Ο κ. Κυριάκος Βελλόπουλος, δημοσιογράφος, συγγραφέας βιβλίων ,όπου αναλύεται το μεγαλείο των Ελλήνων αλλά και αποθεώνονται οι θεωρίες συνωμοσίας κατά του ελληνικού έθνους («Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΙΜΟΡΡΑΓΕΙ», «ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΑ», «ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ» και άλλα) και βουλευτής Θεσσαλονίκης με το ΛΑ.Ο.Σ., είναι γνωστό έχει υιοθετήσει μια ακραία συμπεριφορά, προκειμένου να προστατεύσει τα απειλούμενα (από ποιους;) δίκαια του ελληνικού έθνους. Είναι λογικό, λοιπόν, κάποιοι να τον κρίνουν με αυστηρότητα, έστω και αν αυτή αγγίζει τα όρια της υπερβολής.
Όμως, η απόφασή του να εναγάγει την εφημερίδα «ΑΥΓΗ» αλλά και συντάκτη αυτής, επειδή τον αποκάλεσαν «εθνικοπαράφρονα», σηκώνει, νομίζω, πολλή κουβέντα, ιδιαίτερα τώρα, που για μια, ακόμα, φορά, ενώ τα ελληνικά δικαστήρια (εν προκειμένω, το Εφετείο Θεσσαλονίκης) έκριναν ότι ο εν λόγω βουλευτής υπέστη ηθική βλάβη από το σχετικό άρθρο της «ΑΥΓΗΣ» και του επεδίκασαν το ποσό των 58.000 ευρώ, χωρίς να υπολογίζουμε σε αυτό τα έξοδα της δίκης, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) έκρινε ότι κακώς καταδικάστηκε η εφημερίδα αυτή να πληρώσει το παραπάνω ποσό και ότι ο συντάκτης του επίμαχου άρθρου, όπως και η εφημερίδα, άσκησαν το κατοχυρωμένο από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δικαίωμα της ελευθερίας στην έκφραση. Δηλαδή, λίγους μήνες έπειτα από τη δικαίωση από το ΕΔΑΔ των Νικήτα Λιοναράκη και Μανώλη Βασιλάκη, δημοσιογράφων, που είχαν υποστεί απίστευτη ταλαιπωρία από την Ελληνική Δικαιοσύνη, επειδή είχαν κρίνει αυστηρά ορισμένα μέλη του διαβόητου «ΔΙΚΤΥΟΥ 21», και είχαν καταδικαστεί να καταβάλουν υπέρογκες αποζημιώσεις στα μέλη του παραπάνω Δικτύου, που έκριναν ότι εθίγησαν από τα λεγόμενά τους, έρχεται πάλι μια απόφαση του ΕΔΑΔ να καταδείξει ότι η προστασία της ελευθερίας της έκφρασης στην Ελλάδα δεν είναι αποτελεσματική.
Σκέφτομαι, όμως, αν σκοπός του κ. Βελλόπουλου ήταν να δικαιωθεί από μια προσβολή, που έγινε στο πρόσωπό του. Θα μου επιτρέψετε να πιστέψω ότι ο κ. Βελλόπουλος έχει ακούσει πολύ χειρότερα σχόλια για το πρόσωπό του από διάφορους τρίτους, διότι οι απόψεις, που πρεσβεύει, είναι ακραίες. Συνεπώς, δε νομίζω να προσεβλήθη πραγματικά και απόδειξη είναι ότι δεν προσέφυγε στη Δικαιοσύνη τότε.
Ας δούμε, λοιπόν, τι ζητούσε με την αγωγή του ο κ. Βελλόπουλος. Στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» της 30ης Ιανουαρίου 2001 (περισσότερες λεπτομέρειες στο www.enet.gr/online/online_text/c=110,dt=30.01.2001,id=42312076 )αναφέρεται ότι ο κ. Βελλόπουλος ήγειρε αγωγή κατά της «ΑΥΓΗΣ» και ζητούσε να καταδικαστεί η τελευταία να του καταβάλει το χρηματικό ποσό των 50.000.000 δρχ. Πρόκειται για πρακτική πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα; Μάλλον όχι! Έγινε ευρύτερα γνωστή από το «ΔΙΚΤΥΟ 21» σε βάρος δημοσιογράφων, που ασκούσαν δριμύτατη κριτική στις πρακτικές του και οδήγησε στην αθώωση των ανωτέρω δημοσιογράφων από το ΕΔΑΔ αλλά και στο διασυρμό της Ελλάδος, αφού φάνηκε ότι η χώρα μας δεν προστατεύει επαρκώς το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης.
Το ποσό των 50.000.000 δρχ., γύρω στα 151.000 σημερινά ευρώ, μπορεί να μη φαντάζει υπέρογκο με τα σημερινά δεδομένα αλλά σκεφτείτε ότι η «ΑΥΓΗ» δεν έχει το μεγαλύτερο τιράζ πανελληνίως, οπότε το ποσό αυτό μπορεί εύκολα να θεωρηθεί πολύ μεγάλο για τα δεδομένα της. και, φυσικά, όσο μεγάλη κυκλοφορία και αν έχει μια εφημερίδα, ένα ποσό της τάξεως των 151.000 ευρώ, το οποίο σαφώς και δεν έχει υπολογίσει ότι θα ξοδέψει μέσα σε μια χρονιά, μπορεί να διαλύσει τον προϋπολογισμό της με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη λειτουργία της.
