Το ατύχημα του είχε κοστίσει το ένα του πόδι, από το γόνατο και κάτω. Είχε τραβηχτεί άσκημα με τα νοσοκομεία και ευτυχώς, που βρέθηκαν και μερικοί γιατροί με ανθρώπινο πρόσωπο και δεν έχασε και το μυαλό του με το κακό, που το χτύπησε. Νεότατο παιδί ήταν, από γράμματα δεν έπαιρνε και δούλευε σε ένα τζαμάδικο. Τα λεφτά ήταν χάλια, το αφεντικό χειρότερο και το ωράριο ανύπαρκτο. Και το ατύχημα το είχε πάθει από υπαιτιότητα του αφεντικού του, λεπτομέρειες δεν μας έλεγε, διότι κόρωνε και θλιβόταν. Ο δικηγόρος του είχε πει, ότι έχουν αρκετά στοιχεία στα χέρια τους, ώστε να το ξεσκίσουν το αφεντικό του. "Μη χολοσκάς", του έλεγε, "έχεις αποδειξεις, ότι ο εργοδότης σου φταίει, αρκεί να προχωρήσεις τα χαρτιά σου στο Ι.Κ.Α., ώστε να αποδείξουμε, ότι είσαι ανίκανος για εργασία".
Πήγε στο Ι.Κ.Α. και οι γιατροί το δέχθηκαν έπειτα από 3 ώρες αναμονή, αφού μπροστά του υπήρχαν 5 γέροι, που κουβαλούσαν όλα τα προβλήματα υγείας, που μπορούσε να φανταστεί. Τί μου φταίνε και αυτοί, υπομονή θα κάνω, κομμένο πόδι έχω, τί θα μου πουν οι γιατροί, σκεφτόταν, μέχρι που τον πήραν για εξέταση. Ραντεβού σε 10 μέρες για την πρωτοβάθμια επιτροπή, του είπαν και του έδωσαν ώρα και τόπο για την εξέταση.
Πέρασαν οι 10 μέρες και πήγε στην επιτροπή αυτή. Φως φανάρι ότι έχει πρόβλημα, είπε ο ένας γιατρός, ρε μπορεί να δουλέψει, έχει τα δύο χέρια του, απάντησε ο άλλος και τη λύση έδωσε ο τρίτος, που έκρινε, ότι το πρόβλημα είναι σοβαρό. Χαρτί δεν του έδωσαν και απλά του είπαν να περάσει από τα κεντρικά για να πάρει ημερομηνία για τη δευτεροβάθμια επιτροπή. Αυτός πήγε ξανά στα κεντρικά, του είπαν να περάσει σε ένα μήνα να πάρει το χαρτί της πρωτοβάθμιας. Συντομότερα δε γίνεται, σκέφτηκε να ρωτήσει αλλά η ταχύτητα ήταν μάλλον άγνωστη λέξη για την τροφαντή και μούρτζουφλη κυρία στο γραφείο. Χέσ' το, μήπως σε ένα μήνα θα αλλάξει τίποτα, μονολόγησε. Μήπως μπορείτε να μου πείτε, πότε θα περάσω από δευτεροβάθμια επιτροπή, ρώτησε την παραπάνω υπάλληλο, μα, κύριε, ακόμα δε βγήκε το χαρτί για την ανικανότητά σας, γιατί βιάζεστε, ξέρετε πόσος κόσμος περιμένει, ήταν η αποστομωτική απάντηση. Υπομονή, σκέφτηκε, να πάρω το κωλοχαρτο και την ημερομηνία.
Πέρασε ο ένας μήνας και το χαρτί βγήκε. Αναπηρία σε ποσοστό μεγαλύτερο του 67%. Πάλι καλά, σκέφτηκε, και ημερομηνία για τη δευτεροβάθμια επιτροπή, σε 20 μέρες, κύριε, του είπε ένας αρκετά ευγενικός νεαρός, κάνοντάς το να σκεφτεί, ότι υπάρχουν ακόμα ευγενικοί άνθρωποι στο Δημόσιο.
Οι 20 μέρες πέρασαν και η δευτεροβάθμια επιτροπή τον εξέτασε. Πάλι διχογνωμία οι γιατροί, πάλι ο τρίτος γιατρός έδωσε τη λύση. Να τολμήσει να ρωτήσει σε πόσες μέρες θα είναι έτοιμο το χαρτί δεν τόλμησε, η κατσούφα υπάλληλος τον είχε τρομάξει, να πάρω και αυτό το χαρτί να τελειώσουμε, συλλογιζόταν.Στα κεντρικά του είπαν να περάσει σε ένα μήνα.
Πέρασε και αυτός ο μήνας και πήγε στα κεντρικά. Η ίδια κακόκεφη υπάλληλος, μα τί διάολο, της χρωστάει η υφήλιος και είναι έτσι, σκέφτηκε και ρώτησε, αν το χαρτί ήταν έτοιμο. Ορίστε, κύριε, του είπε η υπάλληλος και σε 2 χρόνια επανεξέταση. Κοίταξε το χαρτί, 67% αναπηρία έλεγε μέσα, και ανίκανος για εργασία. Αλλά γιατί σε δύο χρόνια θα πρέπει να περάσω ξανά από επιτροπή, ρώτησε. Γιατί μπορεί μέχρι τότε να γίνετε ικανός για εργασία, κύριε, απάντησε η υπάλληλος. Και πως θα γίνω ικανός για εργασία, κυρία μου, θα μου φυτρώσει το κομμένο μου πόδι, ξέσπασε. Α, κύριε, ο κανονισμός αυτά λέει, σε δύο χρόνια επανεξέταση, του είπε κοφτά η υπάλληλος.
Το μονο, που δεν πρόκειται να φυτρώσει ποτέ, είναι η λογική στο Δημόσιο, συλλογίστηκε και βρόντηξε την πόρτα πίσω του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου