Τον τελευταίο καιρό γίνεται έντονη συζήτηση σχετικά με το μέλλον της εκπαίδευσης στη χώρα μας. Ακούγονται προτάσεις για την αναβάθμιση του σχολείου, την ανάπτυξη ενός περισσότερο φιλικού προς τους μαθητές μοντέλου, για την αντιμετώπιση της βίας στα σχολεία, για την ποιοτική αναβάθμιση της παρεχόμενης διδασκαλίας και άλλα πολλά. Πρόκειται για μια, πράγματι, ενδιαφέρουσα συζήτηση, η οποία θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να δώσει λύσεις σε αρκετά ζητήματα της εκπαίδευσης στην Ελλάδα.
Αν κάτι, όμως, χρειάζεται επείγουσα αντιμετώπιση, αυτό είναι ο τρόπος διαπαιδαγώγησης των παιδιών αλλά και ο τρόπος χειρισμού ενδοσχολικών κρίσεων από τους καθηγητές. Έχω υπόψη μου μια σειρά από περιστατικά καθηγητών, οι οποίοι, κινούμενοι από καθαρά κομματικά κριτήρια, συμμετείχαν με τους μαθητές τους σε καταλήψεις σχολείων (υπήρχαν και καθηγητές με άποψη για τα προβλήματα του σχολείου και μακρυά από κομματικές αντιλήψεις αλλά αποτελούσαν, όταν ήμουν μαθητής, μια ισχνή μειοψηφία), κόρταραν στα ίσια και χωρίς ενδοιασμούς μαθήτριες παρουσία άλλων μαθητών ακόμα και άλλων καθηγητών και άλλα πολλά, τα οποία αρκετοί από εσάς έχουν διαπιστώσει κατά τα μαθητικά τους χρόνια.
Τελευταίο περιστατικό είναι αυτό, που αναφέρει ο δημοσιογράφος Χρήστος Μιχαηλίδης στη στήλη του στην τελευταία σελίδα της «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ» (οράτε www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=12617552 αλλά και www.simerini.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=340613 ). Συγκεκριμένα, καθηγητές κυπριακού σχολείου, που επρόκειτο να επισκεφτούν την Αθήνα στα πλαίσια κάποιας εκδρομής, ξεσηκώθηκαν, έλυσαν τις ζώνες ασφαλείας, ενόσω το αεροπλάνο, που θα τους μετέφερε στην Αθήνα, επρόκειτο να απογειωθεί, και απαίτησαν να επιτραπεί σε μαθητή του σχολείου να επιβιβαστεί. Η λεπτομέρεια είναι ότι ο εν λόγω μαθητής δεν έφερε μαζί του διαβατήριο, ταυτότητα ή οποιοδήποτε άλλο ταξιδιωτικό έγγραφο, οπότε ορθά η εταιρεία, στην οποία ανήκει το αεροπλάνο, του είχε απαγορεύσει την είσοδο. Να υποθέσω ότι οι μαθητές επέρριψαν ευθύνες στο συμμαθητή τους, ο οποίος δεν είχε μαζί του τα απαιτούμενα ταξιδιωτικά έγγραφα; Μπα, η αλληλεγγύη μεταξύ κατεργαραίων είναι γνωστή τοις πάσι(θυμηθείτε την εποχή, που κάποιος συμμαθητής σας έκανε μια σοβαρή αταξία και όλοι προτιμούσαν να υποστούν τις συνέπειες παρά να βρει το θάρρος ο άτακτος μαθητής να πει ότι αυτός το έκανε). Και επειδή δε γουστάρουμε να χάσουμε τη βολή μας ούτε τον «τσαμπουκά» μας, απλά μαθητές και καθηγητές ξεσηκώθηκαν και σταμάτησαν την απογείωση του αεροπλάνου, στο οποίο, σημειωτέον, επέβαιναν και άλλα πρόσωπα.
Η εκδοχή ενός εκ των συνοδών καθηγητών, όπως τη διαβάζουμε στη σχετική στήλη της Κυπριακής εφημερίδας «ΣΗΜΕΡΙΝΗ», είναι ότι ο αμελής μαθητής είχε, στην πραγματικότητα, μαζί του την ταυτότητά του, πλην, όμως, η υπάλληλος στον έλεγχο των διαβατηρίων και εισιτηρίων την έχασε. Μάλιστα! Έχοντας ταξιδέψει αρκετές φορές με αεροπλάνο μπορώ να πω ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό να συμβεί. Ο έλεγχος εισιτηρίων και διαβατηρίων γίνεται επί τόπου και αν, τυχόν, προκύψει κάποιο ζήτημα με κάποιο εισιτήριο, διαβατήριο ή οποιοδήποτε ταξιδιωτικό έγγραφο, τότε ο αρμόδιος υπάλληλος συμβουλεύεται την ασφάλεια του αεροδρομίου και απλά διακόπτει για λίγο τον έλεγχο. Και αν, τέλος πάντων, το πρόβλημα είχε προκύψει τη στιγμή του ελέγχου της ταυτότητας του εν λόγω μαθητή, γιατί, άραγε, οι συμμαθητές και οι συνοδοί καθηγητές τους επιβιβάστηκαν στο αεροπλάνο και δεν έμειναν πίσω, ώστε να λυθεί το ζήτημα; Μα είναι δυνατό να χάσουμε τη βολή μας, εν προκειμένω την εκδρομή μας για ένα τέτοιο ζήτημα; Σιγά τώρα! Ο ίδιος, ως άνω, συνοδός καθηγητής, ερωτηθείς γιατί δεν έμειναν με το συγκεκριμένο μαθητή πίσω κάποιοι καθηγητές, μέχρις ότου ελύετο το ζήτημα, ανέφερε ότι το αρνήθηκαν οι αρχές του αεροδρομίου και της αεροπορικής εταιρείας, διότι είχαν ελεγχθεί τα ταξιδιωτικά έγγραφά τους και δεν μπορούσαν να μείνουν.
Άρα έχουμε μια σειρά από διαβολικές συμπτώσεις : Η μια είναι ότι χάθηκε στα καλά καθούμενα μια ταυτότητα κατά τον έλεγχο και η άλλη ότι ο εν λόγω μαθητής έμεινε τελευταίος στον έλεγχο εισιτηρίων και ταξιδιωτικών εγγράφων και όλοι οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στην εκδρομή είχαν περάσει επιτυχώς τον έλεγχο εισιτηρίων και εν γένει ταξιδιωτικών εγγράφων. Ωραιότατα! Οι καθηγητές της εποχής μου προφανώς ήταν ανόητοι, που περίμεναν όλους μας να επιβιβαστούμε στο μεταφορικό μέσο και μετά να μπουν αυτοί, ώστε να διαπιστωθεί ότι κανένας μαθητής δεν θα έμενε πίσω και κανένας μαθητής δεν θα είχε το παραμικρό πρόβλημα. Α, και θυμάμαι την αγωνία μας τα πρωινά στις κεντρικές πλατείες της πόλης μας, μήπως κάποιος συμμαθητής μας δεν έλθει στη εκδρομή και δεν συμπληρώσουμε τον ελάχιστο αριθμό, προκειμένου να ξεκινήσουμε. Οι καθηγητές μας ήταν ξεκάθαροι ότι δε θα φεύγαμε, αν ήμαστε λιγότεροι από ένα αριθμό, και οφείλω να πω ότι είχαμε αποδεχθεί τους όρους τους.
Έχω πάψει να πιστεύω εδώ και πάρα πολλά χρόνια σε τέτοιου είδους συμπτώσεις. Και φρονώ ότι ο συνοδός καθηγητής, που προέβη σε αυτές τις δηλώσεις, είναι τουλάχιστον επικίνδυνος τόσο για συνοδός όσο και για καθηγητής, αφού όχι μόνο απεδέχθη ένας μαθητής του να ταξιδέψει χωρίς τα απαραίτητα ταξιδιωτικά έγγραφα αλλά, κυρίως, εξηγέρθη, ώστε να επιβιβαστεί ο μαθητής αυτός, στο πρόσωπο του οποίου δε συνέτρεχαν οι παραπάνω προϋποθέσεις. Σαφώς και δεν επιθυμώ να επιστρέψουμε στα χρόνια, όπου οι καθηγητές ασκούσαν πάσης φύσεως βία στους μαθητές, προκειμένου οι τελευταίοι να μην εξεγείρονται. Πρόλαβα και τέτοιους δασκάλους και καθηγητές και δεν μπορώ να πω ότι εκτίμησα τις παιδαγωγικές μεθόδους τους. Επιθυμώ, όμως, αφενός οι ίδιοι οι μαθητές να μην επιτρέπουν στους συμμαθητές τους να επιχειρούν να ταξιδέψουν, χωρίς να έχουν τα απαιτούμενα έγγραφα αφετέρου οι ίδιοι οι καθηγητές να ξεκαθαρίζουν από πριν στους μαθητές ότι δεν πρόκειται να ταξιδέψουν όσοι δεν φέρουν ταξιδιωτικά έγγραφα. Και, φυσικά, οι ίδιοι οι αμελείς μαθητές να μην αξιώνουν να ταξιδέψουν!
Αλλά, δυστυχώς, τόσο οι μαθητές όσο και οι καθηγητές θεώρησαν ότι πρέπει να περάσει το δικό τους. Και αναρωτιέμαι, αν θα βρεθεί κάποιος εξ όσων κόπτονται δημοσίως για το κατάντημα της εκπαίδευσης, που θα αναφέρει το περιστατικό αυτό ως παράδειγμα προς αποφυγή. Γιατί τι να την κάνουμε την αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση, αν η συμπεριφορά μας είναι οικτρή;
Περισσότερες πληροφορίες για το συμβάν :
www.maxinewspaper.com/index.php?news=13866
www.phileleftheros.com/MAIN/main.asp?gid=493&id=561811
Αν κάτι, όμως, χρειάζεται επείγουσα αντιμετώπιση, αυτό είναι ο τρόπος διαπαιδαγώγησης των παιδιών αλλά και ο τρόπος χειρισμού ενδοσχολικών κρίσεων από τους καθηγητές. Έχω υπόψη μου μια σειρά από περιστατικά καθηγητών, οι οποίοι, κινούμενοι από καθαρά κομματικά κριτήρια, συμμετείχαν με τους μαθητές τους σε καταλήψεις σχολείων (υπήρχαν και καθηγητές με άποψη για τα προβλήματα του σχολείου και μακρυά από κομματικές αντιλήψεις αλλά αποτελούσαν, όταν ήμουν μαθητής, μια ισχνή μειοψηφία), κόρταραν στα ίσια και χωρίς ενδοιασμούς μαθήτριες παρουσία άλλων μαθητών ακόμα και άλλων καθηγητών και άλλα πολλά, τα οποία αρκετοί από εσάς έχουν διαπιστώσει κατά τα μαθητικά τους χρόνια.