Καλό θα ήταν να θυμηθούμε την πρακτική του «ΔΙΚΤΥΟΥ 21» σε βάρος των διαφωνούντων με τις απόψεις του. Μέλη του εν λόγω δικτύου προσέφευγαν στη Δικαιοσύνη υποβάλλοντας αγωγές, με την οποία ζητούσαν χρηματική ικανοποίησή τους για την αποκατάσταση της ηθικής τους βλάβης. Μόνο που οι αγωγές αυτές, όπως καταγγέλθηκε από το Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, ήταν πανομοιότυπες και μόνο το όνομα του ενάγοντος άλλαζε σε κάθε δικόγραφο. Όταν οι εναγόμενοι ζήτησαν από το αρμόδιο δικαστήριο τη συνεκδίκαση, λόγω συνάφειας, των παραπάνω αγωγών, αυτό απέρριψε το αίτημά τους αναγκάζοντάς τους να παρασταθούν σε περισσότερες δίκες, ήτοι να υποβληθούν σε περισσότερα έξοδα, πράγμα, που, όπως είναι φυσικό, οδήγησε στην οικονομική τους εξόντωση.
Μπορείτε να έλθετε στη θέση τους αλλά και στη θέση της «ΑΥΓΗΣ»; Θα δείτε ότι η «ΑΥΓΗ» και ο συντάκτης του επίμαχου άρθρου αναγκάστηκαν να καταβάλουν πλείστα όσα χρήματα για αμοιβή δικηγόρων και λοιπά έξοδα. Και επειδή προφανώς τα παραπάνω ποσά δεν είναι μικρά, δεν αποκλείεται να έφτασαν στα όριά τους, ειδικά ο συντάκτης.
Μάλλον, λοιπόν, πραγματικός σκοπός του κ. Βελλόπουλου δεν ήταν να αποκαταστήσει την τιμή και υπόληψή του αλλά να εξοντώσει οικονομικά τους αμφισβητίες των απόψεών του, ώστε να παύσουν να τον κρίνουν. Και η τελική έκβαση της υποθέσεως αυτής αποδεικνύει ότι η ελευθερία του λόγου είναι ένα από τα υπέρτατα αγαθά της δημοκρατίας μας και πρέπει να προστατεύεται με κάθε τρόπο. Αρκεί αυτό να το έχει κατά νου ο κάθε δικαστικός λειτουργός αυτής της χώρας, ώστε να αποφευχθεί στο μέλλον νέος διασυρμός της Ελλάδος για υπόθεση τέτοιου περιεχομένου.
Όμως, η απόφασή του να εναγάγει την εφημερίδα «ΑΥΓΗ» αλλά και συντάκτη αυτής, επειδή τον αποκάλεσαν «εθνικοπαράφρονα», σηκώνει, νομίζω, πολλή κουβέντα, ιδιαίτερα τώρα, που για μια, ακόμα, φορά, ενώ τα ελληνικά δικαστήρια (εν προκειμένω, το Εφετείο Θεσσαλονίκης) έκριναν ότι ο εν λόγω βουλευτής υπέστη ηθική βλάβη από το σχετικό άρθρο της «ΑΥΓΗΣ» και του επεδίκασαν το ποσό των 58.000 ευρώ, χωρίς να υπολογίζουμε σε αυτό τα έξοδα της δίκης, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) έκρινε ότι κακώς καταδικάστηκε η εφημερίδα αυτή να πληρώσει το παραπάνω ποσό και ότι ο συντάκτης του επίμαχου άρθρου, όπως και η εφημερίδα, άσκησαν το κατοχυρωμένο από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δικαίωμα της ελευθερίας στην έκφραση. Δηλαδή, λίγους μήνες έπειτα από τη δικαίωση από το ΕΔΑΔ των Νικήτα Λιοναράκη και Μανώλη Βασιλάκη, δημοσιογράφων, που είχαν υποστεί απίστευτη ταλαιπωρία από την Ελληνική Δικαιοσύνη, επειδή είχαν κρίνει αυστηρά ορισμένα μέλη του διαβόητου «ΔΙΚΤΥΟΥ 21», και είχαν καταδικαστεί να καταβάλουν υπέρογκες αποζημιώσεις στα μέλη του παραπάνω Δικτύου, που έκριναν ότι εθίγησαν από τα λεγόμενά τους, έρχεται πάλι μια απόφαση του ΕΔΑΔ να καταδείξει ότι η προστασία της ελευθερίας της έκφρασης στην Ελλάδα δεν είναι αποτελεσματική.
Σκέφτομαι, όμως, αν σκοπός του κ. Βελλόπουλου ήταν να δικαιωθεί από μια προσβολή, που έγινε στο πρόσωπό του. Θα μου επιτρέψετε να πιστέψω ότι ο κ. Βελλόπουλος έχει ακούσει πολύ χειρότερα σχόλια για το πρόσωπό του από διάφορους τρίτους, διότι οι απόψεις, που πρεσβεύει, είναι ακραίες. Συνεπώς, δε νομίζω να προσεβλήθη πραγματικά και απόδειξη είναι ότι δεν προσέφυγε στη Δικαιοσύνη τότε.
Ας δούμε, λοιπόν, τι ζητούσε με την αγωγή του ο κ. Βελλόπουλος. Στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» της 30ης Ιανουαρίου 2001 (περισσότερες λεπτομέρειες στο www.enet.gr/online/online_text/c=110,dt=30.01.2001,id=42312076 )αναφέρεται ότι ο κ. Βελλόπουλος ήγειρε αγωγή κατά της «ΑΥΓΗΣ» και ζητούσε να καταδικαστεί η τελευταία να του καταβάλει το χρηματικό ποσό των 50.000.000 δρχ. Πρόκειται για πρακτική πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα; Μάλλον όχι! Έγινε ευρύτερα γνωστή από το «ΔΙΚΤΥΟ 21» σε βάρος δημοσιογράφων, που ασκούσαν δριμύτατη κριτική στις πρακτικές του και οδήγησε στην αθώωση των ανωτέρω δημοσιογράφων από το ΕΔΑΔ αλλά και στο διασυρμό της Ελλάδος, αφού φάνηκε ότι η χώρα μας δεν προστατεύει επαρκώς το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης.
Το ποσό των 50.000.000 δρχ., γύρω στα 151.000 σημερινά ευρώ, μπορεί να μη φαντάζει υπέρογκο με τα σημερινά δεδομένα αλλά σκεφτείτε ότι η «ΑΥΓΗ» δεν έχει το μεγαλύτερο τιράζ πανελληνίως, οπότε το ποσό αυτό μπορεί εύκολα να θεωρηθεί πολύ μεγάλο για τα δεδομένα της. και, φυσικά, όσο μεγάλη κυκλοφορία και αν έχει μια εφημερίδα, ένα ποσό της τάξεως των 151.000 ευρώ, το οποίο σαφώς και δεν έχει υπολογίσει ότι θα ξοδέψει μέσα σε μια χρονιά, μπορεί να διαλύσει τον προϋπολογισμό της με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη λειτουργία της.
Καλό θα ήταν να θυμηθούμε την πρακτική του «ΔΙΚΤΥΟΥ 21» σε βάρος των διαφωνούντων με τις απόψεις του. Μέλη του εν λόγω δικτύου προσέφευγαν στη Δικαιοσύνη υποβάλλοντας αγωγές, με την οποία ζητούσαν χρηματική ικανοποίησή τους για την αποκατάσταση της ηθικής τους βλάβης. Μόνο που οι αγωγές αυτές, όπως καταγγέλθηκε από το Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, ήταν πανομοιότυπες και μόνο το όνομα του ενάγοντος άλλαζε σε κάθε δικόγραφο. Όταν οι εναγόμενοι ζήτησαν από το αρμόδιο δικαστήριο τη συνεκδίκαση, λόγω συνάφειας, των παραπάνω αγωγών, αυτό απέρριψε το αίτημά τους αναγκάζοντάς τους να παρασταθούν σε περισσότερες δίκες, ήτοι να υποβληθούν σε περισσότερα έξοδα, πράγμα, που, όπως είναι φυσικό, οδήγησε στην οικονομική τους εξόντωση.
Μπορείτε να έλθετε στη θέση τους αλλά και στη θέση της «ΑΥΓΗΣ»; Θα δείτε ότι η «ΑΥΓΗ» και ο συντάκτης του επίμαχου άρθρου αναγκάστηκαν να καταβάλουν πλείστα όσα χρήματα για αμοιβή δικηγόρων και λοιπά έξοδα. Και επειδή προφανώς τα παραπάνω ποσά δεν είναι μικρά, δεν αποκλείεται να έφτασαν στα όριά τους, ειδικά ο συντάκτης.
Μάλλον, λοιπόν, πραγματικός σκοπός του κ. Βελλόπουλου δεν ήταν να αποκαταστήσει την τιμή και υπόληψή του αλλά να εξοντώσει οικονομικά τους αμφισβητίες των απόψεών του, ώστε να παύσουν να τον κρίνουν. Και η τελική έκβαση της υποθέσεως αυτής αποδεικνύει ότι η ελευθερία του λόγου είναι ένα από τα υπέρτατα αγαθά της δημοκρατίας μας και πρέπει να προστατεύεται με κάθε τρόπο. Αρκεί αυτό να το έχει κατά νου ο κάθε δικαστικός λειτουργός αυτής της χώρας, ώστε να αποφευχθεί στο μέλλον νέος διασυρμός της Ελλάδος για υπόθεση τέτοιου περιεχομένου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου