6η μέρα χτες των Ολυμπιακών Αγώνων και οι εχθροπραξίες στη Νότια Οσετία φαίνονται να παύουν. Τα στρατεύματα της Γεωργίας αποχωρούν αλλά μια προσπάθεια, ώστε να φανεί η Ρωσσία ως η μοχθηρή της υποθέσεως αυτής έχει ήδη αρχίσει να διαφαίνεται. Οι νεκροί από τις συγκρούσεις ανάμεσα στα στρατεύματα των δύο χωρών αλλά και οι άμαχοι από τους τυφλούς βομβαρδισμούς των Γεωργιανών έχουν υπερβεί τους 5.000 και η πρωτεύουσα της Νότιας Οσετίας έχει ερειπωθεί. Και γεννάται η απορία, αν το ΝΑΤΟ έχει, ακόμα, κάποιο ρόλο και, αν ναι, πως θα καταστήσει δεσμευτικές τις όποιες αποφάσεις του για τη διεκδικούμενη αυτή περιοχή;
Γλυκόπικρη φαίνεται η συνέχεια των αγώνων για τη χώρα μας. Εντάξει, δεν περιμέναμε να χάσουμε από του Γερμανούς στο μπάσκετ. Ο Νοβίτσκι, το μεγάλο του αστέρι, περιορίστηκε στους 13 πόντους, πράγμα, για το οποίο δεν μπορούν να υπερηφανεύονται πολλές ομάδες, ενώ η Εθνική μας Ομάδα μπάσκετ φαίνεται να ξαναβρίσκει το σπουδαίο εαυτό, που είδαμε στο Προολυμπιακό τουρνουά. Το άλλο φερόμενο αστέρι των Γερμανών, ο Κρις Κέιμαν, δεν ενθουσίασε κανένα και αρκέστηκε σε 4 κοπιαστικούς πόντους. Πάντως, αν νομίζετε ότι θα κερδίσουμε την Κίνα το ίδιο εύκολα, όπως προ διετίας στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας, καλύτερα να αλλάξετε άποψη, διότι οι Κινέζοι κατατρόμαξαν τους Ισπανούς, οι οποίοι, τελικά, πήραν το μεταξύ τους παιχνίδι στην παράταση, επειδή οι Κινέζοι πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων μια διαφορά 14 πόντων.
Στην κολύμβηση το μεγάλο μας αστέρι, Άρης Γρηγοριάδης, δεν κατάφερε να συνεχίσει στα 100 μ. ελεύθερο και αποχαιρέτησε τη διοργάνωση. Στον αντίποδα, ο Μάικλ Φελπς κατέκτησε το τρίτο του χρυσό μετάλλιο σ’ αυτή τη διοργάνωση, πράγμα, που τον καθιστά μέλος του εκλεκτού κλαμπ των κατόχων 9 χρυσών μεταλλίων σε Ολυμπιακούς Αγώνες, στο οποίο ανήκουν ο Καρλ Λιούις, Ο Πάαβο Νούρμι και η Λαρίσα Λατίνινα, όλοι τους σπουδαίες μορφές των αγώνων. Συνεχίζει δε, με σκοπό να σπάσει το στοιχειωμένο ρεκόρ του Μαρκ Σπίτς, ο οποίος είχε κατακτήσει 7 χρυσά μετάλλια στην κολύμβηση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το ’72, που όλα τους συνοδεύτηκαν από παγκόσμια ρεκόρ. Α, και ξύρισε το κακόγουστο μουστάκι του.
Ο αθλητής του κανώ-καγιάκ, Χρήστος Τσακμάκης, κατέκτησε την έβδομη θέση στο ατομικό σλάλομ και είναι ο πρώτος Έλληνας Ολυμπιονίκης στην Ολυμπιάδα αυτή. Μπράβο στο νεαρό αθλητή, αν και κάποια στιγμή η ιστορία με τους εβδόμους και ογδόους ολυμπιονίκες θα πρέπει να σταματήσει.
Η χτεσινή «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» είχε στις αθλητικές στήλες της κάποιο σχολιασμό στην απάντηση, που έδωσε η αθλήτρια της ενόργανης γυμναστικής, Στέφανι Μπισμπίκου, όταν ρωτήθηκε τι θα κάνει μετά τον αποκλεισμό της από τη συνέχεια των αγώνων. Θα καθήσω στο Πεκίνο και θα κάνω τις βόλτες μου παρακολουθώντας τους αγώνες, ήταν, περίπου, η απάντησή της. Και αυτό έγινε η αιτία ο αθλητικογράφος της «Ε» να χαρακτηρίσει τη δήλωση αυτή της δεσποινίδος Μπισμπίκου ως απόδειξη ότι οι περισσότεροι αθλητές μας πήγαν στην Κίνα για τουρισμό και μόνο. Προσωπικά, κρίνω άκρως υπερβολική τη θεώρηση αυτή του αθλητικογράφου αυτού αλλά φοβάμαι ότι εκφράζει ένα μεγάλο μέρος της γνώμης των συναδέλφων του αλλά και των συνελλήνων του. Μάλλον κακομάθαμε με τις διακρίσεις από το 1992 και μετά και νομίζουμε ότι δημιουργήσαμε τις απαιτούμενες δομές, ώστε σε κάθε Ολυμπιάδα να κερδίζουμε του κόσμου τα μετάλλια άλλως ότι δεν επιτρέπεται να χάνουμε. Προσέξτε, μάλιστα, τη διαφορά στο πρόσωπο. Κερδίζουμε μετάλλια, αποτυγχάνουν οι αθλητές. Η νίκη έχει πολλούς πατεράδες, είχε πει κάποιος, το όνομα του οποίου μου διαφεύγει. Έτσι και η νεαρά αθλήτρια Μπισμπίκου θα πρέπει να γυρίσει πάραυτα στην Ελλάδα και να δεχτεί τις κατηγορίες μας (ήτοι τα βρισίδια μας), διότι πήγε στο Πεκίνο για τουρισμό. Μάλλον δεν είχε δικαίωμα να ξεσκάσει για λίγο η κοπέλα, μετά από ένα χρόνο (και περισσότερο, ίσως) προετοιμασίας. Η πηγή, που θέλει τους Γάλλους να στήνουν το ικρίωμα για τον αποκεφαλισμό της Λορ Μαναντού, της σπουδαίας κολυμβήτριάς τους, που δεν κατάφερε να φέρει κάποιο μετάλλιο από το Πεκίνο ελέγχεται ως ανακριβής. Και η όλη κατάσταση δίνει την αφορμή να επανεξετάσουμε την παιδεία μας ως λαού, που καλείται να διαχειριστεί το ενδεχόμενο της μη επιτυχίας (διότι θεωρώ απαράδεκτο να χαρακτηρίζουμε ως αποτυχημένους όσους αθλητές μας δεν κατάφεραν να διακριθούν).
Γλυκόπικρη φαίνεται η συνέχεια των αγώνων για τη χώρα μας. Εντάξει, δεν περιμέναμε να χάσουμε από του Γερμανούς στο μπάσκετ. Ο Νοβίτσκι, το μεγάλο του αστέρι, περιορίστηκε στους 13 πόντους, πράγμα, για το οποίο δεν μπορούν να υπερηφανεύονται πολλές ομάδες, ενώ η Εθνική μας Ομάδα μπάσκετ φαίνεται να ξαναβρίσκει το σπουδαίο εαυτό, που είδαμε στο Προολυμπιακό τουρνουά. Το άλλο φερόμενο αστέρι των Γερμανών, ο Κρις Κέιμαν, δεν ενθουσίασε κανένα και αρκέστηκε σε 4 κοπιαστικούς πόντους. Πάντως, αν νομίζετε ότι θα κερδίσουμε την Κίνα το ίδιο εύκολα, όπως προ διετίας στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας, καλύτερα να αλλάξετε άποψη, διότι οι Κινέζοι κατατρόμαξαν τους Ισπανούς, οι οποίοι, τελικά, πήραν το μεταξύ τους παιχνίδι στην παράταση, επειδή οι Κινέζοι πέταξαν στον κάλαθο των αχρήστων μια διαφορά 14 πόντων.