Τελευταίο περιστατικό είναι αυτό, που αναφέρει ο δημοσιογράφος Χρήστος Μιχαηλίδης στη στήλη του στην τελευταία σελίδα της «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ» (οράτε www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=12617552 αλλά και www.simerini.com.cy/nqcontent.cfm?a_id=340613 ). Συγκεκριμένα, καθηγητές κυπριακού σχολείου, που επρόκειτο να επισκεφτούν την Αθήνα στα πλαίσια κάποιας εκδρομής, ξεσηκώθηκαν, έλυσαν τις ζώνες ασφαλείας, ενόσω το αεροπλάνο, που θα τους μετέφερε στην Αθήνα, επρόκειτο να απογειωθεί, και απαίτησαν να επιτραπεί σε μαθητή του σχολείου να επιβιβαστεί. Η λεπτομέρεια είναι ότι ο εν λόγω μαθητής δεν έφερε μαζί του διαβατήριο, ταυτότητα ή οποιοδήποτε άλλο ταξιδιωτικό έγγραφο, οπότε ορθά η εταιρεία, στην οποία ανήκει το αεροπλάνο, του είχε απαγορεύσει την είσοδο. Να υποθέσω ότι οι μαθητές επέρριψαν ευθύνες στο συμμαθητή τους, ο οποίος δεν είχε μαζί του τα απαιτούμενα ταξιδιωτικά έγγραφα; Μπα, η αλληλεγγύη μεταξύ κατεργαραίων είναι γνωστή τοις πάσι(θυμηθείτε την εποχή, που κάποιος συμμαθητής σας έκανε μια σοβαρή αταξία και όλοι προτιμούσαν να υποστούν τις συνέπειες παρά να βρει το θάρρος ο άτακτος μαθητής να πει ότι αυτός το έκανε). Και επειδή δε γουστάρουμε να χάσουμε τη βολή μας ούτε τον «τσαμπουκά» μας, απλά μαθητές και καθηγητές ξεσηκώθηκαν και σταμάτησαν την απογείωση του αεροπλάνου, στο οποίο, σημειωτέον, επέβαιναν και άλλα πρόσωπα.
Η εκδοχή ενός εκ των συνοδών καθηγητών, όπως τη διαβάζουμε στη σχετική στήλη της Κυπριακής εφημερίδας «ΣΗΜΕΡΙΝΗ», είναι ότι ο αμελής μαθητής είχε, στην πραγματικότητα, μαζί του την ταυτότητά του, πλην, όμως, η υπάλληλος στον έλεγχο των διαβατηρίων και εισιτηρίων την έχασε. Μάλιστα! Έχοντας ταξιδέψει αρκετές φορές με αεροπλάνο μπορώ να πω ότι κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό να συμβεί. Ο έλεγχος εισιτηρίων και διαβατηρίων γίνεται επί τόπου και αν, τυχόν, προκύψει κάποιο ζήτημα με κάποιο εισιτήριο, διαβατήριο ή οποιοδήποτε ταξιδιωτικό έγγραφο, τότε ο αρμόδιος υπάλληλος συμβουλεύεται την ασφάλεια του αεροδρομίου και απλά διακόπτει για λίγο τον έλεγχο. Και αν, τέλος πάντων, το πρόβλημα είχε προκύψει τη στιγμή του ελέγχου της ταυτότητας του εν λόγω μαθητή, γιατί, άραγε, οι συμμαθητές και οι συνοδοί καθηγητές τους επιβιβάστηκαν στο αεροπλάνο και δεν έμειναν πίσω, ώστε να λυθεί το ζήτημα; Μα είναι δυνατό να χάσουμε τη βολή μας, εν προκειμένω την εκδρομή μας για ένα τέτοιο ζήτημα; Σιγά τώρα! Ο ίδιος, ως άνω, συνοδός καθηγητής, ερωτηθείς γιατί δεν έμειναν με το συγκεκριμένο μαθητή πίσω κάποιοι καθηγητές, μέχρις ότου ελύετο το ζήτημα, ανέφερε ότι το αρνήθηκαν οι αρχές του αεροδρομίου και της αεροπορικής εταιρείας, διότι είχαν ελεγχθεί τα ταξιδιωτικά έγγραφά τους και δεν μπορούσαν να μείνουν.
Άρα έχουμε μια σειρά από διαβολικές συμπτώσεις : Η μια είναι ότι χάθηκε στα καλά καθούμενα μια ταυτότητα κατά τον έλεγχο και η άλλη ότι ο εν λόγω μαθητής έμεινε τελευταίος στον έλεγχο εισιτηρίων και ταξιδιωτικών εγγράφων και όλοι οι υπόλοιποι συμμετέχοντες στην εκδρομή είχαν περάσει επιτυχώς τον έλεγχο εισιτηρίων και εν γένει ταξιδιωτικών εγγράφων. Ωραιότατα! Οι καθηγητές της εποχής μου προφανώς ήταν ανόητοι, που περίμεναν όλους μας να επιβιβαστούμε στο μεταφορικό μέσο και μετά να μπουν αυτοί, ώστε να διαπιστωθεί ότι κανένας μαθητής δεν θα έμενε πίσω και κανένας μαθητής δεν θα είχε το παραμικρό πρόβλημα. Α, και θυμάμαι την αγωνία μας τα πρωινά στις κεντρικές πλατείες της πόλης μας, μήπως κάποιος συμμαθητής μας δεν έλθει στη εκδρομή και δεν συμπληρώσουμε τον ελάχιστο αριθμό, προκειμένου να ξεκινήσουμε. Οι καθηγητές μας ήταν ξεκάθαροι ότι δε θα φεύγαμε, αν ήμαστε λιγότεροι από ένα αριθμό, και οφείλω να πω ότι είχαμε αποδεχθεί τους όρους τους.
Έχω πάψει να πιστεύω εδώ και πάρα πολλά χρόνια σε τέτοιου είδους συμπτώσεις. Και φρονώ ότι ο συνοδός καθηγητής, που προέβη σε αυτές τις δηλώσεις, είναι τουλάχιστον επικίνδυνος τόσο για συνοδός όσο και για καθηγητής, αφού όχι μόνο απεδέχθη ένας μαθητής του να ταξιδέψει χωρίς τα απαραίτητα ταξιδιωτικά έγγραφα αλλά, κυρίως, εξηγέρθη, ώστε να επιβιβαστεί ο μαθητής αυτός, στο πρόσωπο του οποίου δε συνέτρεχαν οι παραπάνω προϋποθέσεις. Σαφώς και δεν επιθυμώ να επιστρέψουμε στα χρόνια, όπου οι καθηγητές ασκούσαν πάσης φύσεως βία στους μαθητές, προκειμένου οι τελευταίοι να μην εξεγείρονται. Πρόλαβα και τέτοιους δασκάλους και καθηγητές και δεν μπορώ να πω ότι εκτίμησα τις παιδαγωγικές μεθόδους τους. Επιθυμώ, όμως, αφενός οι ίδιοι οι μαθητές να μην επιτρέπουν στους συμμαθητές τους να επιχειρούν να ταξιδέψουν, χωρίς να έχουν τα απαιτούμενα έγγραφα αφετέρου οι ίδιοι οι καθηγητές να ξεκαθαρίζουν από πριν στους μαθητές ότι δεν πρόκειται να ταξιδέψουν όσοι δεν φέρουν ταξιδιωτικά έγγραφα. Και, φυσικά, οι ίδιοι οι αμελείς μαθητές να μην αξιώνουν να ταξιδέψουν!
Αλλά, δυστυχώς, τόσο οι μαθητές όσο και οι καθηγητές θεώρησαν ότι πρέπει να περάσει το δικό τους. Και αναρωτιέμαι, αν θα βρεθεί κάποιος εξ όσων κόπτονται δημοσίως για το κατάντημα της εκπαίδευσης, που θα αναφέρει το περιστατικό αυτό ως παράδειγμα προς αποφυγή. Γιατί τι να την κάνουμε την αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση, αν η συμπεριφορά μας είναι οικτρή;
Περισσότερες πληροφορίες για το συμβάν :
www.maxinewspaper.com/index.php?news=13866
www.phileleftheros.com/MAIN/main.asp?gid=493&id=561811
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου