Το Ισλάμ στην Ευρώπη

Είναι γυναίκα, μαροκινής καταγωγής, η οποία ζει στη Γαλλία, έχει παντρευτεί Γάλλο υπήκοο, έχει φέρει στον κόσμο τρία παιδιά μαζί του, είναι πιστή μουσουλμάνα και ζήτησε να πάρει τη γαλλική υπηκοότητα.
Πλην, όμως, η γαλλική δικαιοσύνη αρνήθηκε να της χορηγήσει τη γαλλική υπηκοότητα, με το αιτιολογικό ότι ο αυστηρός ενδυματολογικός κώδικας, τον οποίο έχει επιλέξει η εν λόγω κυρία, δε συνάδει με τις θεμελιώδεις αρχές της χώρας. Σημειωτέον, ότι ο αυστηρός ενδυματολογικός κώδικας της κυρίας αυτής μεταφράζεται σε μαύρη μπούρκα, που καλύπτει όλο το σώμα της εκτός από τα μάτια.
Σίγουρα το ντύσιμο της εν λόγω κυρίας δεν είναι και το πιο καλαίσθητο αλλά αλλοίμονο αν ένα δικαστήριο αποφάσιζε με βάση την αισθητική! Ωστόσο, όμως, φαίνεται ότι υπάρχει και θρησκευτική αισθητική στον κόσμο, διότι η εν λόγω απόφαση δεν εδράζεται κάπου αλλού παρά ακριβώς στον τρόπο, με τον οποίο ασκεί τη θρησκευτική πίστη της η ανωτέρω κυρία, ο οποίος κρίθηκε ότι έρχεται σε αντίθεση με τις βασικές ελευθερίες της Γαλλίας. Δηλαδή, κανένας δεν μπορεί να καταπιέζεται, λόγω των θρησκευτικών πεποιθήσεων, που επικρατούν στο οικογενειακό ή κοινωνικό του περιβάλλον ή, τουλάχιστον.
Θα μπορούσα να δεχθώ ότι η μπούρκα ή κάθε ένδυμα, που παραπέμπει σε κάποια θρησκεία, αποτελεί ένα σύμβολο καταπίεσης, αν το πρόσωπο, που φορά το συγκεκριμένο ένδυμα, έχει εξαναγκαστεί να το φορά. Εδώ, όμως, έχουμε να κάνουμε με μια γυναίκα, η οποία από μόνη της και για θρησκευτικούς λόγους επέλεξε να τηρήσει τον αυστηρότερο ενδυματολογικό κώδικα του Ισλάμ. Αν, λοιπόν, η επιβολή συγκεκριμένης ενδυμασίας, λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων, συνιστά παραβίαση της ατομικής ελευθερίας ενός προσώπου, τότε η κρίση ενός δικαστηρίου περί της χορηγήσεως σε κάποιο πρόσωπο της υπηκοότητας μιας χώρας παραβιάζει εξίσου τη θρησκευτική ελευθερία ενός προσώπου, όταν βασίζεται σε λόγους, που έχουν να κάνουν με τη θρησκευτική πίστη του προσώπου αυτού.
Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι μια γυναίκα (ή ένας άνδρας, σε αντίστοιχη περίπτωση), που αποφασίζει να ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο θρησκευτικό κανόνα στη ζωή του, μπορεί αργότερα να αποφασίσει να επιβάλει αυτό τον κανόνα στα παιδιά και την οικογένειά του. Είναι πιθανό κάτι τέτοιο, μόνο, που με αυτή τη λογική της, δήθεν, πρόληψης η Δικαιοσύνη θα κατέληγε σε επιεικώς αυθαίρετα συμπεράσματα, αφού όσο ακραία και αν είναι η θέση κάποιου προσώπου, σε καμμία περίπτωση δε δικαιολογείται παν προληπτικό μέτρο εις βάρος του, μόνο και μόνο από το φόβο να μην τελέσει αυτό κάποιο αδίκημα, όταν η τέλεσή του δεν πιθανολογείται καν.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι ναι μεν η μπούρκα ως ένδυμα επεβλήθη δια της βίας στις γυναίκες του Αφγανιστάν την εποχή, που κυβερνούσαν την πολύπαθη αυτή χώρα οι Ταλιμπάν, ωστόσο στη χρήση του συγκεκριμένου ενδύματος στηρίχτηκε ολόκληρη η αποστροφή του μη μουσουλμανικού κόσμου για το Ισλάμ με το σκεπτικό ότι πρόκειται για οπισθοδρομική θρησκεία και η, εντεύθεν ισλαμοφοβία, που εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο σε συνδυασμό με την άνοδο υπερσυντηρητικών ομάδων ισλαμιστών, που υιοθετούν την πιο ακραία ερμηνεία του Κορανίου. Ακόμα, η αύξηση του μουσουλμανικού πληθυσμού στη Γαλλία αλλά και η υποστήριξη, εκ μέρους αρκετών ευρωπαίων μουσουλμάνων, των ακραίων μέτρων, που μετέρχονται οι ισλαμιστές στη Μέση Ανατολή, όπως οι επιθέσεις αυτοκτονίας, οι απαγωγές και εκτελέσεις δυτικοευρωπαίων κ.λπ., δημιουργούν μια αντιπάθεια στους λοιπούς Ευρωπαίους, αποτέλεσμα της οποίας είναι και η παραπάνω δικαστική απόφαση.
Νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος, ώστε να εκλείψουν οι περιπτώσεις μουσουλμάνων, που υιοθετούν απόψεις των ακραίων άλλως φανατικών ομόθρησκών τους, είναι να παύσουν τα ευρωπαϊκά κράτη να φοβούνται το Ισλάμ και, κυρίως, να θεσπίσουν μέτρα, τα οποία θα επιτρέψουν στους μουσουλμάνους της Ευρώπης να συμμετέχουν ισότιμα με τους λοιπούς Ευρωπαίους στη λήψη αποφάσεων για το μέλλον των χωρών, στις οποίες ζουν, ως, επίσης, να απολαμβάνουν του αγαθού της εκπαίδευσης, ώστε να μπορέσουν να καταπολεμήσουν τις όποιες θρησκευτικές και κοινωνικές προκαταλήψεις τους. Το κυριότερο παράδειγμα προς αποφυγή, η Γαλλία, όπου η πρόσφατη εξέγερση στα προάστια ορισμένων μεγάλων αστικών κέντρων ξεκίνησε από την αντίδραση των νέων, που προέρχονται από μουσουλμανικές οικογένειες, οι οποίες ζουν σε αυτά ακριβώς τα προάστια, και αισθάνονται ότι βρίσκονται στο περιθώριο της γαλλικής κοινωνίας, δείχνει που μπορεί να οδηγήσει η περιθωριοποίηση των μουσουλμάνων συνανθρώπων μας, που μεταναστεύουν στην Ευρώπη για μια καλύτερη ζωή, αλλά και η συστηματοποίηση μέτρων και αποφάσεων, όπως η παραπάνω δικαστική απόφαση.
Υ.Γ. Φυσικά, να μη λησμονούμε και τη Θράκη, όπου εφαρμόζεται, ακόμα και σήμερα, η Σαρία για διαφορές οικογενειακού και κληρονομικού δικαίου, με αποτέλεσμα να θίγονται ευθέως ατομικά δικαιώματα των Ελληνίδων μουσουλμάνων. Και, δυστυχώς, δεν υπάρχει καμμία άλλη χώρα ή περιοχή της Ευρώπης, στην οποία να εφαρμόζεται ο ισλαμικός αυτός νόμος.

Διαβάστε, επίσης :
e-rooster.gr/06/2007/481 (ένα άρθρο του κ. Τάκη Μίχα για τους μουσουλμάνους των Η.Π.Α.)
www.skai.gr/master_story.php?id=52865 (για τη δυνατότητα ενσωμάτωσης των μουσουλμάνων στις δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες, με παραπομπές σε περιστατικά ανά την Ευρώπη με πρωταγωνιστές μουσουλμάνους).
gnomi.9.forumer.com/index.php?showtopic=833 (για την πρόσφατη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ροδόπης, που αφορούσε το κληρονομικό μερίδιο μιας Ελληνίδας μουσουλμάνας σε αντίθεση με όσα ορίζει η Σαρία).
www.iospress.gr/mikro2007/mikro20070127.htm (άρθρο του Έλληνα δημοσιογράφου Αμπτνουλχαλίμ Ντεντέ αναφορικά με τη Σαρία)