Στην κολύμβηση το μεγάλο μας αστέρι, Άρης Γρηγοριάδης, δεν κατάφερε να συνεχίσει στα 100 μ. ελεύθερο και αποχαιρέτησε τη διοργάνωση. Στον αντίποδα, ο Μάικλ Φελπς κατέκτησε το τρίτο του χρυσό μετάλλιο σ’ αυτή τη διοργάνωση, πράγμα, που τον καθιστά μέλος του εκλεκτού κλαμπ των κατόχων 9 χρυσών μεταλλίων σε Ολυμπιακούς Αγώνες, στο οποίο ανήκουν ο Καρλ Λιούις, Ο Πάαβο Νούρμι και η Λαρίσα Λατίνινα, όλοι τους σπουδαίες μορφές των αγώνων. Συνεχίζει δε, με σκοπό να σπάσει το στοιχειωμένο ρεκόρ του Μαρκ Σπίτς, ο οποίος είχε κατακτήσει 7 χρυσά μετάλλια στην κολύμβηση στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το ’72, που όλα τους συνοδεύτηκαν από παγκόσμια ρεκόρ. Α, και ξύρισε το κακόγουστο μουστάκι του.
Ο αθλητής του κανώ-καγιάκ, Χρήστος Τσακμάκης, κατέκτησε την έβδομη θέση στο ατομικό σλάλομ και είναι ο πρώτος Έλληνας Ολυμπιονίκης στην Ολυμπιάδα αυτή. Μπράβο στο νεαρό αθλητή, αν και κάποια στιγμή η ιστορία με τους εβδόμους και ογδόους ολυμπιονίκες θα πρέπει να σταματήσει.
Η χτεσινή «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» είχε στις αθλητικές στήλες της κάποιο σχολιασμό στην απάντηση, που έδωσε η αθλήτρια της ενόργανης γυμναστικής, Στέφανι Μπισμπίκου, όταν ρωτήθηκε τι θα κάνει μετά τον αποκλεισμό της από τη συνέχεια των αγώνων. Θα καθήσω στο Πεκίνο και θα κάνω τις βόλτες μου παρακολουθώντας τους αγώνες, ήταν, περίπου, η απάντησή της. Και αυτό έγινε η αιτία ο αθλητικογράφος της «Ε» να χαρακτηρίσει τη δήλωση αυτή της δεσποινίδος Μπισμπίκου ως απόδειξη ότι οι περισσότεροι αθλητές μας πήγαν στην Κίνα για τουρισμό και μόνο. Προσωπικά, κρίνω άκρως υπερβολική τη θεώρηση αυτή του αθλητικογράφου αυτού αλλά φοβάμαι ότι εκφράζει ένα μεγάλο μέρος της γνώμης των συναδέλφων του αλλά και των συνελλήνων του. Μάλλον κακομάθαμε με τις διακρίσεις από το 1992 και μετά και νομίζουμε ότι δημιουργήσαμε τις απαιτούμενες δομές, ώστε σε κάθε Ολυμπιάδα να κερδίζουμε του κόσμου τα μετάλλια άλλως ότι δεν επιτρέπεται να χάνουμε. Προσέξτε, μάλιστα, τη διαφορά στο πρόσωπο. Κερδίζουμε μετάλλια, αποτυγχάνουν οι αθλητές. Η νίκη έχει πολλούς πατεράδες, είχε πει κάποιος, το όνομα του οποίου μου διαφεύγει. Έτσι και η νεαρά αθλήτρια Μπισμπίκου θα πρέπει να γυρίσει πάραυτα στην Ελλάδα και να δεχτεί τις κατηγορίες μας (ήτοι τα βρισίδια μας), διότι πήγε στο Πεκίνο για τουρισμό. Μάλλον δεν είχε δικαίωμα να ξεσκάσει για λίγο η κοπέλα, μετά από ένα χρόνο (και περισσότερο, ίσως) προετοιμασίας. Η πηγή, που θέλει τους Γάλλους να στήνουν το ικρίωμα για τον αποκεφαλισμό της Λορ Μαναντού, της σπουδαίας κολυμβήτριάς τους, που δεν κατάφερε να φέρει κάποιο μετάλλιο από το Πεκίνο ελέγχεται ως ανακριβής. Και η όλη κατάσταση δίνει την αφορμή να επανεξετάσουμε την παιδεία μας ως λαού, που καλείται να διαχειριστεί το ενδεχόμενο της μη επιτυχίας (διότι θεωρώ απαράδεκτο να χαρακτηρίζουμε ως αποτυχημένους όσους αθλητές μας δεν κατάφεραν να διακριθούν).
11 σχόλια:
Μα αποτυχημένοι είναι!! Επενδύθηκαν ποσά στην προετοιμασία τους που αν δεν αποσβεσθούν θα πρόκειται περί οικονομικής αποτυχίας. Η δεσποινίς που λες πρέπει να πάρει μετάλλιο για να διαφημίσει μετά ως ολυμπιονίκης προΙόντα εταιρειών και να αυξήσει τις πωλήσεις τους. Τσάμπα τη χρηματοδοτούσαν; (το παράδειγμα τυχαίο, αγνοώ τα πάντα για τη συγκεκριμένη αθλήτρια) Αλλά, περί αυτού του είδους της "αποτυχίας" πρόκειται, αμφιβάλλει κανείς;;αποτυχημένη επένδυση, νάθινγκ μορ.
@ pellegrina
Διαφωνώ με τη λέξη "αποτυχημένοι", διότι παραπέμπει σε άτομα συνολικά αποτυχημένα. Εν προκειμένω, όμως, έχουμε να κάνουμε με αθλητές, που σε άλλες διεθνείς διοργανώσεις έχουν επιτύχει πληθώρα διακρίσεων, άρα έστω μερικώς θα κάνουν απόσβεση. Περισσότερο με ενοχλεί η λογική του "ξεσκίσματος" όσων δεν ανταποκριθούν στις προσδοκίες, ενίοτε και χίμαιρες, ημών, ήτοι αν δεν κερδίσουν το χρυσό μετάλλιο. Εν ολίγοις, απουσιάζει από την κουλτούρα μας μια τακτική διαχείρισης μιας ήττας ή της αδυναμίας μας να διακριθούμε.
ο τσωρτσιλ το ελεγε.
οι ολουμπιακοι ειναι παρωδια?
αξιζει να μιλαμε γι αυτους?
ο Φελπς τι πινει και δε μας δινει?
Υπαρχουν καθαρες νικες?
Γιατι τις σπονσοραρουμε με τηλεθεαση?
Δε ξερω γιατι στρωνομαι και τους βλεπω τους αγωνες.
Ισως να ειναι απωθημενο...
@ exofthalmi
Προσωπικά θεωρώ ότι κάθε αθλητής γνωρίζει τι ουσίες παίρνει, ώστε να έχει καλύτερες επιδόσεις, ως, επίσης, η πλειοψηφία των θεατών γνωρίζουν, ότι οι αθλητές, που αγωνίζονται, δεν είναι "καθαροί".
Τώρα, ο Τσώρτσιλ θεωρούσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες παρωδία, πλην, όμως, επί κυβερνήσεών του η Αγγλία δεν είχε σταματήσει να στέλνει αθλητές σε αυτούς πολλώ δε μάλλον να τους στηρίζει, ώστε να φέρουν διακρίσεις στη χώρα. Περαιτέρω, ο Φελπς και ο κάθε Φελπς προφανώς δεν είναι "καθαρός", ωστόσο το σημείο, όπου έχουν φτάσει οι αντοχές του, είναι το αξιοσημείωτο, έστω και αν οφείλεται σε παράτυπη ιατροφαρμακευτική υποστήριξη. Εντέλει, βέπω τους Ολυμπιακούς Αγώνες ως ένα πανηγύρι συνάντησης λαών, ως μια απόδειξη ότι η συνύπαρξή τους δεν βλάπτει καθόλου αλλά, αντίθετα, προσφέρει ευκαιρία για σύσφιξη των σχέσεων (όχι των κυβερνήσεων αλλά των ανθρώπων, που συμμετέχουν σε αυτή)και, εν πάσει περιπτώσει, τους βλέπουμε, αν θέλουμε, και ξεσκάμε, αν μας βοηθάει ο αθλητισμός να ξεφύγουμε από την καθημερινότητα. Κάπως έτσι το βλέπω.
παιδιά, όσοι βλέπετε τους αγώνες, ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ κάνετε και γούστο-καπέλο σας, γιατί να έχετε ενοχές; ¨ολα όσα κάνουμε και απολαμβάνουμε (θέατρο, βιβλίο, μουσική) είναι προϊόντα μεγάλων εταιριών. Το κίνημα ροκ εντ ρολ, που γράφτηκε ανεξίτηλα στην ιστορία του δυτικού (και όχι μόνον) πολιτισμού της μουσικής (και όχι μόνο, ξανά!) ήταν από τις μεγαλύτερες "κατασκευές" πολυεθνικών (από τότε!) εταιριών. Μη μου στενοχωριέστε λοιπόν, ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ!
@ pellegrina
Γνωστά όσα λες και επισημαίνεις. Απλά, προσπαθώ ακόμα και σε αυτούς τους άκρως εμπορευματοποιημένους αγώνες να διακρίνω κάποιες από τις αρχές του Ολυμπιακού Κινήματος(λέμε τώρα).
γλυκύτατε και φίλτατε περιουσιε νομικέ, δεν υπήρξαν ποτέ "Αρχές ολυμπιακού κινήματος"! Στην αρχαιότητα ήταν επίδειξη δύναμης του ενός κράτους προς το άλλο, πολιτικά παιχνίδια κλπ (με αερολογίες και σ΄λτσες περί εκεχειρίας), σπουδαίοι έλληνες σαν τον Ευρυπίδη και άλλους γνωστούς είχαν τη χειρότερη γνώμη για τους αθλητές, όσον αφορά το πνευματικό τους επίπεδο κι όσον αφορά τους νεότερους αγώνες ο ίδιος ο ντε Κουμπερτέν στα ίσα το είπε επισήμως στα 1896 ότι τέτοια πράγματα μας χρειάζονται για να ξεχνιούνται οι εργάτες και να μην έχουμε ταραχές! ΠΑΝΤΟΤΕ το ολυμπιακό πνεύμα ήταν μούσι. Απολαύστε με τη γνώση αυτή δεδομένη!!
ΕυρΙπίδη!! (δεν το πιστεύω ότι έκανα τετοιο ορθογραφικό!! Είδες άμα βλέπεις πολλές κοτσάνες γύρω σου; Από το ευ+ριπή, ευριπίδης άνεμος, που φυσάει από τον Εύριπο δηλαδή. Ουδεμία σχέση έχει με το ευρύς. Το έχω δει τόσες φορές λάθος (με υ)που τελικά το έκανα κι εγώ!
Ιασων Που'σέ; Τα Καυκασια ειναι Ελληνικα!
Οσετια και Σκοπιανοι το ιδιο πραμμα, πλοκαμια της σλαβοκουμουωικης οβσυηνας!
@ pellegrina
Έστω αυτοί οι εναγκαλισμοί των αθλητών, τα συγχαρητήρια, που δίνουν ο ένας στον άλλο, η προσπάθειά τους, έστω και αν οφείλεται σε παράτυπη ιατρική και φαρμακευτική υποστήριξη και άλλα τινα αποτελούν ένα καλό λόγο, ώστε να παρακολουθήσω τους αγώνες αυτούς, χώρια, που μου αρέσει να βλέπω και τους δικούς μας αθλητές να αγωνίζονται, έστω και αν φέτος δεν τα έχουν, μέχρι στιγμής, τουλάχιστον, πάει το ίδιο καλά με άλλες χρονιές. Και πάντα έχω στο νου όσα λες περί ανύπαρκτων ολυμπιακών ιδεωδών.
Υ.Γ.Μπορεί ο Ευριπίδης να μην είχε την καλύτερη γνώμη για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της εποχής του αλλά, τουλάχιστον, τότε διατηρούνταν η εκεχειρία (νομίζω ότι μόνο μια φορά παραβιάστηκε) και, εν πάσει περιπτώσει, ήταν ένα καλό αντάμωμα των κατοίκων των ελληνικών πόλεων της εποχής εκείνης, σε μια εποχή, όπου οι μετακινήσεις των ανθρώπων ήταν σπανιότατες.Τώρα, αν είσαι καλός αθλητής, αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να έχεις και το ανάλογο πνευματικό επίπεδο, αν και οι αρχαίοι Έλληνες προσπαθούσαν να τα συνδυάσουν, αν και ένα κάποιο επίπεδο σκέψης αναφορικά με τεχνικές στη διάρκεια ενός αγώνα είναι απαραίτητο, αν ήθελε ένας αθλητής να διακριθεί.
Το βαρβαρισμό "Ευρυπίδης"τον έχω διαπράξει και εγώ. Ευτυχώς, που ο ορθογραιφκός έλεγχος του Word λειτουργεί στην εντέλεια και με διορθώνει.
@ lakis velotris
Καλώς ήλθατε στο ταπεινό μου ιστολόγιο! Θα χρειαστώ διευκρινίσεις, όμως, για όσα γράψατε. Τί εννοείτε, ακριβώς;
Δημοσίευση σχολίου