Με αφορμή τη σύλληψη του κ. Μλάντιτς

Η σύλληψη του κ. Ράτκο Μλάντιτς ξανάφερε στη μνήμη μας τις απαίσιες στιγμές του εμφυλίου στην πρώην Γιουγκοσλαβία, τότε που πρόσωπα, όπως ο παραπάνω συλληφθείς αλλά και οι ομόσταβλοί του Μιλόσεβιτς και Κάρατζιτς, έσπερναν τον τρόμο στους μη ορθοδόξους κατοίκους της χώρας τους αλλά και σε όσους ομοδόξους τους διαφωνούσαν με τις πρακτικές τους. Χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν και εκπατρίστηκαν εξαιτίας του φανατισμού των κυρίων αυτών και η κοινή γνώμη έμεινε άφωνη με τις αγριότητες στη Σρεμπρένιτσα και αλλού.
Στη χώρα μας, ο παραπάνω συλληφθείς αλλά και οι λοιποί ομοϊδεάτες του απολάμβαναν εκτός από θαυμασμού και πλήρους ασυλίας για τα πεπραγμένα τους. Ομόδοξοι και κατατρεγμένοι, δήθεν, από τη Νέα Τάξη πραγμάτων, όπως φωνασκούσαν οι παντογνώστες εθνικόφρονες της ημεδαπής, οι παραπάνω κύριοι δοξάστηκαν από ένα μεγάλο μέρος όχι μόνο του πολιτικού κόσμου αλλά και της εν Ελλάδι κοινής γνώμης, η οποία πρόθυμα δέχθηκε τις ανοησίες τους περί άμυνας εναντίον των εχθρών του σερβικού λαού και της ορθοδοξίας και έκλεισε τα μάτια της στα αίσχη, που αυτοί διέπραξαν. Η ήττα των Σέρβων ανάγκασε τους κυρίους αυτούς να κρυφτούν, ώστε να αποφύγουν την παραπομπή τους για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.
Η αλήθεια είναι, ότι η εξαφάνιση του κ. Μλάντιτς ωφέλησε τα μάλα τους ημεδαπούς υποστηρικτές του, οι οποίοι είχαν περιέλθει σε δεινή θέση μετά τις αποκαλύψεις για τις αγριότητες, που ο εν λόγω κύριος είχε διαπράξει στα πλαίσια των εθνοκαθάρσεων, που επιχειρούσε. Αν λάβουμε υπόψη και την πιθανολογούμενη συμμετοχή Ελλήνων στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα, τότε αντιλαμβανόμαστε, με πόση ανακούφιση υποδάχθηκαν πολλοί την εξαφάνιση του κ. Μλάντιτς. Ίσως, μάλιστα, να σκέφτονταν, ότι θα ξεχαστεί με τον καιρό αυτή η ιστορία.
Αμ δε! Στο εξωτερικό η μνήμη δεν είναι τόσο κοντή όσο στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας. Έπειτα από συνεχείς πιέσεις προς τη σερβική κυβέρνηση, η οποία ουσιαστικά έκρυβε τον κ. Μλάντιτς, ο τελευταίος ευρέθη, συνελήφθη και παραπέμπεται στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Αυτό, βέβαια, θα έχει ως αποτέλεσμα να αποκαλυφθεί και η πιθανή βοήθεια, που η χώρα μας έδωσε στον κύριο αυτό, όταν αυτός επιτελούσε το θεάρεστο έργο του. Και, όπως αντιλαμβάνεστε, ούτε ψύλλος στον κόρφο όσων πλειοδότησαν σε πατριωτικές και φιλοσερβικές κορώνες εκείνη την εποχή πολλώ δε μάλλον συμμετείχαν στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των Σέρβων!
Όλα τα παραπάνω αποκαλύπτουν όχι μόνο πόσο υποκριτικά λειτουργούμε αλλά και πόσο ανεπίδεκτοι αυτοκριτικής είμαστε. Ως χώρα ουδέποτε πάψαμε να πιστεύουμε σε θεωρίες συνωμοσίας, οι οποίες μας ήθελαν ως τον περιούσιο λαό, που οι Μεγάλες Δυνάμεις ανέκαθεν επιβουλεύονταν. Ως εκ τούτου, λοιπόν, σπεύδαμε να παράσχουμε υποστήριξη στον κάθε τύραννο, που ευθυγραμμιζόταν με τις δικές μας παράλογες ανησυχίες. Ο κ. Μλάντιτς ήξερε να πλασάρει καλά το παραμύθι του και να κερδίζει οπαδούς στο όνομα της ορθοδοξίας και εναντίον της Νέας Τάξης πραγμάτων, όπως δήλωναν τότε αρκετοί Έλληνες εθελοντές. Καμμία εντύπωση δεν μας έκανε, που ολόκληρη η Δύση και, κυρίως, ανθρωπιστικές οργανώσεις φώναζαν για τις αγριότητες, που ο στρατός του κ. Μλάντιτς διέπραττε. Εμείς, άλλωστε, τα ξέρουμε όλα και δεν έχουμε ανάγκη από κανένα. Φονιάδες των λαών για μας είναι μόνο οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους, οι υπόλοιποι, οι δικοί μας δηλαδή, απλά αμύνονται.
Και να πει κανείς, ότι βάλαμε μυαλό, μόλις βγήκαν στην επιφάνεια οι ωμότητες του κ. Μλάντιτς; Α μπα, βρήκαμε καινούργιο παρανοϊκό, για να ικανοποιήσουμε τον παραλογισμό μας. Λέγεται Μουαμάρ Καντάφι.