Πολλές φορές έχει τεθεί το ερώτημα, αν πρέπει να δίνουμε σημασία σε βιβλία, τα οποία δεν προσθέτουν κάτι καινούργιο σε όσα έχουν ήδη ειπωθεί ή γραφτεί και απλά διακρίνονται για τη στρωτή γραφή τους και προσφέρουν κάποια αναγνωστική απόλαυση στον αναγνώστη, χωρίς να του θέτουν προβληματισμούς και, κυρίως, την εντύπωση, ότι διάβασε κάτι πρωτότυπο ως προς τη θεματολογία, το δομή και τη γραφή.
Το πρόσφατο βιβλίο του Θεόφιλου Ελευθεριάδη "ΤΩΝ ΚΟΧΥΛΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ"(εκδόσεις ΕΣΤΙΑ) αναφέρεται στην ιστορία ενός περιδέραιου από κοχύλια από τον 63ο αιώνα π.χ. έως τον 11ο αιώνα π.χ. Το περιδέραιο αυτό περνάει από τα χέρια των αρχαίων θεραπευτών των φυλών, που κατοικούσαν στη σημερινή Ελλάδα, πριν την έλευση των πρωτοελληνικών φύλων, στα χέρια ανθρώπων, που κατοικούσαν στη σημερινή Μέση Ανατολή, συνοδευόμενο από το θρύλο, ότι έχει μαγική δύναμη και προστατεύει τον κάτοχό του. Ταυτόχρονα, ο συγγραφέας μας μεταφέρει στις εξελίξεις στο χώρο της σημερινής Ελλάδος παράλληλα με τις αντίστοιχες εξελίξεις στη σημερινή Μέση Ανατολή. Λαοί κυριαρχούν, εμπορεύονται, πλουτίζουν, πολεμούν, συντρίβονται, μεταναστεύουν, σκλαβώνονται και χάνονται από το προσκήνιο, θεότητες αναδεικνύονται και λησμονούνται, αυτοκρατορίες συστήνονται και εξαφανίζονται, επιτεύγματα ανακαλύπτονται και χρησιμοποιούνται είτε για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης είτε για πολεμικούς σκοπούς και μέσα σε αυτά τα ταραγμένα χρόνια το περιδέραιο αυτό περνάει από χέρι σε χέρι προστατεύοντας τον κάτοχό του.
Ο συγγραφέας δείχνει να κατέχει το γνωστικό αντικείμενο της ιστορίας του ελλαδικού και μεσανατολικού χώρου από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι την κατάρρευση του μυκηναϊκού κόσμου και με άφθονες παραπομπές στην πλούσια βιβλιογραφία παρέχει στον αναγνώστη πλήθος πληροφοριών για τη ζωή και τις εξελίξεις στις περιοχές αυτές την εποχή, που κάθε κεφάλαιο διαδραματίζεται.Η γραφή είναι ζωντανή και μας μεταφέρει με περισσή πειστικότητα στα τεκταινόμενα των αρχαίων εκείνων χρόνων, όπως αυτά προκύπτουν από πλήθος αρχιολογικών ευρημάτων. Δεν υπάρχουν πρόσωπα, που να πρωταγωνιστούν για περισσότερα από ένα κεφάλαια αλλά σκοπός του συγγραφέα δεν είναι παρά να αναδείξει ως πρωταγωνιστή του βιβλίου αυτού το εν λόγω περιδέραιο από κοχύλια, το οποίο και περνάει από χέρι σε χέρι και καθορίζει τη μοίρα του κατόχου του.
Ομολογώ, ότι "ρούφηξα" το εν λόγω βιβλίο από την αρχή μέχρι το τέλος. Διότι μπορεί να μη μου προσέφερε την εντύπωση, ότι διαβάζω κάτι πρωτότυπο, αλλά, χωρίς αμφιβολία, με συνεπήρε και με μετέφερε με περισσή πειστικότητα σε μια πανάρχαια εποχή. Και ακριβώς αυτή η αρετή του βιβλίου αυτού είχε ως αποτέλεσμα να το απολαύσω έως την τελευταία σελίδα του. Διότι, μεταξύ άλλων, σκοπός ενός βιβλίου είναι και να μην πιέζει τον αναγνώστη να το τελειώσει αλλά να του δίνει το κίνητρο να το διαβάζει μέχρι το τέλος. Και, κυρίως, να του αφήνει το αίσθημα, ότι δεν πήγε χαμένος ο χρόνος του, ακριβώς επειδή απόλαυσε την ανάγνωση του βιβλίου αυτού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου