Ε, τελικά δεν άντεξα μακρυά από την οθόνη του υπολογιστή και το πληκτρολόγιο και μόλις εντόπισα υπολογιστή με σύνδεση στο Διαδίκτυο (το αντίθετο θα ήταν είδηση στις μέρες μας), έσπευσα και θρονιάστηκα για να γράψω.
Λοιπόν, οι διακοπές είναι μια καλή ευκαιρία να διευρύνει κανείς τους ορίζοντές του. Μαθαίνεις, λόγου χάρη, ότι ο Ζοζέ Σαραμάγκου ήταν τσαγκάρης και έχει πάρει 3 Νόμπελ. Και, φυσικά, ό,τι ήξερες, μέχρι τότε, για τον ανωτέρω συγγραφέα, το αποστέλλεις εις τον κάλαθον των αχρήστων.
Μη βιαστείτε να με κατατάξετε στη συνωμοταξία των εξυπνάκηδων! Ο γράφων έχει πετάξει χειρότερες κοτσάνες. Όταν,όμως, η εκστομίσασα το παραπάνω μαργαριτάρι νεαρά τυγχάνει να κρατάει στα χέρια της το "ΠΕΡΙ ΤΥΦΛΩΣΕΩΣ" του εν λόγω συγγραφέα, όπου αναγράφεται ένα σύντομο αλλά περιεκτικό βιογραφικό του, τότε δεν είναι τόσο άκομψο να σχολιάζει κανείς το σφάλμα της. Διότι ο νομπελίστας συγγραφέας, εκτός του ότι έχει πάρει ένα Νόμπελ Λογοτεχνίας και όχι τρία, διότι τα βραβεία Νόμπελ δεν είναι Βραβεία Όσκαρ να τα παίρνεις με τέτοια ευχέρεια (χωρίς αυτό να μειώνει την αξία ενός Όσκαρ) , δεν εργαζόταν ως τσαγκάρης αλλά ως δημοσιογράφος. Αν δε επιθυμείς να παραστήσεις το γνώστη ορισμένων θεμάτων και τυγχάνει να κρατάς στα χέρια σου ένα βιβλίο με πληροφορίες για το θέμα, που θέλεις να αναφέρεις στους φίλους σου, τότε είναι χρήσιμο να το ανοίξεις μια, τουλάχιστον, φορά και αφού αποτυπώσεις στο μυαλό σου τις πληροφορίες για το θέμα σου, τότε μπορείς να μιλήσεις γι' αυτό. Αν όχι, καλύτερα να μη μιλάς.
Αυτά και συνεχίζω τις διακοπές μου.
2 σχόλια:
Μια κοτσάνα είναι συχνά (για μένα, γνώμη μου) το ξεκίνημα μιας ενδιαφέρουσας συζήτησης -ίσως και μιας φιλίας.
Δεν προσπαθώ να τη διορθώσω, αλλά ακολουθώ μια παράπλευρη πορεία αναλύοντας επιμέρους στοιχεία της. Ετσι, αναγκάζεται ο/η εξακοντίσας/σασα να μπει σε ένα νέο κύκλο, όπου -αν είναι καλός/ή δέκτης- μπορεί να μάθει κάτι περισσότερο και, όταν φτάσει η συζήτηση (μετά από ένα μεγάάάλο κύκλο) να αγγίξει την κοτσάνα, καταλαβαίνει ομαλά και από μόνος/η του/της -χωρίς να χρειαστεί να πουλήσω εξυπνάδα.
Η μέθοδος αυτή απαιτεί βέβαια υπομονή και καλή γνώση του αντικειμένου από μένα και ενδιαφέρον για συζήτηση από τον/την... κοτσανολόγο!
Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα, δοκίμασέ τη, αποφεύγοντας όμως την παγίδα της "τελευταίας λέξης". :)
@ rodia
Ενδιαφέρουσα η άποψή σας, μόνο που, για να αποτελέσει μια κοτσάνα το ξεκίνημα μιας συζήτησης, θα πρέπει οι συμμετέχοντες στη συζήτηση να κατέχουν το αντικείμενο της συζήτησης. Στην περίπτωση, που σχολιάζω, όμως, η εκστομίσασα το "μαργαριτάρι" του τρις νομπελίστα τσαγκάρη ήταν η μόνη, που γνώριζε το Σαραμάγκου. Οι λοιποί, κυρίως οι άρρενες της ομήγυρης (εγώ καθόμουν στο διπλανό τραπέζι, να εξηγούμαστε), την κοιτούσαν με τρόπο, που πρόδιδε ότι δεν είχαν ξανακούσει αυτό το όνομα. Ποιός, λοιπόν, θα ακολουθούσε την πορεία, που αναφέρετε, ώστε να διορθώσει τη νεαρά δεσποινίδα (και άνδρας να ήταν τα ίδια θα έλεγα); Σε άλλη παρέα, όπου θα συμμετείχατε εσείς ή εγώ, ναι, θα ακολουθούνταν αυτή η πορεία.
Υ.Γ. Μην αποκλείετε ο εκστομίσας ή η εκστομίσασα την κοτσάνα να διακατέχεται από το αίσθημα του ξερόλα, πράγμα, που θα καθιστούσε μάταιη πάσα προσπάθεια να τον/την κάνουμε να συνειδητοποιήσει ότι έκανε λάθος.
Δημοσίευση σχολίου