλος εαυτός της συγγραφέως, η γυναίκα, που μεγάλωσε σε ένα αφιλόξενο οικογενειακό περιβάλλον. Μόνο που η συγγραφέας κατάφερε να ξεφύγει από την οικογενειακή ειρκτή και με την τριτοπρόσωπη αφήγησή της ιστορεί τη στεγνή ζωή της ηρωίδας της.
Δεν πρόκειται να ξενοιάσετε στην προσπάθειά σας να διαβάσετε το εν λόγω βιβλίο. Θα απολαύσετε μεν το ταλέντο της συγγραφέως αλλά θα κοπιάσετε πολύ. Α, και μην το χρησιμοποιήσετε για υποκατάστατο τουριστικού οδηγού της Βιέννης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου