Βιβλία για το καλοκαίρι

Επιτέλους, ήγγικεν η ώρα των διακοπών! Θα απουσιάσω για 1 εβδομάδα, περίπου, κατά την οποία, βέβαια, η επιθυμία μου να περιπλανηθώ στις ατελείωτες εκτάσεις του Διαδικτύου, θα παραμείνει άσβεστη, αρκεί να μου το επιτρέψουν όσοι νοιάζονται περισσότερο από μένα για την απόλυτη ηρεμία μου. Και, φυσικά, όπως κάθε διαβαστερό παιδί, που σέβεται τον εαυτό του, έχω ήδη φορτώσει στις αποσκευές μου και κάμποσα βιβλία για τις διακοπές μου :
1) «ΛΟΒΟΤΟΜΗ», του Ανδρέα Αποστολίδη. Σε μια Αθήνα, που γιορτάζει την έλευση του 21ου αιώνα, μια μυστηριώδης κλοπή ιατρικών μηχανημάτων και εργαλείων έρχεται να ταράξει την Ελληνική Αστυνομία. Ο φιλόδοξος νέος αρχηγός της αναθέτει στον Αστυνόμο Νίκο Καμπάνη τη διερεύνηση της υπόθεσης. Και το κουβάρι αρχίζει να ξετυλίγεται και ο Νίκος Καμπάνης αρχίζει να διαπιστώνει ότι πίσω από το οργανωμένο έγκλημα, τις εσωτερικές συγκρούσεις του αλλά και τη σύνδεσή του με τα ανώτερα κλιμάκια της ΕΛ.ΑΣ., τις ομάδες εκβιασμού, που προστατεύουν τα νυχτερινά κέντρα, το κύκλωμα λαθρεμπορίου υγρών καυσίμων και την ηθική παρακμή της άρχουσας οικονομικής τάξης, υπάρχει ένας ψυχρός δολοφόνος, ο «χασάπης», που τεμαχίζει με ασύλληπτη αγριότητα τα θύματά του και για την ταυτότητα του οποίου δεν υπάρχει το παραμικρό στοιχείο. Και η αναζήτηση αρχίζει μέσα από τρομερές δυσκολίες, πολλές από τις οποίες δείχνουν να προέρχονται από την ίδια την ΕΛ.ΑΣ. Το κορυφαίο για πολλούς ελληνικό αστυνομικό μυθιστόρημα, διαβάζεται απνευστί, αρκεί ο αναγνώστης να διαθέτει την απαραίτητη αυτοσυγκέντρωση, ώστε να συλλέξει και να κατανείμει μέσα του τον όγκο των πληροφοριών για τους πρωταγωνιστές του αλλά και τις ενέργειες και συμμαχίες τους, που διαρκώς αλλάζουν.
2) «ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑΣ», του Αντόνιο Λόμπο Αντούνες. Ανακάλυψα το βιβλίο αυτό στο σπουδαίο ιστολόγιο alexis-chryssanthie.blogspot.com και ομολογώ ότι η υπόθεσή του μου κίνησε το ενδιαφέρον. Ένας εκ των τριών αδελφών, απογόνων μιας οικογένειας γαιοκτημόνων της Αγκόλας, πορτογαλικής αποικίας έως το 1974, αποπειράται να καλέσει σε δείπνο τα υπόλοιπα αδέλφια του, με τα οποία έχει 15 χρόνια να βρεθεί. Η συνάντηση αυτή δε θα λάβει χώρα αλλά θα αποτελέσει την αφορμή να κάνει ο συγγραφέας μια αναδρομή, μέσα την πορεία της οικογένειας αυτής, από στο αποικιοκρατικό παρελθόν της Πορτογαλίας στην Αγκόλα (αποικίες της Πορτογαλίας υπήρξαν, μεταξύ άλλων και η Μοζαμβίκη, το Πράσινο Ακρωτήριο αλλά και η Γουινέα-Μπισσάου), όπου επί 14 ολόκληρα χρόνια οι Πορτογάλοι πάσχιζαν να κρατήσουν τη χώρα αυτή με κάθε μέσο. Ο τίτλος είναι εμπνευσμένος από ένα στίχο του πορτογαλικού εθνικού ύμνου, ενώ ο συγγραφέας υπηρέτησε ως στρατιωτικός ιατρός στην Αγκόλα την περίοδο 1971-1973.
3) «ΜΑΟ, Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ», της Γιούνγκ Τσανγκ και του Τζων Χάλλιντεϋ. Πόσα, άραγε, στοιχεία έχουμε για τη ζωή και την πολιτική δράση του Μάο Τσε Τουνγκ; Το όνομά του έγινε ευρύτερα γνωστό στα τέλη της δεκαετίας του ’60, όταν ο Μάης του ’68 εμπνεύστηκε, μεταξύ άλλων, από την Πολιτιστική Επανάσταση, που είχε ξεκινήσει 2 χρόνια νωρίτερα στην Κίνα. Το όνομά του αλλά και η Πολιτιστική Επανάσταση υμνήθηκαν από διανοούμενους, όπως ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Ήταν ,όμως, ο Μάο άξιος όλων αυτών των επαίνων;
Η Γιούνγκ Τσανγκ, κόρη ένθερμων κομμουνιστών αξιωματικών, βίωσε μέσα της όλη την περίοδο της Πολιτιστικής Επανάστασης. Ερυθροφρουρός, «ξυπόλητη γιατρός»,αγρότισσα, ηλεκτρολόγος και, τελικά, φοιτήτρια αγγλικής φιλολογίας, θέση, που της επέτρεψε να φύγει με υποτροφία στην Αγγλία, όπου ανεδείχθη διδάκτωρ φιλολογίας, έζησε από πρώτο χέρι την πραγματικότητα μιας εποχής, που σκοπίμως ή εν αγνοία τους ύμνησαν πολλοί διανοούμενοι της Δύσης. Ήταν η εποχή της παντοδυναμίας του Μάο Τσε Τουνγκ, ενός φιλόδοξου και ιδιαίτερα πολιτικού, ο οποίος κατάφερε να ενώσει τη διασπασμένη και ευρισκόμενη σε αναρχία από την εποχή της κατάρρευσης της δυναστείας των Τσινγκ Κίνα και να τονώσει την αυτοπεποίθηση του λαού του με μια σειρά από φιλολαϊκά μέτρα, προτού κυριαρχήσουν η μεγαλομανία και η επιθυμία του να κατακτήσει τον κόσμο. Το «Μεγάλο άλμα προς τα εμπρός» υπήρξε μια ατυχέστατη έμπνευσή του, που κόστισε τη ζωή σε εκατομμύρια Κινέζων, ενώ η Πολιτιστική Επανάσταση είχε ως αποτέλεσμα την εξόντωση σχεδόν όλων των πολιτικών αντιπάλων του, όπως του στρατάρχη Πενγκ Ντεχουάι ή του Πρωθυπουργού Λιού Σάο Σι, την καταστροφή του μεγαλύτερου μέρους της κινέζικης πολιτιστικής κληρονομίας και των δομών του κινέζικου κράτους και την επικράτηση της αναρχίας στην αχανή αυτή χώρα, καταστάσεις, οι οποίες, όμως, εδραίωσαν την προσωπολατρία του. Όσοι έχετε διαβάσει το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα «ΑΓΡΙΟΚΥΚΝΟΙ»της ίδιας συγγραφέως, δε θα δυσκολευτείτε να αντιληφθείτε τι ακριβώς καταλογίζει στο Μάο. Δεν πρόκειται για ένα ξερό «θάψιμο» αλλά περισσότερο για μια αποδόμηση ενός μύθου κατασκευασμένου στη Δύση από ανθρώπους, οι οποίοι μάλλον δεν εγνώριζαν την ακριβή κατάσταση στην Κίνα της εποχής του Μάο.
4) «ΓΛΩΣΣΑ ΜΕΤ’ ΕΜΠΟΔΙΩΝ», του Νίκου Σαραντάκου. Το είχα παρουσιάσει κατά τον Απρίλιο μέσα από αυτό το ιστολόγιο και τώρα θα το ξαναδιαβάσω με μεγάλη ευχαρίστηση. Το βιβλίο χωρίζεται σε 3 ενότητες. Στην πρώτη, ο συγγραφέας καταρρίπτει πολλούς από τους μύθους, που διαδίδονται για την ελληνική γλώσσα, όπως το περιβόητο, πλην, όμως, ανύπαρκτο πρόγραμμα “HELLENIC QUEST” για την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας από στελέχη των μεγάλων αμερικανικών εταιρειών, παγίδα στην οποία, ως γνωστό, έπεσε και ο νυν Υπουργός Παιδείας, κ. Στυλιανίδης. Στη δεύτερη αναφέρεται στα λεκτικά και συντακτικά λάθη, που συνηθίζουμε στον καθημερινό μας λόγο. Στην τρίτη και τελευταία επικεντρώνεται στα συμβάντα έως την καθιέρωση του μονοτονικού συστήματος, καταρρίπτοντας και εδώ πολλούς από τους μύθους περί, δήθεν, πραξικοπηματικής κατάργησης των πνευμάτων και της περισπωμένης. Προσωπικά, μερικές από τις απόψεις του κ. Σαραντάκου δε με βρίσκουν σύμφωνο αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι είναι άψογα τεκμηριωμένες. Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα χρησιμότατο εργαλείο για όσους ενδιαφέρονται να χρησιμοποιούν σωστά την ελληνική γλώσσα.