Μια ιστορία δοκιμασίας των νεύρων μας

Στο Υπουργείο Ανάπτυξης υπάγεται μια υπηρεσία με την επωνυμία "Διεύθυνση Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας", η οποία ασχολείται με τα βιομηχανικά σήματα, ήτοι εκείνα το λογότυπα, που χαρακτηρίζουν κάποια προϊόντα (π.χ. coca - cola) ή υπηρεσίες (Avis rent a car). Τα σήματα αυτά αποτελούν από την κατοχύρωσή τους και για χρονικό διάστημα 10 ετών, τουλάχιστον, με δικαίωμα ανανέωσης αυτών εντός της δεκαετίας, περιουσιακό στοιχείο του δικαιούχου και του δίνουν το δικαίωμα να εμποδίσει ακόμα και δια της δικαστικής οδού κάθε άλλο πρόσωπο να χρησιμοποιήσει το ίδιο ή παρεμφερές σήμα, το οποίο ο μέσος συναλλασσόμενος δεν θα μπορεί να διακρίνει από αυτό, που κατοχυρώθηκε πρώτο. Φυσικά, μπορεί να τα μισθώσει σε τριτους ή και να τα πουλήσει.

Το Ελληνικό Δημόσιο δια του παραπάνω Υπουργείου αποδεικνύει, ότι διαθέτει αστείρευτο ταλέντο στην καλλιέργεια του εκνευρισμού και της απελπισίας στον πολίτη. Η συγκεκριμένη υπηρεσία είναι μοναδική ανά το πανελλήνιο, ήτοι πας ενδιαφερόμενος υποχρεούται να ταξιδέψει έως την Αθήνα και, συγκεκριμένα, στην Πλατεία Κάνιγγος, ώστε να καταθέσει τη δήλωση για το σήμα του. Και όλα θα πάνε καλά, αν δεν υπάρχει κάποια πορεία ή απεργία των μέσων μαζικής μεταφοράς, που θα έχει ακινητοποιήσει όλη την Αθήνα ή απεργία των υπαλλήλων του υπουργείου αυτού, πράγματα διόλου ασυνήθιστα στη χώρα μας.

Και αν, τέλος πάντων, φτάσει στο δεύτερο όροφο, στο γραφείο, όπου κατατίθενται οι δηλώσεις των σημάτων, θα αντικρύσει τον υπηρεσιακό μινιμαλισμό του Ελληνικού Δημοσίου σε όλο του το μεγαλείο. Ένας και μοναδικός υπάλληλος καλείται να παραλαμβάνει περίπου 100 δηλώσεις απ' όλη την Ελλάδα ημερησίως από τις 10:30 έως τις 14:00. Οι υπόλοιποι κρίθηκαν υπεράριθμοι από τον κ. Υπουργό Ανάπτυξης και τοποθετήθηκαν σε άλλες υπηρεσίες του υπουργείου αυτού. Και, συνήθως, η ουρά των ενδιαφερόμενων δικηγόρων φτάνει μέχρι έξω. Και αλλοίμονο σε εκείνο, που δεν έχει ξανακάνει την δουλειά αυτή και τηλεφωνήσει, διότι ο ένας αυτός υπάλληλος δεν είναι απόγονος των Εκατόγχειρων να συμπληρώνει δηλώσεις και να σηκώνει παράλληλα το τηλέφωνο, ειδικά όταν αυτό χτυπάει ακατάπαυστα.

Και μέσα σε όλη την ανεμοζάλη της χώρας μας, όπου τα μπλόκα των αγροτών έχουν κόψει την κίνηση στις εθνικές οδούς, οι μαθητές και οι φοιτητές ετοιμάζονται να ξαναβγούν στους δρόμους και η οικονομία μας περνάει μάυρες ημέρες, εσύ ασχολείσαι με αυτό το θέμα, ρε φίλε, θα μου πείτε; Ε,ναι, ρε παιδιά, με αυτό ασχολούμαι, διότι αφενός το "λούστηκα" σήμερα και θα το ξαναλουστώ λίαν συντόμως αφετέρου, όταν το κράτος μιλάει για ανταγωνιστικές επιχειρήσεις, οφείλει να παρέχει τις απαιτούμενες διοικητικές διευκολύνσεις, ώστε να καταστούν οι επιχειρήσεις αυτές ανταγωνιστικές. Και μια επιχείρηση με κατοχυρωμένο σήμα, εκτός του ότι διαθέτει περισσότερο κύρος στην αγορά, αποτελεί και ένα φορέα, που αξιοποιεί κάθε περιουσιακό του στοιχείο και επιτυγχάνει περισσότερη ανταγωνιστικότητα και περισσότερα έσοδα, άρα περισσότερα έσοδα και για το κράτος εκείνο, που θέλει να ασκήσει ουσιαστικό φορολογικό έλεγχο στις επιχειρήσεις. Αλλά εδώ ανοίγουμε άλλο μέτωπο.

Εντέλει, διαπίστωσα για πολλοστή φορά, ότι έχουμε ένα κράτος, το οποίο μηχανεύεται ένα σωρό καταστάσεις, για να δοκιμάσει τα νεύρα μας. Και μετά οι φορείς του διαμαρτύρονται, ότι δεν είμαστε ανταγωνιστικοί, ότι δεν αποδίδουν οι επιχειρήσεις μας κ.λπ. Αλλά αυτοί οι φορείς δε νοιάζονται για την παροχή των λύσεων, ώστε να επιτευχθεί περισσότερη ανταγωνιστικότητα. Και τα νεύρα μας θα συνεχίσουν να δοκιμάζονται.